Karanlıktakiler

Bölüm 19 - Kasırga

Bölüm şarkısı: kellyclarks because of you

Ölümle defalarca kez burun buruna gelen biri ilk defa ölümü bu denli ensesinde hissediyordu. Saniyeler akıp giderken tek düşündüğüm apartmandan herkesin çıkmasını sağlamaktı. Hemen telefonumu çıkarıp Kayayı aradığımda içimde avaz avaz bağıran yanımı susturabilmeyi ümit ediyordum.

Kaya telefona cevap verdiğinde hararetli bir şekilde "Kaya soru sorma sadece dediklerimi yap hemen apartmandaki herkesin çıkmasını sağla gerekirse yangın tatbikatı yap." Dedim.
"Neden ?" Diye sorduğunda soru sormamasını söylemenin bir işe yaramadığını daha iyi anlamıştım.

"Bak kimseye burada bomba olduğunu söyleme sadece dediğimi yap ve yangın alarmını çalıştırıp herkesin çıkmasını sağla gerisini ben halledeceğim." Diyerek olayı kısaca özetlediğimde soru sormasına fırsat vermeden telefonu kapattım.

Daha önceden deneyimim olan bir konuydu bomba ve önümdeki her iki seçenekle de başbaşa kalmıştım. Yangın alarmının sesini işittiğimde aynı zamanda merdivenlerden inme sesleri ve uğultularıda işitiyordum. Sadece 3 sene önce bu konuda Kürşattan iyi bir ders almıştım. Bir bombayı nasıl etkisiz hâle getirebileceğimi biliyordum ama bu defa işe yarayacakmı hiç emin değilidim.

Kalp atışlarım hızlanıp dururken kendimi tekinsiz bir çukurda mahsur kalmış gibi hissediyordum. Bombanın hızla akan süresine aldırış etmeden eğilip dokunduğumda bir ölüm kalım savaşının içinde yer aldığımı farketmiştim. Bu savaştan galip ayrılmanın yolu avuçlarımın içerisindeydi. Bombayı incelerken yanıma gelen adım seslerine çevirdim kafamı.

Nur bana korkan bakışlarıyla bakarken titrek ses tonuyla
"Seni burada yalnız bırakamam." Dedi. Beni burada yalnız bırakmalıydı oysa ki.
"Nur çabuk apartmanı terket bir daha tekrar etmeyeceğim." Diyerek sesimi yükselttiğimde
"Tekrar etme zaten çünkü gitmeye niyetim yok." Diyerek kesin bir yanıt verdi.

Onu göndermek için kolundan tutup çekiştirdiğim sırada diğerlerinin de gelmesi işimi daha da zora sokmuştu.
İlyas "hiç boşuna uğraşma öleceksek birlikte öleceğiz." Dediğinde onları iknâ edemeyeceğimi daha iyi anlamıştım. Bombanın yanına yaklaşıp elime bir tornavida aldığımda Tutku "napıyorsun be elinde mı patlasın istiyosun?" Diye konuştu. Zamanımız daralıyordu ve deneyimlerimle kısa sürede bu işi kökünden halletmem gerekiyordu.

Bizim düşmanlarımız yüzünden insanların evinden barkından olması çok adaletsizceydi.
Kaya "Tufan bomba işinden anlıyor ben inanıyorum etkisiz hâle getirebilir." Dediğinde bombanın süresi sadece 2 dakika 30 saniye kalmıştı. Tornavidayla bombanın asıl bölgesine baskı yaptığımda çıkan kabloların yakınındaki küçük düğmeye uğradı gözlerim. İlyas "sakın o düğmeye basma bomba patlayabilir." Dediğinde apışıp kalmıştım.

Daha önceden etkisiz hâle getirdiğim bombadan farklıydı. Kaya "filmlerde hep kırmızı kablo kesiliyor bence sende kes." Dediğinde "kısa kes" diyerek sesimi yükselttim. Kafam iyice karışıyordu ve elimden birşey gelmiyordu. İlyas "sen mavi kabloyu kes en iyisi." Dediğinde hâlâ bombayı incelemeye devam ediyordum. Sadece 1 dakika 25 saniye kalmıştı. Tutku "bence hepsini kes belki bomba eror verir." Dediğinde Nur "bence hiçbirini kesme belki bir mucize olur ve bomba kendiliğinden durur." Diye konuştu.

Nura ters bir bakış attığımda diğerleri de ona bakıyordu.
Kaya "mucizeler sadece filmlerde olur." Diye söylendiğinde hâlâ bombayı durdurmak için bir arayış içindeydim. Sadece 59 saniye kalmıştı ve ölüm yaklaşmaya devam ediyordu. Tutku kaya ve Nurun elini tutarak "Sanırım burada öleceğiz hadi hep beraber elele tutuşup gidelim öbür dünyaya." Dediğinde Nur ağlayarak "hepinizi çok sevdim demekki kaderimiz böyle yazılmış." Dedi.
İlyas "çocuk musunuz siz lan elele tutuşuyorsunuz öleceksek asil ölelim." Dediğinde gerginliğim kat ve kat artmaya başlamıştı.