Kidnapped

« 3 »

Tess p.o.v

Het is inmiddels al een paar uur later, we hadden al avond gegeten. Het was echt heel ongemakkelijk... Er was geen gesprek, alleen hij praatte over hoe mooi ik wel niet was en hoe blij hij met me was, en ik werd er alleen maar verdrietig van. Maar dat liet ik hem niet zien. En hij had sorry gezegd omdat hij me had geslagen. Ik had simpel met mijn ogen gerold en gezucht.

Ik lag op mijn kamer, tv te kijken. Ja, ik heb een tv, daar kwam ik dus ook achter. Op de tv stond dat het half twaalf was, ik gaapte even. Ik deed de tv uit, en gooide mijn dekens aan de kant. Ik wilde net in het bed stappen, toen de deur opeens ging. Daar stond hij, zijn armen over elkaar, leunend tegen de deurpost. Zijn armspieren waren nu duidelijk zichtbaar, ik slikte even. Hij zag me kijken en hij grijnsde even. Hij zette zich opeens af van de deur en liep naar me toe.

'Dus wat ging je doen?' Hij trok een wenkbrauw op.

Ik deed hetzelfde. 'Eh... wat denk je? Slapen natuurlijk. Mag dat niet of zo?'

'Tuurlijk mag dat, alleen niet in dit bed.' Hij knipoogde. Ik werd rood. Nee, nee, nee.

'Ik ga niet met jou in een bed slapen!' riep ik naar hem. Hij kwam nog wat dichterbij en ik ging naar achter. Dit proces herhaalde zich een paar keer en uiteindelijk stond ik tegen de muur aan.

'Al sleep ik je er heen, babe.' Ik haatte die bijnaam echt.

'Noem me niet zo,' siste ik boos.

'Ik noem je hoe ik wil... babe.' Hij grijnsde weer omdat hij wist dat dit mij irriteerde. Hij pakte opeens mijn pols en trok me achter hem aan. Ik stribbelde tegen. En voor ik het wist lag ik op zijn schouder. Ik bonkte met mijn vuisten op zijn rug, maar het leek hem geen pijn te doen. Toen we in zijn kamer waren, zette hij me neer en hield hij me vast bij mijn middel.

'Dus dit is het dan,' hij wees met zijn arm in de rondte. 'Onze kamer.'

'Ik weiger met jou in een bed te slapen.' Ik was niet meer boos, eerder furieus, maar tegelijkertijd werd ik er ook bang van. Wat gaat hij allemaal doen als ik slaap?!

Ik begon met mijn vuisten tegelijkertijd tegen zijn borst te bonken, hij bleef gewoon staan.

'Ik haat je! Ik haat je! Ik haat je zo erg!' tierde ik. Ik voelde dat ik steeds zwakker werd en mijn boosheid ging over in verdriet. Ik bonkte slap op zijn borst en stopte toen. Een snik ontsnapte mijn mond. Al snel stroomden de tranen over mijn wangen.

Hij sloeg zijn armen om me heen. 'Shht,' suste hij. Ik legde mijn hoofd tegen zijn gespierde borst aan
en hij maakte kalmerende geluidjes, hij wreef over mijn haar en al snel was ik gestopt met huilen.

'Ik haat je nog steeds,' fluisterde ik en hij hield me een stukje van hem af, zodat hij me kom aankijken. Ik had verwacht dat hij boos zou worden, maar hij lachte zachtjes.

'Het is al laat, laten we gaan slapen,' zei hij zachtjes en leidde me naar het kingsize bed. Ik ging al in het bed liggen - met tegenzin -. Het bed was lekker zacht. Opeens kwam Carter binnen, hij had geen shirt meer aan, alleen een joggingbroek. Ik hield mijn adem even in. Hij zag er uit als een Griekse god, echt waar. Hij had een sixpack en mijn mond viel een beetje open, toen ik het doorhad deed ik snel mijn mond dicht. Hij grinnikte toen hij het zag en kwam toen naast me liggen. Eerst dacht ik dat we gewoon zo bleven liggen, geen lichaamsconctact of zo.

En toen ik dat dacht, voelde ik twee gespierde armen om mijn middel die me naar een harde borst toe trokken, waardoor ik met mijn rug tegen hem aanlag. Ik probeerde uit zijn grip los te komen, maar het was echt onmogelijk. Dus ik gaf het maar op. Bovendien lag het best wel comfortabel. Ik voelde zijn warme adem in mijn nek, hij legde zijn hoofd in mijn nek en ik schrok. Hij merkte het en ik voelde hem tegen mijn huid aan grijnzen. Ik was eigenlijk heel moe, en al snel was ik in een diepe slaap.

Carter p.o.v

Ik had haar vandaag echt niet willen slaan, maar ik moest iets doen om haar te stoppen. Want ik hou echt veel van haar, ookal ben ik bang dat zij niet hetzelfde voelt. En nu lag ze hier, tegen mijn borst aan. Ik glimlachte toen ik haar zo vredig zag liggen slapen. Ik streelde even over haar wang en ze maakte even een geluidje, ik schrok, omdat ik dacht dat ze wakker werd, maar dat gebeurde gelukkig niet. Ik laat haar nooit meer gaan, dacht ik terwijl ik steeds slaperiger werd.

A/N : Alweer het 3e hoofdstuk. Ik ben niet zo trots op dit hoofdstuk of zo, idk wrm. Maar het is iets korter.