Kidnapped

« 29 »

Carter p.o.v
Ik hoorde gebonk op de deur en toen: 'Politie! Doe open!' Met een snelle beweging maakte ik de deur open.

'Doe je handen omhoog!' commandeerde een agent terwijl hij een wapen op mij richtte. Ik deed mijn handen omhoog, ik liet me nu pakken. Dan als ik vast zou zitten, komt een van mijn mannen me bevrijden, het gaat niet Ace, Max, of Chris zijn, want ik weet bijna zeker dat mijn lieve Tess ons allemaal heeft verraden, dus ik stuur iemand die ze niet kent en het politieteam ook niet. Hij gaat dan doen alsof hij op bezoek komt en bevrijdt mij dan.

Ik heb mijn plan al helemaal uitgedacht, bedacht ik me terwijl een agente mijn handen in handboeien stopte.

'Doorzoek de rest van het huis voor handlangers en sla hen dan ook in de boeien,' zei de agente die handboeien om had gedaan tegen de agent. Nu gaat hij Ace vinden. Ach ja, hij houdt toch alleen maar van Tess, dus hem ga ik niet helpen bevrijden.

Na een tijdje kwam de agent terug met Ace die ook al handboeien omhad.

'Heren, jullie staan beide onder arrest voor de ontvoering van Tess Cooper en het medeplichtig zijn in deze ontvoering. Alles wat jullie zeggen kan tegen jullie gebruikt worden, als jullie geen advocaat hebben, wordt er een toegewezen,' sprak de agente. We stapten de deur uit en in de politieauto. Nu gaat mijn plan van start.

~ 2 uur eerder ~

'Mike?' zei ik ongeduldig in de telefoon.

'Ja, baas?' antwoordde Mike, een van mijn mannen.

'Ik denk dat ik over een paar uur in de gevangenis zit. Het meisje wat ik hier een aantal weken heb gehouden is ontsnapt en ik heb zo het gevoel dat ze al aangifte heeft gedaan en dat de politie me straks komt ophalen.'

'En je belt... omdat? Moet ik je helpen vluchten?'

Geïrriteerd schudde ik mijn hoofd, ook al kon hij dat niet zien. 'Ik wil dat je me bevrijdt. Jij zegt dat je komt om me te bezoeken en helpt me dan weg te komen, ja?'

Hij zuchtte. 'Hoeveel krijg ik hiervoor betaalt?'

'Duizend euro.'

'Best. Wanneer weet ik dat je in de gevangenis zit?' vroeg Mike.

'Zodra ik er ben zal ik vragen of ik een telefoontje mag plegen en dan bel ik je.'

'Oké, baas.' En met dat antwoord hing ik op. Nu wist ik zeker dat ik mijn Tess weer zou zien. Wat miste ik haar, nu al. Maar ik zou haar terugkrijgen, haar mooie lach, prachtige lichaam. Ze was zó dom om van me te ontsnappen, snapt ze dan niet dat ze alleen van míj is? Ik wilde haar niet straffen als ik haar weer bij me had, maar ik moest wel. Hoe ging ze het anders leren?'

Tess p.o.v
Toen ik mijn ouders had verteld dat ze de locatie hadden gevonden waar Carter en Ace zich schuilhielden, kwamen er tranen van geluk, ook van mijn ogen trouwens. Ik voelde me zo opgelucht en voor het eerst in een lange tijd gelukkig.

Mila was na een paar uur weer naar huis gegaan. Ik zat nu op de bank bij mijn ouders, die nog steeds allemaal vragen stelden over de ontvoering en Carter. Opeens ging mijn telefoon weer over. Het was weer een onbekend nummer, ik hoopte dat dit weer het politiebureau was.

'Goeiedag, met Lydia van politie bureau Almere,' opende Lydia het gesprek.

'Hallo Lydia,' antwoordde ik blij.

'We hebben goed nieuws voor u, we hebben uw kidnapper en zijn handlanger Ace opgepakt.'

Ik slaakte een zucht van opluchting. 'Gelukkig, ik ben zo opgelucht en blij.'

'Dat kan ik me heel goed voorstellen.'

'Bedankt voor al uw hulp en voor de telefoontjes!'

'Het is geen probleem, het is tenslotte mijn werk. Nog een fijne dag!'

'Dankjewel, jij ook!'

Ik vertelde het nieuws aan mijn ouders en gelijk begonnen ze me te knuffelen. Ik was in extase.

Carter p.o.v
Hier zat ik dan, in mijn cel. Ace zat op een andere verdieping dan ik, niet dat het mij wat boeide. Ik heb gelijk ook een oranje pak gekregen, waardoor ik nu helemaal op een crimineel lijk, wat ik niet ben. Op de gang stond er een bewaker op de wacht.

'Hey, bewaker!' riep ik vanuit mijn lelijke, grijze cel. De man keek me geïrriteerd aan.

'Wat is er?' bromde hij.

'Zou je zo aardig willen zijn om mij een telefoontje te laten plegen? Dat mag wel toch,' zei ik terwijl ik grijnsde.

Zuchtend liep de man naar me toe. 'Probeer maar niet te ontsnappen, deze gevangenis is zeer goed bewaakt.'

'Dat was ik niet van plan,' loog ik. Mike zou me hier echt wel uit krijgen.

De bewaker had inmiddels mijn cel opengemaakt en weer handboeien bij me om gedaan, waarna hij me meesleepte naar een andere verdieping waar allemaal telefoons waren.

Ik toetste het nummer van Mike in, wat ik voordat ik gearresteerd werd uit mijn hoofd had geleerd.

Hij nam na een aantal seconden op. 'Start het plan,' was het enige wat ik zei, waarna ik ophing.