Kidnapped

« 18 »

Ik werd weer wakker in het bed van Carter. Ik noemde het nog steeds niet óns bed, het was niet van ons, niks hier was van ons samen, alles was van Carter. Hij dacht ook dat ik van hem ben, nog steeds. Snel blikte ik naar mijn linker boven arm. Ik had het niet gedroomt, Carter had gisteren echt een C in mijn arm gesneden. Wat is er toch mis met hem? Eerst ontvoert hij mij, dan claimt hij me de hele tijd, verwacht dat ik van hem houd, en als ik dan zijn broer zoen wordt hij helemaal boos. Dat is ons verhaal tot nu toe. Wat zeg ik ons? Ik wil niet dat dit ons verhaal wordt, überhaupt een verhaal, ik wil hier nog steeds weg. Kostte wat het kost.

Zuchtend keek ik naar rechts en daar zag ik tot mijn grote verbazing Carter mij aanstaren. Toen ik hem aankeek begon hij te lachen.

'Wat?!' snauwde ik. Hij mocht best weten dat ik boos was door zijn idiote gedrag.

'Rustig, babe. Ik keek gewoon even naar je schattige gezicht,' antwoordde hij. Ik rolde met mijn ogen en keek weer recht naar voren. Hij zei wat tegen me en ik negeerde hem. Opeens pakte hij mijn pijnlijke arm vast en ik keek hem met woede aan.

'Wanneer begin je nou eindelijk eens te luisteren!'riep hij kwaad naar me.

'Nooit! What the fuck verwacht je van me? Je hebt gisteren mijn arm bekrast!' riep ik net zo hard terug met tranen in mijn ogen van woede.

'Ik verwacht van je,' zei hij op een angstaanjagend kalme toon, 'dat je respect voor me hebt en de regels niet meer breekt. Anders straf ik je zo weer.' Hij liet eindelijk mijn arm los en stormde toen de deur uit.

Ik haatte hem. Ik haatte hem zo erg. Na een tijdje van doelloos voor me uit staren besloot ik om even te douchen en daarna te ontbijten, ik had namelijk gezien dat het al elf uur was. Ik hoopte dat ik Carter niet zou tegenkomen beneden, of Ace, dat zou ook ongemakkelijk zijn.

Toen ik beneden aankwam zag ik Max en Ace aan de keukentafel zitten. Ik begroette ze en Ace keek me aan met een blik vol lust. Zijn ogen gleden over mijn lichaam. Dit was de eerste keer dat ik hem weer zag na onze zoen. Maar het is niet alsof ik hem vrijwillig zoende, ik deed het omdat ik niet wilde dat Carter er achter kwam dat ik probeerde te ontsnappen. Dan zou ik letterlijk achter tralies leven. Of niet eens meer leven. Ik was Ace wel dankbaar dat hij niks had gezegd, ookal had ik hem daarvoor moeten zoenen. Ik moest toegeven dat ik wel wat gevoelens had bij die zoen, bij Carter voelde ik niks. Maar Ace had mij tenslotte niet gekidnapt, ookal was hij wel gevaarlijk volgens Carter. Zou ik Carter überhaupt nog met iets moeten geloven?

Ik negeerde zijn blik en pakte wat cornflakes, gooide het in een kommetje en goot er toen wat melk overheen. Ik nam het mee naar de keukentafel en ging naast Max zitten, Ace zat nu tegenover mij. Er hing een ijzige stilte en Max leek het te merken. Ik kauwde op mijn cornflakes en ze keken me allebei aan.

'Waarom zijn jullie zo stil? Het is een mooie dag vandaag, de zon schijnt,' probeerde hij.

'Ja, dat klopt Max. Ik weet zeker dat Tess wel kan praten, met die mooie, volle lippen van haar.' Met een rood hoofd keek ik Ace aan, moest hij dat nou echt zeggen? Max keek me moeilijk aan.

'Heb ik iets gemist?' vroeg Max, ons allebei aankijkend. Ik nam een hap van mijn cornlakes.

'Nee, niet echt,' zei ik.

'Jij hebt wel degelijk iets gemist,' begon Ace terwijl hij me instens aankeek en naar mijn lippen blikte. Max' ogen werden groot. Ik stikte bijna in mn cornflakes en hoestte even.

'Oeh, spill the tea!' zei hij blij. Ik lachte kort. Zou Ace het echt gaan zeggen?

'Ik en Tess hebben gezoend. Nou ja, zij zoende mij.' Ik keek Ace boos aan.

'Oh my god, echt? Carter gaat zo boos zijn als hij erachter komt.'
'Het was voor een goede reden,' verdedigde ik mezelf. 'En Carter is er al achter gekomen en hij was inderdaad boos.'

'Oh, daarom stormde hij net de deur uit,' vertelde Max.

'Dat was waarschijnlijk omdat ik me niet aan de "regels" hield,' zuchtte ik. 'Ik wil hier echt weg.'

'Snap ik,' zei Max medelevend, 'maar als je hier weggaat vind Carter je weer in een seconde en ik denk niet dat je dan nog leeft. Plus hij heeft echt een obsessie met jou.'

'Wie niet,' lachte Ace, maar ik lachte niet mee. Ik was klaar met mijn cornflakes en zette het kommetje weg.

'Wil je even meekomen?' vroeg Ace. Ik schudde mijn hoofd.

'Mooi.' Ik zuchtte hard toen hij mijn arm vastpakte en mij naar de bank sleepte. Ik wilde net gaan zitten, toen hij me bij mijn middel pakte en mij op zijn schoot zette.

'Hey Ace, laat los,' zei ik toen ik hem boos aankeek. Ik probeerde zijn armen van mij los te peuteren maar het lukte niet.

'Waarom ben jij zo onmogelijk?' vroeg ik meer aan mezelf dan aan hem.

'Waarom ben jij zo schattig, knap, lekker en leuk?' vroeg Ace. Hij hield zijn hoofd schuin, wat me deed denken aan een puppy en wat er ook nog eens schattig uitzag. Ik bloosde heel erg.

'Ace st-' Opeens zwaaide de deur voordeur met volle kracht open en werd ook weer hard dichtgesmeten. Dat kon maar een iemand zijn.

'Wat heeft dit te betekenen!' schreeuwde Carter boos naar ons toen hij mij op Ace' schoot zag zitten. Oei, hoe ging ik dit uitleggen?

A/N: wow ik heb echt sinds januari niet geupload, and im sorry! Ik upload echt alleen als ik zin heb om te schrijven en inspiratie heb, dus daarom zijn mijn uploads zo onregelmatig. Maar ik zag dat superveel mensen nog steeds stemmen en reageren, terwijl er niet wordt geupdate, dus ik vond het wel zielig voor jullie om niks te plaatsen. Ik ga echt proberen vaker te updaten.