Kidnapped

« 11 »

Toen we thuiskwamen was Carter al terug van zijn... zaken. We kwamen binnen en hij vloog me gelijk om de hals. Blijkbaar had Ace Carter al gebeld en het verteld over die maffia groep. Hij omvatte mijn gezicht en vroeg bezorgd:
'Gaat het?' Ik knikte en probeerde me toen los van hem te maken, maar hij knuffelde me alweer.

'Hoe kon je dit laten gebeuren?' riep Carter toen tegen Ace, terwijl hij me stevig vasthield bij mijn middel, bang dat ik weg zou gaan of zo.
~~~~
En nu zat ik op Carter's bed, te netflixen. Iemand klopte op de deur, kunnen ze me nooit alleen laten of zo?

'Ik ben aan het netflixen!' schreeuwde ik naar de deur. En toch ging de deur open. Carter stond tegen de deurpost aangeleund. Ik zag zijn armspieren en mijn mond viel bijna open, hij merkte het en lachte.

'Zullen we anders samen netflix en chillen?' vroeg hij grijnzend toen hij naar me knipoogde.
Ik haalde een wenkbrauw op en staarde hem aan met een dodelijke blik. Hij pakte de afstandsbediening en zette mijn serie op pauze.

'Hey!' riep ik en wilde hem terugpakken. Hij deed de afstandsbediening in zijn broekzak.

'Als je hem terug wilt, zal je hem zelf moeten pakken,' zei hij onschuldig.

'Iewl nee,' bracht ik uit.

'Weet je het zeker? Je wilde toch zo graag netflixen?' vroeg hij grijnzend.

'Ja, maar niet zó graag,' zuchtte ik.
Opeens begon hij aan zijn riem te prutsen.

'Eh, wat doe je?' Verbaasd keek ik hem aan.

'Ik doe mijn broek wel voor je uit, dan kan je hem dan pakken.'

'Oké, je bent echt heel raar aan het doen,' zei ik toen. Hij deed nu de knoop van zijn broek open en dat was het moment dat ik naar de deur rende en naar beneden liep. Ik hoorde Carter nog lachen in de kamer.
~~~~
Toen ik beneden kwam, zag ik niemand. Waar was iedereen? In de keuken waren Ace, Max en Chris pannen aan het pakken en ik zag een pak pannenkoekmix op het aanrecht staan. Toen ze me zagen begroetten ze me vrolijk en ik deed hetzelfde.

'We gingen net pannenkoeken maken, wil je meedoen?' vroeg Ace. Ik dacht even na, ik wilde hier niet zijn met een maffiabaas, maar ja, ik wilde opzich wel pannenkoeken bakken, dus ik zei maar ja.

'Kunnen jullie de tafel dekken en zo?' Hij keek Max en Chris aan. 'Dan kunnen ik en deze prinses de pannenkoeken maken.' Noemde hij me nou echt prinses? Dat is eigenlijk best wel sch- Waag het niet om die zin af te maken, zei ik tegen mezelf in mijn gedachtes.
Max en Chris knikten. Oh hell no, ik wil echt geen pannenkoeken gaan bakken met Ace.

'Nou, nu ik erover nadenk, ik moet nog iets eh... doen,' bracht ik uit.

Ace schudde lachend zijn hoofd. 'Je hebt nu al ja gezegd, dus nu gaan we het ook doen, babe.' Hij knipoogde toen hij zei, het doen. Oh my god, hij bedoelt iets anders. Facepalm.

'Noem me niet zo,' siste ik.

'Oeh, jij bent aangebrand vandaag, net zoals de pannenkoeken dadelijk.' Hij knipoogde naar me. Ik rolde met mijn ogen en wilde weglopen, maar hij pakte mijn pols en draaide me weer om, waardoor ik tegen zijn borst aan knalde.

'Hoe kan het dat we altijd in deze positie terecht komen?' lachte Ace.

'Misschien omdat jij me altijd tegen muren aanduwt en me naar je toetrekt,' zei ik.

Hij grinnikte en liet me los. Hij pakte de pannenkoekenmix en las de eerste instructie op:

'Vet de pan in.' Ik opende het bovenste kastje waar de pannen stonden, maar het was te hoog voor me. Ace kwam achter me staan en pakte de pan voor me. Ik wilde me niet omdraaien, want ik wist dat hij veel te dichtbij stond.

'Dank je,' fluisterde ik haast. Hij stond nog steeds achter me en ik werd nerveus van. Ik kon zijn parfum ruiken, die echt heel lekker rook. Ik voelde zijn adem in mijn nek en toen raakte ik uit mijn trance.

'K-kan je de boter pakken?' vroeg ik zodat hij even weg was en niet meer achter me stond.

'Wil je dit moment nou echt verpesten?' fluisterde hij in mijn oor. Mijn adem stokte in mijn keel.

'Draai je eens om,' zei hij zachtjes. Ik schudde mijn hoofd.

'Kan je nou de boter pakken?' vroeg ik nu wat meer ongeduldig. Ik voelde dat hij niet meer achter me stond en naar de koelkast liep. Thank god.
~~~~
We waren nu het beslag aan het maken, we hadden gesprekken over koetjes en kalfjes. Max en Chris waren al lang klaar en zaten nu in de woonkamer.

'Oké, nu moet er 250 gram bloem bij,' las ik voor van het pak. Ace was even iets aan het zoeken waarmee we het beslag konden mixen. Grijnzend dacht ik aan een plannetje. Ik maakte de bloem open en legde wat in mijn hand.

'Hey Ace,' zei ik zodat hij zich naar me toe zou draaien en hij deed het inderdaad. Ik blies de bloem van mijn hand af, recht in zijn gezicht. Hij begon te lachen.

'Je hebt dat net niet echt gedaan,' lachte hij. Hij pakte een hele hand bloem en gooide het over me heen. Ik lachte nu ook.

'Oh dit krijg je terug!' Ik pakte het hele pak bloem op en gooide ongeveer de helft over hem heen.

'Nu moet ik je maar straffen, maar met wat?' Zogenaamd vragend legde hij een vinger op zijn kin.

'Oh ik weet het, de kieteldood!' riep Ace toen.

'Nee Ace, alsjeblieft,' zei ik toen hij dichter naar me toe kwam.

'Toch wel,' zei hij lachend. Hij kietelde me in mijn zij en ik maakte allemaal spastische bewegingen. Ik lachte heel hard. Ik had geen evenwicht meer en toen viel ik tegen Ace aan, op de grond. Daar lagen we dan, onder het bloem, op de grond, ik op Ace.

Opeens schraapte iemand zijn keel. Geschrokken keken we allebei naar de kant van het geluid. Carter. Dit zal er wel heel verkeerd uitzien.

A/N: Over de 1000 woorden! Ik kan dus niet meer veel uploaden want ik ga op vakantie, maar als je even kijkt op mn prikbord heb ik daar al een heel bericht over geschreven, voor de mensen die The Teacher's Obsession lezen, daar komt later vanavond ook nog een deel van, sinds ik dus niet meer veel kan uploaden omdat ik op vakantie ga. :)