AŞKA ESARET BEDEL(Wattpad/Sing of Hobe)

♥♡AEB-15.BÖLÜM♥♡

Resmen hayatım zehir olmuştu. Bir insan nasıl bir kadar şanssız olur ki, düşünmeden edemiyorum. Sonun da evime gelmiştim. Ama ışıklar yanmıyordu. Zeynep nerede ki.

İlk gün olmasına rağmen çok fazla yorulmuştum. Çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. İçeri olabileceği en sessiz haldeydi. Karanlık ortamı aydınlatmak için duvardaki düğmeye bastım. Aydınlık gözümü kamaştırsa da zamanla alıştım. Kendimi öylece koltuğa attım. Tam rahatlayacağım derken kapının çalmasıyla ayaklandım.

Kapıyı açtığım karşımdaki görüntüyle şok oldum. Zeynep arkasında iki polisle kapımda öylece duruyordu.

"Melek Işıksaçan?" Eliyle işaret ediyordu.

"Evet, benim. Bir sıkıntımı var memur bey."

"Arkadaşınıza sormak lazım hanımefendi, kendisini huzuru bozma şikâyetiyle karakolda misafir ettik." Ne olduğunu soran gözlerle ayrıca polisler gittikten sonra etlerini lime lime edicem bakışıyla Zeynep'e baktım. Utanmaz arkadaşım sadece omuzlarını umursamaz bir şekilde kaldırdı.

"Tam olarak konu neydi memur bey anlatır mısınız?"

"Eğlence mekânında kavga çıkarmış kendisi mekânın sahibi şikâyetini geri çekince konu kapandı yoksa daha da uzardı konu." Zeynep'e bakıyorum ama her zaman ki gibi kendini haklı bulan tavrıyla bana bakıyordu.

"Neyse artık memur bey sonuçta iki tarafta anlaştı öyle değil mi? Beni bırakıp gidebilirsiniz." Zeynep polisleri kovar gibi gitmelerini işaret edip beni içeri aldı ve kapıyı kapattı. Bir anlık şaşkınlıktan sonra kendimi toparlayıp azar moduna geçtim. Kollarımı göğsüm de birleştirip kapının orda beklemeye başladım.

"Ne bakıyorsun. Sanki kötü bir şey yaptım." Gözlerini benden kaçırıyordu.

"Kızım daha ne olacak ki daha ilk günden kapıya polis getirdin. Kim bilir ne yaptın yine. " Elimden geldiğimce sert bir tavırla ve ses tonuyla.

" Yine mi? Aşk olsun ne yaptım ki ben bu zaman kadar."

"Alfabetik sıramı yoksa kronolojik sırayla mı söylememi istersin." Kaşlarımı kaldırmış ona bakıyordum.

"Öf tamam. Ama bu sefer zere suçum yok yemin ederim."

"İnanıyım mı?"

"Vallahi inan ya. Bu sefer zerre kadar suçum yok. Yavru köpek bakışlarıyla yüzüme bakıyordu."

"Pekâlâ, anlat bakalım neler oldu." Gülerek yanıma sokulup anlatmaya başladı.

"Bak şimdi sen çıktıktan sonra, biraz evde oturdum ama sıkıldım. Sonra süslenip püslenip dışarı çıktım. Kumsalın yakınlarında bir kafe ye gittim. Arkamda oturan bir grup genç vardı. Konuşurlarken duydum. İddiaya girdiler, birini tavlamaktan bahsediyorlardı. Ne biliyim benden bahsettiklerini. Dala geçiyordum bende onlarla. Sonra biri yanıma geldi, İşte benimle konuşmak istediğini söyledi, ıvır zıvır konuştu. Benim de hoşuma gitti. Neyse sözleştik bir dahaki buluşma için kalktı yanımdan gitti. Meğerse arkamda oturanmış. Konuşurken duydum. Beni tavladığını olayın tamam olduğunu paraları hazırlamalarını söyledi. " Zeynep sanki olayı yeniden yaşar gibiydi. Öfkesinin şiddeti gözlerine bakınca anlaşılıyordu.

"Mal kafam sonradan dank etti. Kalkıp yanlarına gittim. Yanıma gelen oğlanın gözüne yumruk attım."

"Ne yaptın?" Elimde olmadan bağırdım. Sinsice ve oh der gibi gülerek konuşmasına devam etti.

"Yumruk attım. İşte sonra şiddetli bir kavga sonrası polisler geldi. Karakola gittik. O insan görünümlü sümüklü böcek birde mekânın sahibi geldi. Konuşuldu, ortak noktaya vardık bir daha o mekâna gitmemem karşılığında şikâyetini geri çekti adam. Sümüklü böcekte geri aldı, pislik giderken zevk almış gibi bir de suratıma gülüyordu. Göz kırptı bana." Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Kendimi kastıkça garip sesler çıkarmaya başladım. Zeynep öylece bana bakıyordu, şaşkın gözlerle. Suratına bakınca daha fazla dayanamayıp kahkahayı bastım.