They invaded my House Heart [BAP Fanfiction. TIHH]

Chapter 4: Their powers

Chapter 4: Their powers

“A-ano? Power? May powers kayo?” gulat kong tanong. Todo tango naman si Zelo at ang lapad ng ngiti ni Jong Up.

“Yep. Sa lahat ng Matalien sa Mato Planet kaming BAP lang ang binigyan ni Queen ng supernatural powers.” Paliwanag ni Young Jae.

“Ah. So ano-ano naman yung mga yun.” Curious kong tanong.

“Si Yong Guk, supernatural strength. Kaya niyang buhatin at sirain ang kahit na anong bagay kasi sobrang lakas niya.” Paliwanag ni Young Jae.

“Wala na bang mas bibigat pa dito?” sabi ni Yong Guk habang buhat-buhat yung ref namin. OMO! A-ang bi-bigat nun a-ah. Wew! Coooool :D

“Next, si Him Chan naman ay invisibility ang kakayahan. Kaya niyang maging invisible at kaya rin niyang gawing invisible ang isang bagay.” Habang nagpapaliwanag si Young Jae, bigla namang nawala si Him Chan. Naramdaman ko naman na parang may yumayaap sakin.

“Ang lambot mo Honey :> Ang sarap mong yakapin.” Nagulat ako kay Him Chan! Uwaaaaa! >.<

“Waaaaaah! Pervert!” sigaw ko. Nagtawanan naman ang mga lokong aliens. Aish! It’s not funny! -_-

“hahahaha :D Daehyun’s ability is Mind and Memory manipulation. Kaya niyang kontrolin at basahin ang utak ng isang tao. Kaya rin niyang magbawas ng memorya ngunit hindi niya kaya magdagdag.”

*woooo… Astigg*

Napansin ko naman na biglang naningkit yung mata ni Daehyun, parang tumatawa siya sa likod ng mask niya. Aish! Oo nga pala. Nababasa niya yung isipan ng isang tao. Eeesh! Hindi na ako ligtas mag-isip. Waaaaaaaa! >.< Naputol ang pagra-rant ko ng biglang nagpatay-sindi yung ilaw. Halaaaa! Nakabayad nanaman ako ah. Hindi kaya ----- may MULTO?!

“Inay ko! May multo! Huhuhu” sigaw ko. Sa sobrang takot ko napayakap ako kay Yongguk. Tumawa naman ng mahina si Young Jae.

“ya! There’s no such thing as ghost. My ability is technopathy. Kaya kong kontrolin ang kahit na anong bagay na related sa technology at electricity.” Nag-nod na lang ako. *Wow ang astigg ng mga aliens ko* Ayyy! Bigla kong naalala na nababasa nga pala ni Daehyun yung utak ko. Aish! Nakakahiya. -_- napatingin naman ako sakanya, feeling ko tuwang-tuwa nanaman tong mokong na to -_- Aish!

“next one is Jong Up. His ability is Time and teleportation. Kaya niyang pahintuin ang oras gaya ng ginawa niya sayo kanina nung ang ingay-ingay mo. Kaya rin niyang mag-teleport kahit saan pero hindi sa ibang planeta.” Nang-nod naman ako kasi wala na akong masabi kasi sobrang namamangha ako sa mga powers nila.

“Lastly, ang aming maknae na si Zelo ay may precognition ability. Nakikita niya ang hinaharap…” napatakip naman ako ng dibdib ko. Uwaaaaaaaaa! Ibig sabihin nakita na to ni Zelo kanina pa?!

“Aish! Hindi yang hinaharap mo. I mean yung future. He can also sense danger.” Paliwanag ni Youngjae. Wew. Kala ko nakita na niya eh. Wahahahaha :D safe.

“Ah. Wow. Cool niyo pala noh? Ano nga pala ibig sabihin ng maknae?” curious kong tanong. May mga lenggwahe kasi silang di ko maintindihan minsan eh.

“Mato Language yun. Ang ibig sabihin ay pinaka-bata sa grupo.” Sabi ni Yongguk. Ah yon pala yun. Pwede namang bunso na lang -_- daming arte pa eh nagtatagalog naman sila -_- .

“So tara na?” yaya ni Youngjae.

“h-huh?” hindi na ako nakapagsalita pa dahil hinawakan ni Him Chan yung kamay ko and when Jong Up snaps his fingers… ta-dah! Wala na kami sa bahay.

“W-wait! What did just happened?” panic mode kong tanong. Tinuro ni Zelo ang paligid. Walang nagalaw… parang tumigil yung oras. Waaaaaaaa! They used their powers.

“Waaaaaaaaa! Bakit mo ginamit yung powers mo. Delikado yun, tska sabi ni Queen act normal. Waaaaaaa! Paano kung may makakita satin? Wag mo na ulitin yun.” Sermon ko kay Jong Up na nakangiti. Haays! Madaya to! Dinadaan ako sa ngiti. Alam niya kahinaan ko >.<

“Wala namang nakakita eh tsaka wala kayang gumagalaw. Masasanay ka rin samin Honey.” Sabi ni Him Chan. Honey naman ngayon ang tawag niya sakin. -_- tss. Yeah right, kailangan ko na ngang masanay. Jong Up snaps his fingers and everything went back to normal. Gumagalaw na yung mga tao as if nothing ever happened. Haaays! My very own eyes still cannot believe it -_-

Kumuha na ako ng cart para paglagyan ng mga bibilhin namin. “Ya! Kumuha nalang kayo ng gusto niyong kainin okay?” sabi ko sakanila. Tumango naman sila at nagsimula ng maghanap. Inikot-ikot ko rin yung supermarket para makahanap ng bibilhin ko.

“ATEEEEE! ^_____^ ito oh.” Sabi sakin ni Zelo sabay abot ng cherry tomatoes. A-ate? It’s been the first time someone called me Ate. Ang sarap pala sa feeling :) Wala kasi akong kapatid kaya kahit kailan hindi ko naranasang matawag ng ate. (T.T teary eyed Aleinne)

“Ate?”

“Bakit? Masama ba yung nasabi ko? Narinig ko kasi yun nasinabi nung bata sa isang magandang earthling eh kaya sinabi ko rin sayo. Kasi maganda ka eh. Bad ba yun?” inosenteng tanong ni Zelo. Aww :”””> such a cutie. Nagblush naman ako sa sinabi ng batang ito :”””> yieeee!

“H-hindi. Sige tawagin mokong ate ^_____^” masayang sabi ko. Nilagay ko na yung cherry tomatoes sa cart. Maya-maya nagulat ako nang may biglang kumalabit sakin. Woooooo!

“Ano ba yan Daehyun! Magsalita ka naman -_- papatayin moko sa gulat eh >.< Aigoo” sabi ko kanya habang hinahaplos yung dibdib ko. Hindi naman niya ako pinansin at nilagay na niya yung dala niyang isang balot ng cheesecake. Snobber -_- Aish! Naglakad na ako sa pasta section. Kumuha ako ng isang kilong pasta at spaghetti sauce. Fave ko kasi talaga ang spaghetti. Hindi pwedeng hindi ako kakain ng spaghetti sa loob ng isang linggo. Maya-maya naman, lumapit sakin sila Jong Up, Him Chan at Yong Guk. Si Jong Up ay may dala-dalang 2 malaking box ng Swiss Miss, si Him Chan naman may dala-dalang meat, si Yong Guk naman puro ramen ang dala. Binayaran na namin sa counter yung pinamili namin. Habang naglalakad kami pauwi, napansin kong pinagtitinginan kami ng mga tao. Aish!  Nakakailang naman tong mga tao na to oh -_-

“Ate… nakakatakot makatingin yung mga earthlings >.<” sumbong sakin ni Zelo.

“Konti na lang talaga, papatulan ko na tong mga to eh -_-“ narinig kong sabi ni Yong Guk. Hays! Napaka-bayolente niya talaga kahit kailan. -_- Huminto ako saglit sa paglalakad, tinignan ko silang anim habang nakatalikod. Nakalimutan kong weird nga pala ang mga suot nila kaya sila pinatitinginan. Aish! Lumingon naman silang lahat nung napansin nilang wala ako sa tabi nila.

“Oyy earthling! Hindi pa ba tayo uuwi?” tanong ni Yongguk.