No One Care (No One Series #II)

Chapter 8

"Kiss"

. . .

"Where's Ate?" I asked Manang nang makarating ako sa bahay.

I wanted to know kung anong ginagawa niya or kung okay lang ba siya. Her situation is not that easy. Napilitan siyang mawalan ng baby tapos hindi na siya pansin dito sa bahay. I know what's the feeling of being left behind, yo'ng tipong walang nakakapansin sa iyo. Like no one care about you. Ngayon 'yon na ang nangyayari sa kaniya.

I don't want her to experience and feel like that. I wanted her to know that I'm here to support and take care of her. Ilang linggo na rin naman simula noong hindi kami nag-usap. Okay na siguro? Pwede na siguro kaming mag-usap?

"Nasa kwarto niya," matipid na sagot ni Manang at nag-iwas agad ng tingin.

Wala pa si Mommy and Daddy at hindi ko alam kung tinitignan man lang ba nila si Ate dito sa bahay. Kahit h'wag na lang nilang pansinin. At least kamustahin or tingnan 'man lang nila kung okay ba o hindi. Umiling na lang ako umakyat na sa taas para silipin si Ate.

"Ate." Kumatok ako sa pintuan niya. "Ate?" Nakailang ulit pa ako ng pagkatok pero hindi pa rin siya sumasagot.

"Na'ndito ba siya?" I whispered to myself. Baka mamaya wala naman pala siya dito tapos katok ako ng katok.

I tried to knock again pero bigla akong may narinig na kalabog mula sa loob ng kwarto! OMG! What's happening inside? Kinabahan kaagad ako kaya mas lalo kong nilakasan ang pagkatok.

"Ate? Okay ka lang?" Wala pa ring sumagot pero bahagyang bumukas ang pinto.

"What?" mataray na tanong ni Ate. Mukha niya lang ang nakikita ko dahil nakatago ang katawan niya sa likod ng pinto. Napansin ko kaagad na she looks so pale. Pakiramdam ko mayroong hindi tama sa kaniya.

"Are you okay?" I tried to push the door gently. Pero pinigilan niya kaagad ako at inirapan.

May tinatago ba siya? Galit ba siya sa akin?

"I'm okay!" mataray na sabi niya at mukhang naiinip.

"Are you sure?" tanong ko kahit hindi sigurado dahil bakas sa mukha niya na sobrang putla at parang may tinatago.

"Yes. . ."

"Sasama ka sa party?" I asked and smiled to lighten her mood.

"No."

"Bakit-" she didn't let me finish my words.

"May kailangan ka pa?" mataray ulit na tanong niya kaya natigilan ako. I just wanted to talk to her.

"I'm just concerned," I said honestly. Hindi ko na napigilan. Gusto kong kausapin niya ako kung kailangan. Gusto ko na magsabi siya sa akin kung may nararamdaman ba siya o hindi. Palagi lang naman akong na'ndito para sa kaniya. 

"I don't need you," she coldly said and slammed the door.

Natulala ako sa pinto niya dahil sa pagkabigla. I'm just concern but it seem's that she doesn't want me. She doesn't need my help.

"I'm sorry," I whispered to her door kahit na alam kong hindi naman niya naririnig. 

I started to take a shower in my room. Mom texted me that I needed to be ready at eight. It's already seven when I finish taking a shower so I have one hour to make myself ready.

I'm wearing a perfect black bodycon gown that can draw attention to my body, especially in my bust and hip region. It looks so simple but elegant! I applied simple make-up to my face and just tied my hair in a messy bun.