Light Pours In | Victuuri & Otayuri ✓

☀5

Mmph, takdir edersiniz ki ben beğenme takıntısı olan bir insan değilim, bölüm paylaşmak için sınır koymuyorum. Takip eden 3-4 kişi varsa bile mağdur etmek istemem. Ama 1-2 beğeni serpiştirip şu küçük gönlü mutlu edebilirsiniz :3

Yurio

"Otabek, sen Yurio'nun çifti ol" koçun sesini işitince yutkunup esnetmeye çalıştığım bacağımı indirdim. Otabek iki yıldır koçun yardımcılığını yapıyordu. Her jimnastik dersinde eşyaları toplardı. Bu gün işini bitirmişti belli ki.

Seçmeli dersimde huzur istiyordum.

"Hallederim ben koç..." Ben cümlemi bitiremeden Otabek dibimde bitmişti. Söylene söylene aynanın dibindeki demiri tuttum ve bacağımı yeniden kaldırdım.

Otabek bana yaklaştı. Tek eli bacağımı alttan kavrayıp biraz daha kaldırınca yutkunup aynadan ona baktım.

Beni izliyordu.

Diğer elini omurgama koyup dikleşmemi sağladı. Elini her değdirdiği yer otomatik olarak hizaya giriyordu zaten. Eli omurgamdan çekilip çeneme geldi ve başımı kaldırdı. Şimdi mecburen aynadan bakışıyorduk.

Kaşının hemen yanında bant vardı. Yüzünün belli yerleri morarmıştı. Vicdanımla bir süre başbaşa kaldım.

"Yeterli" fısıldadım. Bacağımdaki elinin baş parmağı okşar gibi daireler çizmeye başladı.

"Biraz durabilir miyiz?" Aynı ses tonunda mırıldandı. Aynadan koçun meşgul olduğunu görüyordum. Gözlerimi tekrar Otabek'e çevirdim. Başını boynuma koymuş, gözlerini kapatmıştı.

Aniden çekilmemle eli ve başı boşluğa düştü. "Zil çaldı. Değerli vaktimi burada harcayamam."

Tek tük çıkmış sakallarını kaşıdı. "Öyleyse sana istediğin yerde yemek ısmarlayayım. Nereyi istersen. Yeter ki böyle bakma..."

Victor

Dirseğimi yastığa, kafamı da elime yaslayıp Yuri'nin uyurken titreşen uzun kirpiklerini izlemeye daldım. Okulun çıkış saatine yetişmem gerekiyordu.

Mırıldanıp kollarını açtı ve gerindi. Salgıladığı feromon hala aklımı başımdan alıyordu. Yataktan bir an önce kalkıp giyinmeme sebep oldu.

"Victor...?"

Yutkunup ona döndüm. Gözlüklerini çıkarsa, saçlarını böyle bıraksa okulda  peşine koruma takardım.

"Gitme" mırıldanıp gömleğimin altını tuttu. Komodindeki ilaca uzandım. "Victor, gitme... "

Elini gömleğimden çekip öptüm. "İlaçlarını iç. Birkaç gün gelmezsem eminim her şey daha kontrollü biter"

Hızla doğruldu. "Ne demek gelmezsem? Gelmezsen ölürüm burada" eliyle boğazını tutup ölümcül hastalığa yakalanmış gibi bana baktı.

Nefesim düzensizleşiyordu. "İlaçlarını iç. Anlaştık mı?" Odadan çıkacakken bu sefer kolumu yakaladı. Az daha yataktan düşüyordu.

"Victor... Çocuk yapalım" ondan kurtulmak adına onu yatağa ittirdim. Dayanacak gücüm kalmamıştı. Kalbim boğazımda atıyordu ve ellerim titriyordu.

Kendimi var gücümle evin dışına attım.

Onu işaretledim. diye düşündüm. Şimdi her şeyi daha kolay atlatabilir. Sen kendi haline yan.

Başımı hızla iki yana sallayıp kafamı toparlamak için yanaklarıma vurdum.

Yurio