Light Pours In | Victuuri & Otayuri ✓

☀14

#Flashback

❧Victor

Otabek'le doğduğumdan beri arkadaştım. Ailem çok yakın olmamı hiç istemezdi, çünkü sürülerimiz birbirinden çok farklıydı. Biz hep geri çekilen, sakin bir sürü olmuştuk. Onlar ise kavgadan çekinmeyen atılgan bir sürüydü, en az üyeye sahip nadir ailelerdendi, beni tehlikeye sokması olasıydı. Ama ailesine kıyasla Otabek daha ağırbaşlıydı.

Aralığın 23'ünde kutlamalarına davet edilmiştim, kutlamalar eskiden sadece üreme olarak yapılsa da artık eğlenceden ibaret olduğunu söylemişti. Bir iki bardak içki içip ayrılma şartıyla toplandıkları eve gitmeyi kabul etmiştim.

"Harika olacak" Otabek hızla yürüdü. "Hele yeğenimin yaptığı yemekleri denemen gerek, bayılacaksın"

Ailemden gizli gitmenin verdiği gerginlikle titredim. Yarım saat içinde geri dönecektim.

Otabek kapıyı açtığında müzik sesi kulaklarıma ilişti. İçeri girip yutkundum ve kalabalıkta göz gezdirdim. Çoğunun görünen yerlerinde kurumuş kan izleri vardı. Panikle Otabek'in kolunu sıktım.

"Bu da nesi!?"

Otabek gözlerini devirip bardağı bana uzattı. "Bir şey yok, neden kedi gibi davranıyorsun, Yurio'ya yakışıyor olabilir ama sana hiç yakışmıyor"

Bardağa bakıp içmeye başladım. Bir bardak... Ve sonrasında hemen tüyecektim.

Otabek bana bakıp pis pis gülümsedi ve kendi bardağını kafasına dikti. Bu sırada yanımda dans eden kız vücudunu bana sürüyordu. Birkaç adım uzaklaşıp bardağı bitirdim ve tezgaha bıraktım.

"Otabek, ben burada kalmak istemiyorum"

"Biraz bekle" bardağı elinde daire şeklinde döndürdü ve dönen içkiyi izledi. "Birkaç dakika..."

Anlamsızca ona bakıp üstüne yürüdüm. Başıma aniden giren acı, öne eğilmeme neden oldu. "O-Otabek!?"

"Bekle sadece"

Ağzımı aralamaya varmadan dizlerim gücünü kaybetmiş, olduğum yerde bilincimi yitirmiştim.

❄❄❄❄❄❄❄❄

Kalktığımda burnuma ilişen kan kokusu midemi ağzıma getirmişti. Nihayet zihnimi toparladığımda ellerimi çekmeye çalışsam da becerememiştim. Ellerimdeki soğuk metal kelepçelere çevirdim gözümü. Gözlerim faltaşı gibi açıldı.

"Uyandın mı?"

Sesin sahibine dönerken kalbim dört nala koşuyordu. Yutkunup çocuğun bütün vücudunu kaplayan dövmelere ve yüzünün her santiminde yer edinmiş piercinglere baktım.

"Otabek seni çok incitmememi söyledi, ama ben aile geleneklerimizi tat istiyorum"

Elindeki kalın iğneyi yakasına geçirip dolabı açtı. Gördüğüm şeyler yüzünden küçük dilimi yutacaktım.

"Merak etme, alfa olan sensin, üstte sen olacaksın, ama dominant olan benim" siyah kırbacı eline dolayıp çekti ve takılı olduğu yerden çekip çıkardı. "Seung-gil diyebilirsin bana"

*********
Vücudumun her santimi kesikler yüzünden sızlarken, gözlerimi açık tutmakta zorluk çekiyorum. Seung üzerimden kalkıp iğneyi eline almıştı bu sefer. Başımı sinirle yastığa vurdum. "Yeter! Öldüreceğim hepinizi!"

"Ellerin bağlıyken seni ciddiye alamıyorum Victor" iğnenin ucunu çakmakla ısıtırken mırıldandı. "Dilini ısırma"

Ben ne olduğunu çözemeden sıcak iğneyi erkekliğime saplamıştı. Komple ateşe atılsam da en fazla bu kadar acı çekebilirdim herhalde. Hissettiğim acı bölgesel değildi, acı bütün vücuduma yayılmış nefes almamı imkansız duruma sokmuştu. İlk fırsatımda acıyla bağırdım.

"Sessiz ol" dişlerinin arasındaki piercingi iğneyi çekerken geçirdi. "Mmm en az iki ay çıkaramazsın... İki ay boyunca bunu hatırla Victor. Ailemize katılmanı çok isterim"

#Günümüz

Yuri beni zorla tutuyor olmasaydı hala ona atlamak istiyordum. Hangi yüzle Yurio'nun yanında oturabiliyordu?

Tıslayıp kaşlarımı çattım. "Bu iş sadece üniversite aşkı olarak kalsın, ilerlemesini istemiyorum"

"Vi-" Yurio yüzüme bakınca bir an durdu. "Ben, şikayetçi değilim"

Yerimden hırsla kalktığımda Yuri geri oturttu. "O aileye girmeyeceksin!" Tüylerim diken diken oldu. "Lütfen, gözümün önünde olan bir şeye nasıl göz yumacağım"

"Victor" Otabek mırıldandı. "Düşündüğün şeyler olmayacak, yemin ederim. O zamanlar küçük olduğumu biliyorsun."

"Midemi bulandırıyorsun" homurdandım.

"Victor..."

"Evlenme töreninde ne olacak? Yapmayacak mısın ona bir şey? Engel olacak mısın kendine?"

Otabek gözlerini Yurio'ya çevirip ses çıkarmadı. Haklı olduğumu biliyordum.

"Son sözü söyleme hakkım yok belli ki, ama bunu onaylamıyorum bilmeni isterim Yurio. Seni perişan halde görmek istemiyorum." Yerimden kalkıp Yuri'nin elini tuttum. "Seni eve bırakayım, Otabek de evine gitsin"

Yuri gergince elimi sıkıp benimle kapıya yürüdü.

❧Otabek

Victor evden çıkınca Yurio hızla bana sokuldu. "Sorun değil, ben kabul ediyorum!"

Elimi onun sırtında gezdirdim. "Emin misin Yurio, abin öyle deyince..."

"Ben Victor'a benzemiyorum Otabek, ben sıradan şeylerden zevk alamam" kucağıma tırmandı. "Victor kabul edecek, ben de senden ayrılmayacağım" sırıtıp dudağımı hafifçe öptü. "Araban buradayken... Biraz gezdirir misin beni?"

Onu kucağımdan indirmeden kalktım. "Sen ne diyorsan yaparım"