Light Pours In | Victuuri & Otayuri ✓

☀17 (M-Final)

•°• 2 Yıl Sonra •°•

Yurio, Otabek'in mezuniyet cüppesini giydirirken farkında olmadan ağlamaya başlamıştı. Evet, Otabek'in bir yere gittiği yoktu, ama önceden sürekli gördüğü sevgilisini artık haftada birkaç saat göreceğini düşününce morali bozulmuştu.

Otabek iki parmağını Yurio'nun çenesine koyup başını kaldırdı ve dudağına eğildi. Dudaklarını zaten aralık olan dudaklarına sürtüp emmeye başladı. Ağzına gözyaşı yüzünden tuzlu, az önce sürdüğü parlatıcı yüzünden çilekli tat yayılmıştı. "Diploma aldığıma üzüldüğünü düşüneceğim Yura, bu hal de ne böyle?"

Yurio onun omzuna sertçe vurup ardından kollarını birleştirdi. Konuşursa daha çok ağlayacağını düşünüyordu, bu yüzden tek kelime etmedi. Otabek buna karşılık, onun özenle yaptığı sarı saçlarını öptü. "Geç kalacağız, salona geçelim"

"Sen önden git, geleceğim hemen"

Otabek iç çekip kepi başına geçirdi. "Acele etsen iyi olur, hazır Victor mutluyken, benim evimde kalmanı konuşalım"

"Evet, tab-" Yurio aniden ona döndü. "Sende kalmayı mı?"

"Evet? Seni daha az göreceğim yetmiyor gibi, bir de psikopat bir ağabeyin var. Hadi çabuk"

Victor, Yuri'nin çektiği binlerce fotoğrafın flaşı yüzünden kör olmak üzereydi. Yuri etrafına kısa süre bakınıp kendilerinin yanına gelen Otabek'e el salladı. "Çabuk gel! İkinizi de çekeyim"

Victor ve Otabek birbirlerine bakındılar. Bu tuhaf anı Otabek bozdu. "Victor'la beni mi?"

"Beğenemedin mi?" Victor Otabek'i sertçe yanına çekti. Gülümserken dişleri arasında konuşmuştu.
"Gangster kılıklı" bir flaş daha patladı.

"Katsuki!" Jean biraz uzaktan el sallıyordu. "Gelin beraber çekinelim!"

Yurio Otabek'i, Yuri Victor'u çekerek arkadaşlarının arasına götürmüştü. Kendilerine bir yer edinirken Yuri insanlarda göz gezdirdi. Herkes farklı bir poz veriyordu. Otabek omuzlarının üstünden Yurio'ya sarılmıştı. Chris en arkada ellerini iki yana açmıştı. Seung'un bakışlarını Phichit'in üstünde yakalamıştı Yuri. Jean iki elini çapraz yapıp J harfi yapmıştı. Mila, Sala'yla beraber ellerini kalp şekline getirmişti. Victor, Yuri'ye bakıp alt dudağını ısırdı ve bacaklarının arasından geçerek onu omzuna aldı. Yuri küçük bir çığlık atıp ardından gülmüştü.

"Gülümseyin!"

Yuri biraz eğilip en büyük gülücüklerinden birini verirken usulca fısıldadı. "Seni seviyorum Victor"

Yurio için birkaç asır gibi geçen konuşmalar, formaliteden bir kep atma ve aile fotoğrafları olayından sonra Yurio etrafta göz gezdirdi. Bir şeyin eksikliğini o an fark etmişti.

Otabek'in ailesi gelmemişti. Eliyle ağzını kapatıp Victor'u dürttü ve sessizce fısıldadı. "Otabek'in ailesini gördün mü?"

Victor yutkunup etrafa baktı. Yurio söylemese belki de farkına bile varmayacaktı. Otabek için önemli hiçbir güne gelmemişlerdi.

"Baba" Victor babasını çekiştirdi. Annesi de onlara dönmüştü. "Otabek'i de çağırmalıyız." Bir anlık ağzı seyirse de devam etti. "Sonuçta Yurio'nun eşi. Olaylar ilerlemeden iyice vakit geçirmeliyiz"

Ailesinin onayını alınca, Victor, Yuri ve Yurio'yu peşine takıp arabasına yürüyen Otabek'i dürttü. Otabek zoraki bir gülümseme takınmayı deneyerek onlara bakmıştı.

"Yemeğe gideceğiz. Ailemizde gelenektir, özellikle önemli günlerde."

"Güzel" Otabek Yurio'nun saçlarını okşadı. "Yarın ararım sizi o halde, kendinize iyi bakın" Otabek arabanın kapısını araladığında Victor kapıyı sertçe çarptı. Yurio servet değerindeki arabaya korkuyla bakmıştı.