Light Pours In | Victuuri & Otayuri ✓

☀6

3 Gün Sonra

❧Victor

Yuri'yi bahçede görünce ne yapacağımı şaşırmıştım.

Defalarca dinlenmesi gerektiğini söylememe rağmen beni dinlememişti.

Pencereyi kapatıp sınıftan ayrıldım. Bu halde okula gelmesi canımı sıkmıştı. Daha düne kadar yataktan çıkmıyordu. Ayrıca yediğim boktan ötürü babası az daha canıma okuyacaktı. Statü farkımız yüzünden kendimi savunamamış, yavru köpek misali sözünü dinlemiştim.

Bana, Yuri'yi gençlik hevesim olarak kullanamayacağımı haykırmıştı. Oysa ben onu işaretlerken ilk ve son eşim olmasının hayalini kuruyordum.

Okula girmeden onu yakaladım. "Seni burada görmeyi beklemiyordum"

Bana kaçamak bir bakış atıp yanımdan geçti ve ilerledi.

"Yuri?"

Duymamış gibi davrandı. Boynundaki atkıyı sıkılaştırıyordu.

"Yuuri!" Onu omzundan yakalayıp kendime çevirince kıpkırmızı olmuş yanaklarını ve burnunu gördüm. Ellerini yüzüne kapatıp başını iki yana salladı. Tapılacak kadar şirindi.

"Senpai izin ver gideyim" kısık sesle yalvardı. "Yüzüne bakamıyorum bile. Tüm o yaptıklarım ve laflarım aklıma geldikçe..." Derince nefes alıp yeniden bana sırtını döndü. Yürümeye başlayınca ellerimi beline sarıp onu kendime çektim.

"Yuuri..." Çenemle atkısını sıyırıp boynundaki izi öptüm. "Yoksa ayrılacak mısın benden? İşaretimi kabul etmeyecek misin? Senin aksine vücudun bana karşı gelmiyor gibi?"

"Tanrım, böyle söyleme" atkıyı gözlerine kadar çekti. Belindeki ellerimi sıkılaştırdım. Artık kaçmak için debelenemiyordu.

"Hiaaaa! İnsanlar bakıyor"

Etrafıma baktım. Gözü Yuri'de olanları görünce gözlerim sinirle kararmıştı. Alfaların biri gözüme takılınca tısladım. Dört yüz kişilik okulda yedi alfaydık. Yuri'nin başkasına gitmesine göz yumacağımı mı sanıyordu? Benim olduğunu anlamıyor muydu?

Gözlerimi alfadan çekmeden Yuri'nin boynundaki işareti dişledim.

"Vi-Victor! Acıyor!" Yuri kollarımdan kurtulup çekildiğinde alfa dışında kimse bize bakmaya cesaret edemiyordu. Yuri aramızdaki münakaşayi fark edince yutkundu ve kolumu tuttu.

"Gidelim"

Onun bileğini sertçe tutup inlemesine neden oldum. "İşaretimi kabul et Yuri. Anladın mı? Eğer etmezsen ve işaretim silinirse," gözümü alfadan çekip ona baktım. "Hoş şeyler yapmayacağım. Beni böyle tanı istemiyorum"

Yuri'nin gözlerindeki paniğin yerini korku alınca söylediklerimi tekrar gözden geçirdim. Ne kadar üzerinde düşünsem de sözlerimde yanlış bir şey yoktu.

"Düş önüme... Seni sınıfına bırakacağım"

❧Yurio

"Yarışmaya gerçekten önem veriyorsun, değil mi?" dedi Otabek dizlerimi iyice yere bastırırken. Geriye doğru çekilip kaslarımı gevşettikten sonra tekrar parmak uçlarıma uzanıp tuttum.

"En çok hak eden kişi benim. Bu yıl da sırf benden büyük diye Mila'ya kaptırmayacağım. Geçtiğimiz sene ikinci türü bile geçemedi" önüme düşen saçlara üfledim.

"Yurio" ellerini çekip tam önüme oturdu. "Üzülmeni istemiyorum ama, yine Mila'yı alacak. Sabahki toplantıda duydum"

Ağzımı açacağım anda salondan Mila'nın sesi yankılandı. "Harika bir haberim var!"