Light Pours In | Victuuri & Otayuri ✓

☀13

❧Yuri

JJ'in söylediği hiçbir şey bir anlama gelmiyordu zihnimde. Düşünceler beynimde at koşturuyor, huzursuzca etrafta göz gezdirmeme neden oluyordu.

"Yuri, kulübümüze katılacak mısın?" JJ formu bana uzatınca başımı ona çevirebilmiştim. Tabi ya, buz pateni kulübüne davet edilmiştim.

Kalemi umursamazca açıp formu doldurmaya başladım. Victor dün okul çıkışından beri ortada gözükmemişti. Şimdiden vaz mı geçmişti benden?

İmza atıp kağıdı geri uzattım ve başımı masaya koydum.

"Yuri? Bir sorun mu var?" JJ elini başıma koyup ona dönmeme neden olmuştu. Omuz silkip iç çektim.

"Bu mühürden kurtulmanın bir yolu var mı Jean?" Elim boynuma gitmişti.

"Neden kurtula...-" yutkunup elini çekti. "Sorunlarınızı konuşarak aşmanız gerek, biliyorsun"

"Sanırım konuşmakta pek becerikli değiliz"

Başımı kaldırıp konuşmaya devam edecekken Mila'nın sesiyle irkildim.

"Yuri sen misin!? Y-yardım et! Victor... Victor-!" Beni kolumdan yakalamış, apar topar peşinde koşturmaya başlamıştı. Zaten içimdeki kötü his yüzünden paniklemiştim, şimdi ise kalbim deli gibi atmaya başlamıştı.

Başı mı beladaydı? Bu sıralar çok fazla şeye burnunu sokuyordu

Mila parkın yakınına gelince elimi bırakıp deli gibi etrafa bakınmaya başladı. "Buradaydı! Buradaydı tanrım... O..-"

Boğazıma yükselen acı tatla koşup Victor'a bakınmaya başladım. Mila normalde bu kadar korkan bir tip değildi. Gerçekten çok kötü bir şey olduğunu düşünmeye başlamıştım.

Enseme elimi koyup gözlerimi kapattım. Buradaysa onu hissetmem gerekirdi... Ben omegasıydım onun.

Hala omegası mıydım?

❧Victor

Ceketimi düzeltip Mila'yı yanıma çektim.

"Nasıl duruyorum?"

Mila iç çekip omzuma yumruk atmıştı. "Kalbine inecek çocuğun! Acele et"

Kutuyu son kez açıp kontrol ettim ve avucumda sakladım. "Şans dile"

Saçımı tekrar düzeltip hızlı adımlarla olduğu yere ilerlemeye başlamıştım. Köprünün ortasında durmuş, dirseklerini sütuna, başını ellerine dayamıştı. Mila'ya dönüp parmağımı dudağıma götürdüm ve sırıtıp kutuyu açtım. Kalbim delicesine atıyordu. Köprünün başına diz çöküp boğazımı temizledim.

"Yuri..."

Yaşlı, kızarmış gözlerini bana çevirdi. Yüzündeki ifade anlamsız bir şekle bürünmüştü.

"Benimle... Evlenir misin?" Kutuyu uzatıp alt dudağımı ısırdım ve yüzünün paha biçilmez şaşkınlığını zevkle izledim.

"Sen, ne diyorsun?"

Derin bir nefes aldım. "Benimle evlen Yuuri"

Elini ağzına götürüp parmaklarını dudağıyla birleştirdi. Konuşamıyordu.  Okulun çıkış saati olduğu için herkes parkın önünde toplanmıştı ve bizi fark edenler etrafımızda kalabalık oluşturuyordu.

"Bana cevap vermen gerek"

Deli gibi bir kahkaha atınca tuttuğum nefesi nihayet verebilmiştim. Boştaki eline uzanıp yavaşça tuttum ve altın alyansı parmağına geçirdim. Arkadan bir kaç öğrenci alkış tutmaya başlamıştı.