Light Pours In | Victuuri & Otayuri ✓

☀10 (M)

Y.N: Yeni hikayeye başladım. (Dünyadaki en kısa ve net yazar notu)

❧Yurio

Otabek yanımda sessiz ve hareketsiz otururken odadaki gerginlik zirveye ulaşıyordu. Üzerimdeki battaniyeyi ittirip parmak uçlarımı yavaşça onun eline sürttüm. İğne batmışçasına elini çekip alnını ovdu. İç çekip elini tuttum ve onu güçlüce kendime çektim. Dengesini kaybedip yatağa doğru eğilmişti. Fırsattan istifade yanağını öpüp gülümsedim.

"Yurio!"

İkimiz de aynı anda kapıdan bize garipçe bakan Victor'a döndük. Otabek elini çekse de bırakmadım. Victor'un bakışları sertleşmişti. Hızlı adımlarla yanıma gelip Otabek'i itekledi. Otabek oturduğu yerden kalkıp geri çekilmek durumunda kalmıştı.

"Tanrım... İyi misin?" Elini başıma koyup okşadı. Gözleri yaşarmıştı. "Bir daha seni kimseyle bırakmayacağım" 'kimseyle' kelimesine baskı yapmıştı.

"Victor konuşmamız gereken bir şey var... Kazadan daha önemli"

"Omega olman gibi mi?" Benden önce o söyleyince yutkundum. Tabii, alfaydı o. "Şu anda iyi olman daha önemli" aniden Otabek'e döndü. "Sen iki dakika dışarı gel, konuşacağız"

"Victor bence beni bırakma" hasta gibi fısıldadım.

"İki dakika" dedi ciddice. Sonrasında Otabek'i çekiştirip dışarı ittirdi.

"Başbaşa kaldık domuzcuk" homurdanıp kollarımı birleştirdim.

"Merdivenlerden düşmemişsin. Başın dışında moraran bir yerin yok gibi. Gerçekten ne oldu Yurio" fare gibi yanımdaki koltuğa sindi.

"Burnunu sokman gerekir mi sence?" Battaniyeyi üstüme çekip ona sırtımı döndüm.

"Victor da bunu anladı eminim" mırıldandı. İç çekip göz ucuyla ona baktım. "Ona engel olabilir misin? Otabek'e bir şey yapsın istemiyorum."

Koltuktan kalkıp kapıya yürürken durdu ve geri dönüp cebindeki ilaç kutusunu elime sıkıştırdı. Kutuya baktım. Gülümseyip odadan çıktı.

❧Victor

Otabek'i itekleyip boş koridorda durdum ve kollarımı birleştirip başımı geriye attım. Başımı iki yana oynatınca boynum çatırdadı.

"Gelgelelim sana..." Üstüne yürüdüm. "Madem Yurio neler olduğunu anlatmıyor, bunu sorgulamayacağım. Ama bu hala seni öldürmek istediğim gerçeğini değiştirmiyor." Onu duvarla aramda bırakıp devam ettim. "Yine de düşününce ona fazlasıyla iyi bir hayat yaşatabileceğinin farkındayım. Bu daha da canımı sıkıyor."

"Lafı nereye getiriyorsun Victor?"

"Eğer niyetin varsa, Yurio'ya iyi bir gelecek sağlamanı istiyorum. Hak ettiği gibi bir gelecek"

Şaşkınlıkla bana baktı. "Ben... Yapacağım, evet"

"Ayrıca bir daha kılına zarar gelirse üstüne atlamaktan başka çarem olmaz. Anladın umarım" kapı sesiyle lafımı bitirip Otabek'ten uzaklaştım.

"Victoor" Yuri'nin ipeksi sesi kulağıma dolunca kızgınlığım yok olmuştu. "Bize gidelim mi? Annemle babam akşam gelmeyecekmiş"

Otabek'in ufak ufak tüydüğünü sonradan anlamıştım.

"Ya da size gidelim, malum Yurio da burada..."

Gözlerimi kapattım. "Bize gidelim." Onun belini sarıp alnını öptüm.

❧Otabek

Yurio'nun yanına yürüyüp yatağa oturdum ve saçlarını öptüm. "Uyuyor musun?"