Fanatik

13. Bölüm Uyumak

Yanımda birisi olsaydı bari. Ben böyle de uyuyamam ki! Hayır yani, annem de biliyor benim başka evlerde uyuyamadığımı, kadın hala diyor ablan yeni evli.

Kadın bizim peşimizden ayrılmıyor ne evlisi.

Sola dönüyorum olmuyor, sağa dönüyorum olmuyor. Yüzüstü yatıyorum yine olmuyor. Ben uykusuz mu kalacaktım ya?

Kerem'in o hareketi de neydi acaba? Bana çok güzelsin demişti. Güzel miydim cidden acaba?

Yatakta doğrulup yanda ki aynaya baktım. Yok be abartıyor, ne güzeli?

Öyle dedikten sonra benim alnımı öpmüş ve odadan çıkmıştı. Bende çarpılmış gibi orada beklemiştim. Ama yani yüz yüzeydik, dudaklarıma çok yakındı ve alnımdan öptü. Ama alnımdan öpmesi çok hoştu. Dudaktam öpseydi şuan da hastanedeydi. O yüz yüzeyken biraz şoktaydım, o yüzden tepki vermemiş olabilirim ama öptükten sonra şoktan çıkıp hastanelik ederdim.

Ama ben nasıl uyuyacağım?

Bari kalkayım da bir su içeyim. Sonra Kerem ile karşılaşayım. Hani sürekli öyle oluyor ya.

Odadan çıkıp, mutfağa indim. Bir bardağa su koyarken birisi geliyor mu diye ses dinliyordum.

Yok ya! Klişeler bana uğramıyor. Kerem gelmez.

En iyisi suyumu içip, telefonumla oynamak.

Suyumu içip, bardağı tezgaha koyduktan sonra arkamı dönünce, birisiyle burun buruna geldiğimiz de sıçrayarak geriye gittim.

Dikkatlice bakınca karşımda olan kişinin Fatmanur olduğunu gördüm.

Ben Kerem diyorum, karşıma Fatmanur çıkıyor.

Ben hayaller diyorum, evren hayatlar diyor.

"Fatmanur ne işin var arkamda kızım!"

"Aşkım!"

Lan! Bu bana mı yavşıyor yoksa beni Tunay mı sandı? Tunay ne alaka?

"Fatmanur! Benim, Zeynep."

Diyerek elimi Fatmanur'un yüzünün önünde salladım. Onun yaptığı ise bana sarılmak olmuştu.

"Aşkım seni çok özledim."

"Fatmanur kendinde misin?"

Diyerek Fatmanur'un omuzlarından tutup geriye çektim ve biraz silkeledim.

"Zeynep? Ben ne ara buraya geldim ya? Off uyurgezerliğim tutmuş. Özür dilerim."

"Sorun değil. Bizim namus az daha gidiyordu ha!"

"Ne? Yanlış bir şey mi yaptım yoksa?"

"Ay yok kız, şaka yapıyorum. Ama beni Tunay sandın ve sarılıp sarmaladın."

"Ya sürekli kalkıyorum ben öyle. Ay iyi ki abime denk gelmemişim."

"Adımı duydum. Benim hakkımda mı dedikodu yapıyordunuz?"

Oh be! Kerem de geldi. İşte bak. Klişe oldu. Aslında bir klişenin olup olmayacağını merak ettiğim için, Kerem'in gelmesini istedim. Yoksa onunla konuşmak isteyen kim?

"Yok abicim. Sen yanlış duymuşsundur. Ben yatıyorum."

Diyip kaçtı. Neden herkes bizi yalnız bırakmaya çalışıyordu. Akşam yemeğinde de Kerem'in annesi bilerek yemek masasına iki eksik tabak koyup, mutfakta ki masaya o iki tabağı koymuş ve diyor ki, burada yer yoktu mutfağa koydum. Siz orada yiyebilir misiniz çocuklar?