Zeynep 25 yaşına kadar bir sürü erkekle denemiş, ama hepside Zeynep'in çok konuşmasından dolayı daha sevgili bile olmadan kaçıp gitmiştir. Zeynep'te en sonunda ailesinin ve en yakın arkadaşı Yağmur'un ısrarıyla evlilik programına gitmeye karar vermi...
Bugün, bütün İstanbul'u maratonda koşmuşum da son anda en gıcık olduğum kız yenecekken, ben yenmişim gibi hissetmiştim. Onun gibi bir kalp atışı, onun gibi bir heyecan.
İtiraf edemesem de Kerem beni heyecanlandırıyordu.Sözleriyle, bakışıyla, hareketleriyle hep beni sevdiğini hatırlatıyordu resmen.
Bunu yapmasını sevmiyordum. Bu hareketleriyle beni kendine çekiyordu. Oysa ki ben, annemin tanıştırdığı birisiyle evlenecek ve rutin bir hayat oluşturacaktım. Sonra Kerem geldi ve hayatımı değiştirdi.
Biliyorum ki ona çekiliyordum.
Bugün, bağırarak Ben Bir Eşeğim Ve Bu Eşek Zeynep'i seviyor dedikten sonra ve Aşığım diye bağırdıktan sonra, Kerem'i beklemeden gitmiştim. Eve geldiğimde ise, kendimi odaya kapatıp, telefonumdan çektiğim videoyu izleyip durmuşum. Kerem'in mimiklerini, hareketlerini, cümlelerini tekrar tekrar izlemiştim. O andan sonra bir tek yemek yemek için aşağı inmiştim ve o zaman da Kerem ile konuşmamıştım.
Kendimi suçlu hissediyordum. Kalbim onun yaptıkları için bin takla atarak kükrerken ve Kerem benim için bu kadar çok şey yapmışken, ben ondan kaçıyordum.
Yanlış yapıyorum değil mi günlük? Fanatik takıntı mı bırakmalı mıyım sence?
En iyisi ben uyuyayım. Sabah ben Kerem ile konuşurum. İyi geceler günlükcüğüm.
Günlüğümün kapağını kapatıp yatağa yattım. Kerem ile tanışalı 2 ay olmuştu galiba.
Yarın onunla konuşurdum.
Şimdi yatma vakti.
¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥¥
"Zeynep? Gelebilir miyim?"
Diye odamın tıklanmasıyla, gözlerimi açtım. Gir diye seslendikten sonra kapı açılıp kapandı ve yatağımda bir ağırlık oluştu.
Gelen Kerem'di.
"Zeynep bir şey diyeceğim."
Yatağımdan kalkıp kafamı salladım.
"Bir kaç diyeceğim var."
Derken sözünü kesmeye çalıştım ama Kerem elimi tutarak sözümü kesti.
"Bak, her yerde sen varsın tamam mı? Gittiğim her yerde sen varsın. Aklımda hep sen varsın. Neden seni seviyorum biliyor musun? Sabah uyanıyorum, perde aralanmış güneşi görüyorum, gülümsüyorum. O da bana gülümsüyor. Sonra işe gitmeyi sevsem bile sürekli ertelediğim alarmım var, hiç ertelemeden kalkıyorum. Seni görmek için... Can geliyor saçma salak hareketler yapıyor, dışarı çıkıyorum, trafiğe giriyorum adamın biri önüme kırıyor, trafik kurallarına uymuyor, normal de olsa sinirlenirim ama, aklıma geliyorsun; gülümsüyorum. Çünkü seni seviyorum. Dün uyuyamadım mesela. Dün gittiğinden beri moralim bozuk. Hiç bir şey yapamadım dün yani. Ama bunlar sana yetmedi. Düşündüm ki, belki de vazgeçmeliyim. Seni sevmekten değil, senin beni sevme ihtimalinden vazgeçmeliyim. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
