Στοίχημα

{6} Το στρίνγκ του Πολ

|Έλλη μετά από ένα χρόνια|

Πούνζι - Σας παρακαλώ, ηρεμήστε-

Βλέπω την κολλητή μου να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να απομακρύνει τον αδελφό της από καυγάδες. Ρουφώ μια γουλιά από το μιλκσέικ μου που στολίζεται από ένα στριφογυριστό φούξια καλαμάκι με πεταλούδες επάνω.

Νιε, δεν θα πάθουν τίποτα.

Πολ - Άσε με και εσύ!

Ωρύεται και εκείνος πίσω στην αδελφή του προσπαθώντας να αποτραβηχτεί από το κράτημα πολλών συμφοιτητών μας. Από ότι κατάλαβα ο Μάικ την έπεσε χοντρά στην Βίκυ ενώ ήταν ο αρχιπηδήκουλας μπροστά.

Είναι και οι δύο... μη πω για τι!

Εύη - Τελείωνε Μάικ, μην ασχολείσαι.

Ένα μικροκαμωμένο κορίτσι προσπαθεί να τραβήξει το αγόρι προς τα πίσω. Α! Η Τέτμινσον κυρίες και κύριοι, το άγιο κορίτσι του σύμπαντος, αυτό το φυτό που έχει ριζώσει (κυριολεκτικά όμως) στις καρδιές όλων μας, μιλάει! Και όχι απλά μιλάει, συμμετέχει και σε ξυλοκοπικοβίαιες διαδικασίες!

Κάτι παίζεται με αυτούς τους δύο τελευταία, πολύ πίτσι πίτσι με τον Τόμπινσον είναι.

Πολ - Καλός μαλάκας είσαι και εσύ, που σου τα φοράει και δεν κάνεις τίποτα!

Αμέσως η άλλη η τσουτσού, το καμ μπακ το έχει στο στόμα του πριν την Γαρμπή! Αν το λέει βέβαια εκείνη το τραγούδι...

Εύη - Δ-δεν τα έχουμε!

Η Τέτμινσον κοκκινίζει, πρασινίζει, κιτρινίζει και τελικά πανιάζει, τα παπούτσια της κοιτάζει και ούτε άχνα πια δεν βγάζει. Καλά to be honest, χέστηκα εάν του τον είδε ή όχι. Εγώ ξέρω ότι έβλεπα ξύλο και μου το χάλασαν.

Μάικ - Και να τα είχαμε ρε, εσύ τι ζόρι τραβάς; Λες και η Βίκυ είναι καμιά Παναγία!

Βλέπω στα μάτια του Πολ τον θυμό να φουντώνει, λίγο ακόμη και θα βαρέσει με την γροθιά του το σφράγισμα του κυνόδοντα του Μιχάλη. Σιγά το θηλυκό εν τω μεταξύ. Θα προτιμούσα να με θάψεις ζωντανή από το να πάω μαζί της.

Πολ - Δηλαδή δεν θα είχες κανένα πρόβλημα εάν ζητούσα από το φυτό να βγούμε, ε;