{1} Στα χρόνια του λυκείου

1.8K 163 24
                                    

Με στριμώχνει πιο πολύ ανάμεσα στην πόρτα και το σώμα του, με φιλά σαν να μην υπάρχει αύριο. Χαμογελάω επάνω στα χείλη του και ανταποδίδω λαίμαργα στο άγγιγμα του. Έχουμε κλειδωθεί σε μία τουαλέτα των κοριτσιών του λυκείου που βρισκόμαστε την ώρα του μαθήματος. Κάθε μέρα, στις 11:45.

«Μου έλειψες»

Ψιθυρίζει ανάμεσα στα φιλιά που μου αφήνει και αυτό με κάνει να χαμογελάσω ακόμα πιο πολύ και να τον σφίξω επάνω μου. Φιλάω αχόρταγη τα χείλη του και περνάω το κάτω μέρος τους ανάμεσα από τα δόντια μου. Εκείνος τραβιέται ελαφρώς ενώνοντας τα μέτωπα μας μέχρι να πάρει μια ανάσα.

«Και εμένα μου έλειψες»

Του λέω με ειλικρίνεια κοιτώντας τον στα μάτια, εκείνος σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτά. Κομπλάρει για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να σκεφτεί τι θα μου απαντήσει.

«Μη με κοιτάς έτσι, ματιάζομαι»

Γελάω παρασύροντας και αυτόν με το χαμόγελο μου. Σηκώνει τη παλάμη του και αγκαλιάζει το πρόσωπο μου.

«Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα σκέφτομαι όταν σε κοιτάζω έτσι»

Ο Πολ δαγκώνει το χείλος του και νιώθω την καρδιά μου να χάνει ένα χτύπο. Κοιτάζω ντροπιασμένη χαμηλά και κολλάω την πλάτη μου στον τοίχο Τραυλίζω την επόμενη πρόταση μου.

« Πρέπει να πάμε για μάθημα»

Ψιθυρίζω και εκείνος χαϊδεύει με την ανάποδη του χεριού του το μάγουλο μου.

«Δύο λεπτάκια ακόμα»

Έρχεται προς το μέρος μου και με στριμώχνει ξανά στον τοίχο. Πριν προλάβει να με φιλήσει, τον σπρώχνω απαλά από τους ώμους.

«Όχι, πρέπει να φύγουμε. Έχουμε ήδη αργήσει δεκατρία λεπτά!»

«Έλα ένα τελευταίο, ένα τελευταίο»

Γελάω και τον αφήνω να με φιλήσει στα χείλη για μια τελευταία φορά. Οι πεταλούδες στο στομάχι στριφογυρίζουν κάθε φορά που βρίσκεται μαζί μου. Δεν περνάει ένα λεπτό μέχρι να απομακρυνθεί από κοντά μου. Τον κοιτάζω στα μάτια, όπως και αυτός εμένα.

«Παύλο... πότε θα το πούμε στα παιδιά;»

Βλέπω ξαφνικά το χαμόγελο του να χάνεται. Η γυαλάδα των ματιών του εξαφανίζεται μέσα σε δευτερόλεπτα και αυτό με κάνει να παγώσω στη θέση μου.

«Ελισσάβετ, τα συμφωνήσαμε αυτά»

«Για πόσο καιρό θα κρυβόμαστε στις τουαλέτες και στα σοκάκια για να μην μας δούνε; Και δεν καταλαβαίνω στην τελική, ντρέπεσαι για εμένα;»

ΣτοίχημαDonde viven las historias. Descúbrelo ahora