Στοίχημα

{11} Το κέρατο της

|Έλλη|

Έλλη - Μπορείς να φύγεις για να πάω για ύπνο;

Πολ - Νομίζω ότι θα μείνω εδώ, να κοιμηθώ με το σκυλάκι μου.

Με κοροϊδεύει την ώρα που πετάει τα παπούτσια του αόριστα στην άκρη του δωματίου και σηκώνει τα σκεπάσματά ΜΟΥ για να στρογγυλοκαθήσει!

Έλλη - Καταρχάς, φοράς ρούΧΑ με τα οποία έχεις βγει έΞΩ και μου γεμίζεις το κρεβάτι μικρόΒΙ-Α.

Πολ - Α δεν θα το πιστέψεις! Στ' αρχίδια μου.

Τον αγριοκοιτάζω τινάζοντας τα σκεπάσματα μου μακριά από το βδελυρό σώμα του. Εκείνος ξαπλώνει ακόμα πιο αναπαυτικά, κάνοντας σβούρες στο κρεβάτι μου για να το γεμίσει ΟΛΆΚΕΡΟ με μικρόβια.

Μην τον πνίξεις, μην τον πνίξεις, δεν αξίζει τα καλύτερα σου χρόνια στην φυλακή.

Έλλη - Σου αρέσει να με βασανίζεις;

Πολ - Μου αρέσει να σε εκνευρίζω.

Αντιγύρισε αλαζονικά βολεύοντας τον γυμνασμένο κώλο του σε μια θέση. Ανασαίνω βαριά, σχεδόν με δυσκολία. Μου έχουν περάσει από το μυαλό πάνω από είκοσι διαφορετικοί τρόποι δολοφονίας του.

Έλλη - Και εγώ πού θα κοιμηθώ το κέρατο μου;

Τον κοιτάζω δολοφονικά όσο εκείνος σηκώνει αόριστα τους ώμους του. Κοιτάζει τριγύρω πριν εστιάσει το βλέμμα του πάλι σε εμένα.

Πολ - Και χθες μαζί δεν κοιμηθήκαμε; Μαζί μου ή πάτωμα. Η επιλογή δική σου Αζορ. Και μην ξανά ακούσω αυτό για το κέρατο, άντε μη γίνω έξαλλος.

Με κοροϊδεύει και εμένα μου έρχεται να του πετάξω ό,τι βρω μπροστά μου κατακούτελα. Θα τον ευνουχίσω στον ύπνο του για να δει αυτός!

Έλλη - Πόσο καιρό θα κρατήσει όλη αυτή η μαλακία το κέρατο μου;!

Τονίζω ξανά όσο εκείνος γελάει ειρωνικά και κουνά το κεφάλι του σαν να αμφισβητεί τις λέξεις μου. Σηκώνει το βλέμμα του σε εμένα.

Πολ - Έλλη, θες να σε γαμήσω;

Έλλη - Τι;

Τον κοιτάω παγωμένη καθώς ξεστομίζει ότι ξεστόμισε με μεγάλη ευκολία. Είναι σχεδόν ανέκφραστος, φαίνεται να εννοεί αυτό που λέει.

Πολ - Ρωτάω, θέλεις να σε γαμήσω; Στο είπα πριν λίγο αυτό για το κέρατο, μήπως θέλεις να σε πηδήξω για να το εμπεδώσεις;

Έλλη - Α μην αγχώνεσαι πάσα μου, δεν με κεράτωνες μόνο εσύ, εις διπλούν έγινε το κακό!