Στοίχημα

{4} Ζήλιες

|Έλλη|

«Ναι και τώρα ο Παύλος δεν του μιλάει, έλα σταμάτα!» γελάω στον Τζάστιν που δεν σταματά να φιλά τον λαιμό μου και να με αγκαλιάζει όσο προσπαθώ να εξηγήσω στην Πούνζι πως το αγόρι μου πλέον δεν μιλάει με τον αδερφό της.

«Και ότι δηλαδή εσύ όντως τα είχες κρυφά με τον αδερφό μου για έξι μήνες και τώρα είσαι με τον Τζάστιν» προφέρει η Ραπουνζέλ δύσπιστη.

«Ε ναι, δεν φαίνεται;» γελάει ο Τζάστιν και φιλάει ρουφηχτά το μάγουλο μου κάνοντας με να κοκκινήσω. Σφίγγω το χέρι του στο δικό μου. Η Πούνζι κοιτάζει την Μέριντα και η κοκκινομάλλα της αποκρίνεται με την ίδια απορία στο βλέμμα. Ο Κλάους έχει χώσει τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού του.

«Για να καταλάβω τώρα... ο Πολ το γνωρίζει όλο αυτό;» ρωτάει ο φίλος του πρώην μου και λικνίζει το σώμα του μπροστά και πίσω.

«Ναι το ξέρει, αλλά τι σημασία έχει;» απαντά το αγόρι μου κοιτώντας τον άγρια.

«Όχι ρε παιδί μου, για να υπολογίζουμε πόσο θα ζήσεις ακόμα. Ασφάλεια ζωής έχουμε;» συνεχίζει ο Κλάους καθώς μας κοιτά με απορία και αυτό με κάνει να ανασηκώσω τα φρύδια μου. Μα δεν καταλαβαίνω, στην τελική εγώ με τον Πολ είχαμε κάτι που τελείωσε. Ο ίδιος το διάλεξε. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα του τότε;

«Μπορούμε να μην μιλάμε γι' αυτό; Και στην τελική, που στο διάολο είναι αυτός ο μαλάκας;» ξεφυσάει ηχηρά ο Τζάστιν και με σφίγγει στην αγκαλιά του. Χαλαρώνω επάνω στο σώμα του.

«Δεν ήρθε γιατί δεν ήταν πολύ καλά. Θα έρθει από την επόμενη ώρα» απαντά η αδερφή του κοιτώντας τον ερωτηματικά. Κάθεται καλύτερα στο παγκάκι και έπειτα κοιτάζει εμένα.

«Θα σε ρωτήσω για τελευταία φορά Τζάστιν, είσαι σίγουρος πως ο Πολ γνωρίζει για εσάς;» επιμένει ο Κλάους κάνοντας τον Τζάστιν να αγανακτήσει.

«Μην μου πρήζεις τα αρχίδια, είδε πως φύγαμε μαζί από το πάρτι του σχολείου και χθες βρεθήκαμε και του το είπα. Πάνω σε αυτό μου απάντησε πως τα είχε όντως με την Έλλη μέχρι πριν... δύο βδομάδες;» του απαντά απότομα. Κατεβάζω το βλέμμα μου στο πάτωμα και αφήνω το αγόρι μου να φιλήσει τον ώμο μου. Δεν καταλαβαίνω γιατί κανένας δεν μπορεί να χαρεί μια φορά μαζί μου. Και στο κάτω κάτω της γραφής, τον Τζάστιν δεν τον ενδιαφέρει που έχω παρελθόν με τον κολλητό του, γιατί να ενδιαφέρει τον Πολ; Η ώρα περνάει και εγώ είμαι μπροστά από το ντουλαπάκι μου και περιμένω τον Τζάστιν να έρθει να με πάρει για να πάμε μαζί στην αίθουσα της χημείας. Γυρίζω το κεφάλι μου στο πλάι όπου βλέπω την Πούνζι να μιλάει με τον Πολ στο τέλος του διαδρόμου. Εκείνος την κοιτάζει με προσοχή και κουνά καταφατικά το κεφάλι του σε αυτό που του λέει. Μοιάζει κουρασμένος και ταλαιπωρημένος.