Στοίχημα

{10} Τόσα φιλιά μπορώ να σου δώσω

|Έλλη|

Έλλη - Ναι, δεν παίζει.

Στριφογύρισα τα μάτια μου σαν σκύλα. Δεν υπάρχει περίπτωση το μαλακισμένο να γράψει καλά στο τεστ. Περνάει τις τάξεις από ευγένεια στο πρόσωπο του πατέρα του.

Πολ - Έλλη!

Μου φώναξε από την άλλη μεριά της τραπεζαρίας και γύρισα να τον κοιτάξω. Τα βλέμματα των συμφοιτητών μου έπεσαν απευθείας επάνω μας, δεν ήταν και καθόλου σύνηθες θέαμα να μιλάω εγώ με τον Γουέστ.

Πολ - Στις 21:00 στο δωμάτιο μου για το project.

Έλλη - Καλά.

Η Πούνζι με κοίταξε με την άκρη του ματιού της γελώντας λίγο, την κάρφωσα με το βλέμμα μου. Ηλίθια και αυτή.

[...]

Η ώρα πέρασε και μάλλον ήρθε η στιγμή που θα πάω στο δωμάτιο του Πολ. Μαζεύω γρήγορα τα βιβλία της ιστορίας από το κρεβάτι μου και τα κρατάω στο χέρι μου. Με μεγάλα βήματα φτάνω στον θάλαμο των αγοριών αφήνοντας μερικούς πρωτοετείς να με σχολιάζουν. Λογικά άκουσαν τον πανίβλακα στην καφετέρια. Άμα δεν μας καρφώσει και κανένας θα ήταν τέλεια.

Χτυπάω την πόρτα και αυτός ανοίγει ημίγυμνος. Μπαίνω μέσα αγνοώντας τον πλήρως και κάθομαι στο κρεβάτι του παρατώντας τα βιβλία μου επάνω στο σκληρό στρώμα.

Έλλη - Λοιπόν;

Τον βλέπω με σταυρωμένα τα χέρια πάνω στο στήθος του να ξεκουράζει το σώμα του στην πόρτα. Παρατηρώ για λίγο την φαρδιά μαύρη φόρμα του που εφαρμόζεται ακριβώς κάτω από τους κοιλιακούς του.

Πολ - Όντως τώρα;

Έλλη - Ναι, τελείωνε.

Πολ - Αμα βοηθήσεις, θα τελειώσω πιο γρήγορα.

Γυρνάω με το υποτιμητικό βλέμμα μου να τον κοιτάξω από την κορφή μέχρι τα νύχια. Σκανάρω τον καβάλο του επάνω από τη φόρμα του. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω με ένα μισό χαμόγελο.

Έλλη - Μπα.

Μετά από πολλές ώρες σκέψης -μόνο δικής μου πάντα- είχαμε φτάσει περίπου στα μισά του project. Πέφτω στο κρεβάτι και ξαπλώνω κλείνοντας τα μάτια μου.

Έλλη - Ουφ, κουράστηκα.

Πολ - Μπορείς να μείνεις εδώ το βράδυ. Ο Κλάους δεν θα έρθει.

Έλλη - Ναι, ούτε καν.

Πήγα να σηκωθώ αλλά το χέρι του αμέσως γράπωσε τον αγκώνα μου τραβώντας με ξανά στο στρώμα.