ANLAMSIZ

-6-

Uyandığımda etrafa baktım. Buranın neresi olduğunu bilmiyordum.

Ben nereye gelmiştim???

***********

Oda benim odama hiç benzemiyordu. Bu odaya sadece mavi ve tonları hakimdi. Çok güzeldi. Gökyüzü gibiydi. Sade ve hoş düzenlenmişti oda. Aman ben niye bunları düşünüyorum ki? Düşünmem gereken şey nerede olduğum.

Ben bunları düşünürken odaya üstsüz banyodan yeni çıkmış bir Can girdi. Ne?? Can'ın odasında mıyım?!

-Günaydın güzellik. Kahvaltı hazır aşağıda et de okula geç kalmayalım. Ada, yüzüme bakabilirsin. Merak etme nazar değmez.

dedi yarım ağız gülümserken.

+Can üstüne bir şey giy!?

-Tamam, sakin ol şampiyon.

Ben yataktan kalkınca başım zonklamaya başladı. Kahretsin dün barda ben ne yaptım? Dur ya bir dakika. Ben niye burdayım ki?

+Can! Benim burada ne işim var? Açıkla. HEMEN!?

-Sakin ol. Öncelikle merak etme sana bir şey yapmadım. Ve benim evimdesin. 

+NE!? Benim burada ne işim var Can kısa kes!

-Tamam. Dün barda çok içmişsin. Sizinkilerden öğrendiğime göre bir şişeyi kendin bitirmişsin. Daha sonra sarhoşken beni gördün ve sahneye çıkıp şarkı söyledin. O gün karaoke vardı zaten. Şarkı bitince barmenden bir bardak bira aldın ve benim kafamdan aşağı boşalttın. Sonra da bana bağırmaya başladın. Tam gidecekken yere düştün. Ben de seni bize getirdim. Merak etme Esra annene onlarda olduğunu söyledi.

+Kahretsin hiçbir şey hatırlamıyorum!

dediğimde sanki yıkılmıştı. O üzüntüsüyle bana:

-Hiçbir şey mi?

diye sordu. Mal mısın oğlum sen? Dedim ya hiçbir şey diye.

+Hayır, hatırlamam mı lazım! Hatırladığım bir şey var o da sana hayatımdan defol dediğim. Ve sen tutmuş beni evine getiriyorsun ya. Yüzsüz!

-Ben..Özür dilerim..Yine.

+Beni hemen eve götür okula geç kalmak istemiyorum!

-Tamam ama kahvaltı et istersen?

+Senin evinden hiçbir şey istemiyorum!?

Arabaya bindiğimizde çok sessizdik. Bu sessizliği ben bozdum ve o soruyu sordum.

+Can, dün niye Arda'ya vurdun?

İç çekip cevapladı:

-Ben onu senin sevgilin sandım.

+Öyle değil ama olsaydı da bundan sana ne?

-Ada. Hala anlamıyor musun? 

+Neyi? Can. Neyi anlamıyorum?

-Neyse boşver.

Eve geldiğimizde hiç ona bakmadan eve girdim. Annemler evde değildi. Bu ne ya? Bir varlar bir yoklar? Ben de neyse deyip odama çıktım. Bu sefer serbest gitmek içimden gelmemişti o yüzden formalarımı giyip banyodaki işlerimi hallettim. Saçımı da düzleştirip yarım topladım ve hazırdım. Ama hafif makyaj yapmadan da olmazdı. Onu da hallettikten sonra ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım. Kulaklıklarımı takıp müzik dinleyerek yürümeye başladım. Yanıma bir araba geldi ve bana seslenince korktum. Arabadakine baktığımda Can olduğunu gördüm ve adımlarımı hızlandırdım. Araba durdu ve Can çıktı. O da hızla yanıma geliyordu. Adımlarımı daha da hızlandırdım ama kaçamadım. Kolumdan tutup hızla kendine çekti. Yine düşüyordum.