Eziğin değişimi

TAŞINMA

Media: Barış (Duruşunu yerim 😍😍)

Babama korku dolu gözlerle bakmaya başlamaya başladı "Ne oluyo baba?" Babam bana baktı kapının önünden çekildi. İçeri geçtiğimde annemin gözleri dolu doluydu. Abimde duvara boş boş bakıyodu.

Abimin yanına oturdum. Babam karşıma geçti "Pelin..." babam bana sadece önemli bir şey diyeceği zaman Pelin derdi genellikle Su derdi. "Biz... iflas ettik." Üzgün gözlerle baktım babama. "Ve... durumumuzu toparlayana kadar Ankara'ya taşınmalıyız." Gözümden bir damla yaş düştü. Ben... arkadaşlarımı,kardeşlerimi,Can'ı nasıl burda bırakacaktım. "Şaka? Cidden çok güzel rol yapıyorsunuz ama... cidden bu hiç komik bir şaka değil." Anneme baktım. O da ağlamaya başladı. "BEN HİC BİR YERE GELMİYORUM BEN BURAYA ALIŞTIM. İFLAS ETMEMİZ UMRUMDA DEĞİL AMA BEN ARKADAŞLARIMI,KARDEŞLERİMİ BURDA BIRAKIP GİTMEM. GİDEMEM. BURDA HAYATIMIZA DEVAM EDELİM. BAŞKA BİR YERE TAŞINALIM. BURDADA TOPARLANIRIZ. AMA BUNU BENDEN İSTEMEYİN." Bağırmam bittiğinde abim ayağa kalkıp bana sıkıca sarıldı "Abi... sende bir şey söylesene gitmeyelim de prensesim çok üzülür de." Abim saçımı okşama başladı "Tamam prenses hadi odana çıkalım." Kafamı olumlu anlamda salladım. Ve yukarıya çıktık. Abim yatağıma uzandı bende yanına uzandım. Abim beni kendine çekti "Güzelim... bak Ankara'da da güzel bir hayatımız olur arada burayada geliriz. Arkadaşlarını görürsün. Bende üzülüyorum. Hem... biliyo musun? Benim bir sevgilim var. "  anında kafamı kaldırıp abime baktım "Adı ne? Güzel mi? Benim abime yakışıyo mu? Onu gerçekten seviyo musun? Eminimki benden güzel değildir." Dedim birazda egomu konuşturarak "Adı... Kumsal. Çok  güzel. Ve evet onu çok seviyorum." Abime dahada sokuldum. "Desene yengedende ayrılıyon." Kafasını olumsuz anlamda salladı "Hayır... ondan ayrılmıyorumm. Çünkü o her zaman kalbimde kalıcak."

Gülümseyerek abime baktım. Acaba söylesem mi konu açılmışken. Bence söylemeliyim. "Abi..." tek kaşını kaldırarak "Evet?" Derin nefes aldım. "Benim... bir... sevgilim var." Dedim sonu söylerken gözlerimi yumarak. Gözlerimi açtım. Kaşlarını çatarak bana baktı "Adı ne?" "Belki tanıyosundur senle benim evimde yan komşumuzdu.( Karşılaşma bölümünde yazıyordu.) Adı... Can."  Abimin kaşları birden düzeldi ve gülümsedi. "Aferin!" Anlamsızca ona  baktım. "Yani... biz Can'la kardeş gibiyiz zaten o evi onun sayesinde buldum. Ama senin tanıdığını bilmiyordum." Şaşırmışcasına abime baktım. "Yaa... bizde aynı sınıftaydık... abi bizim evimiz n'olucak?" Abim gülümsedi. "Bak şimdi... ev burda bizim olarak kalacak-" heycanla abimin sözünü kestim "O zaman orda yaşayalım."  "Bir kerede sözümü kesme. Ama babam burda iş bulamadı. Ama Ankara'da bir arkadaşı iş bulmuş." Kafamı onaylar anlamda salladım. "O zaman annemle babam gitsin. Biz burda kalalım. Arada sırada gideriz yanlarına." Abim düşünür gibi yaptı "Aslında bende öyle düşünmüştüm. Ama belki annem ve babamdan ayrı kalamazsın diye bir şey demedim." Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Özlerim ama... bem burda çoktan düzeni kurdum. Alıştım." Abim gülümsedi "O zaman yarın sabah annemgile söyleriz." Sevinçle abime sarıldım. "Tamam prenses,hadi uyuyalım." Kafamı salladım. Ve gözlerimi kapadım.

Sabah üstüme birinin atlamasıyla uyandım. Abim daha uyanmamıştı. Kafamı kaldırdığımda üstümde Melisa vardı. Abim yüzüstü uzanmış bir elini karnımın üstüne koymuştu. Bende sırtüstü yatıyodum. Abimi uyandırmadan kalktım. Giyecek üstümü valizden çıkardım. Ve banyoya gittim. Rutin işlerimi hallettikten sonra saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım odaya girdiğimde abim uyanmıştı. Onu yanağından öpüp "Günaydın abiiş." Dedim. O da
Gülümseyerek "Günaydın prenses. Seninkiler aşağıda." Kafamı onaylar anlamda salladım. Aşağı indiğimde bazı eşyalar paketlenmişti. Bizimkiler oturmuş kahvaltı yapıyodu. Selinay,Ömer,Kayra,Buse,Salih,Melisa,Okan,Ateş,Can. Ne?! Bir dakika ben Can,Okan,Ateş mi dedim? Masaya tekrar gözlerimi büyüterek baktım. Can sırıtıyodu ama diğerleri hüzünlüydü. Masaya doğru ilerledim. "Günaydın herkese." Ömer ayağa kalktı "Hiç günaymadı cankuşum. Gidiyormuşsun bizi bırakıp. Sen bize sordun mu? Biz hiç bırakır mıyız seni?" Gülümseyerek ona baktım "Ben burda kalıyorum." Bana umutla bakmaya başladılar. "Abimle bir ev tutmuştuk." Can şaşkınca bana baktı "Senin abin mi var?" Alayla ona baktım. Ve merdivenlerden inen abimi gösterdim "Bak... belki tanıyosundur." Gözlerini büyüttü "Caner?" Abim gülümseyerek yanımıza geldi "Ooo... Can,Okan,Ateş ve Melisa. Hoşgeldiniz." Ben hariç herkes şaşırmış şekilde bakıyorlardı.  "Pelin senin kardeşin mi?" Abim kafasını onaylar anlamda salladi "Seninde sevgilin..." Can sırıtarak bana baktı "Evet... öyle." Can'dan gözlerimi kaçırdım. "Aa! Ben çok acıktım ama." Dedim ve masaya oturdum. Herkes gülmeye başlamıştı. Yemeğimi yemeye başladım. "Abi... biz annemgille şu ev işini konuşalım." Abim kafasını salladı "Tamam... nasıl istersen."

Kahvaltımı bitirdikten sonra masadan kalktım. "Herkese afiyet olsun biz abimle şu ev işi için annemle konuşucaz bir yarım saate döneriz." Abimde masadan kalktığında taksiye bindik ve anneme verdiğim kafenin adresini taksiciyede verdim.

Abimle taksiden indik ve kafeye girdik. Annemgil masada oturmuştu. Bizden hemen gidip oturduk. Abim direk konuya daldı "Anne ve baba biz burdaki evimizde kalmak istiyoruz." Babam bana ve abime baktı "Caner... ben sana söylemiştim... ben... o evide sattım." İnanılmazca babama baktım "Ne demek sattım baba?" Dedim ağlamaklı sesle. Neden diğer insanlar gibi ekşınsız bir günümüz yok. "Yani illaki gitcez öyle mi?" Babam onaylar anlamda kafasını salladı. "Tamam." Dedim ve masadan kalktım. Gelen taksiyi durdurup bindim. Evin adresini verdim. Ben bunu nasıl onlara söylicektim.

Bölüm sonu... Umarım beğenirsiniz.

Sizce Pelin gidecek mi?

Bu arada Pelin'e bir parodi hesap açıldı.PelinSuSeyhan Diğer karekterler için isteyen ve instagram içinde açmayı düşünüyorum.

Yorum ve vote yapmayı unutmayın. Öpüldünüz cankuşlar 😘😘