Eziğin değişimi

HAYATİ TEHLİKE

Can'ın Ağzından

Ona her şeyi anlatmalıydım. O Dilşah karısıyla ilgili bir planım vardı. Ama Pelin bunu görünce yanlış anlamıştı. Arabanın hızını dahada arttırıken Pelin'in beni affetmesini umuyordum.

Karşıdan gelen kamyonun ışıklarıni görünce hemen direksiyonu kırdım. Araba uçurumdan yuvarlabirken Pelin'in beni affetmeden ölmek istemedim.

Pelin Su'nun ağzından

Arbaya hızla bindim. Gözyaşlarım hiç durmazken Okan arabayı çalıştırdı. Keşke onu affetseydim. Onu bir kez daha dinleseydim. Belki şu an yanımda olurdu.

Araba bir hastenin önünde durduğunda hızla arabadan indim resepsiyonun önüne gelip "Ca-can Yücel." Hemşire bir şeyler yaptıktan sonra "2. Kat Sondaki ameliyathane." Asansörü beklemeden merdivenleri ikişer ikişer çıkmaya başladım ilerde yere çökmüş bir Melisa ve onu tesseli eden Ateş vardı. Hızla oraya doğru koşmaya başladım. Melisa'nın yanına gidip ona sıkıca sarıldım. Ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Onunda ağlayışı şiddetlenirken kendimden nefrer ettim. Onu affetmeliydim. O bana küs gidmez. Gidemez. Melisa ağlayışının el verdiğince konuşmaya çalıştı "Abim (hıçkırık) çok kötü bir kaza (hıçkırık) yapmış. Eğer 1 hafta içinde uyanmassa-" Ağlayaşı daha da şiddetlenirken beni daha çok sıktı. "Fişini çekeceklermiş." Dedi. Gidemez. O beni bırakmaz. Beni bıraksa bile kardeşini ve arkadaşlarını bırakmaz.

Yaklaşık 1 saat Melisay'la yan yana oturmuş ağlıyorduk. Ameliyathanenin kapısı açılıp Can çıktığında koşarak yanına gittim. Yüzünde yara izleri vardı. Sıkıca elini tuttum. "Uyanacaksın. Biliyorum sen bizi bırakmazsın." Ellerimiz ayrılırken. Onun arkasından bakıyordum. Ayaklarım beni taşıyamezken yere çöktüm. "BIRAKMA BENİ!" Havalandığımı hissetdiğimde kimin beni kaldırdığına baktım Kayra bana hüzünlü gözlerle bakıyodu. Ona iyice sokuldum "O iyi olucak dimi?" Beni alnımdan öpüp "Olucak ve yeniden bize soğuk bakıp morelimizi bozucak." Gözlerim yavaş yavaş kapanırken. Tek isteğim sadece Can'ın uyanmasıydı.

Gözlerimi açtığımda beyaz bir tavanla karşılaştım. Yanıma baktığımda koltukta uyaya kalmış Kayra vardı. Yavaşça yerimden doğruldum ve ayakkabılarımı giydim. Yavaşça Can'ın yattığı yoğun bakımın önüne gittim kimse yoktu. Büyük camdan Can'a baktım. Makinelere bağlıydı. Şu an gözlerini açıp bana baksa. Soğuk ve ifadesizce bakmasına bile razıyım ama bana baksın. Doktorun yanına gittim. Kapısını çalıp içeriye geçtim. Doktor bana bakarken karşısındaki koltuğa oturdum. "Buyrun?" Derin bir nefes aldım "B-ben Can Yücel'in yanına girmek istiyorum."  Doktor bana dik dik baktı "Olmaz." Gözümden bir damla yaş düştü "Lüt-lütfen." Doktor onayalar anlamda başını sallatınca hızla teşkkür ettim.

Hemşirenin verdigi kıyafeti üstüme geçirdim. Kapıdan içeri geçtim. Can'ın yanına giderken ağlamamak için kendimi zor tuttum. "Can'ım..." derin bir nefes aldım.  "Beni birakmicaksın dimi?" Yanına gidip elini tuttum. Çok soğuktu. "Soğuksun... her zamanki gibi... Can bak ben seni affediyorum lütfen geri gel. Biz seni bekliyoruz. Bizi bırakma bak kardeşin ve arkadaşların dışarıda çok kötü." Makiden sesler gelmeye başlayınca elini daha çok sıktım ve ağlamaya başladım. "BIRAKMA CAN! BIRAKMA BENİ. LÜTFEN!!" Doktorlar içeri girerken Kayra beni belimden tutup çekti "BIRAK BENİ KAYRA! CAN ÇOK GÜÇLÜ. O GİTMİCEK! BIRAK!!!" Ve doktorun son sesi "Ölüm saati 08:37" "HAYIIIIR!!!"

Bölüm sonu... dediğim gibi Cuma günü bölüm geldi.

Şakaydı hadi aşağıda devam et.

"HAYIIR!!" Hızla doğruldum. Kanter içinde kaldım. Biri bana sarılınca ağlamam şiddetlendi. Kayra'nın kokusu burnuma gelince sıkıca sarıldım. Saçlarımı okşamaya başladı. "Şşhht... rüyaydı sadece." "O gidiyordu Kayra." Kayra beni kendisinden ayırdı. "Sana iyi bir haberim var." Umutla ona baktım "Can'la mı ilgili?" Kafasını olumlu anlamda salladı "Uyandı!" Demesiyle. Ne zaman odadan çıkıp Can'ın yoğun bakımının önüne geldim bilmiyorum. Ama burda yoktu. Hemen resepsiyondan öğrenip odaya daldım. Yatakta uzanan Can'ı görünce koşarak ona sıkıca sarıldım. Sarılmama karşılık verip "Birileri beni çok özlemiş." Onu iyice sıkıp "Bizi bırakıp gidiceksin sandım!" Kesik kesik  "Kazadan ölmedim ama birazdan ölebilirim." Hızla ondan ayrıldım "Aman be! Sarılmakda yaramıyor." Melisa'gile dönüp kaş göz hareketi yaptı. Melisa'gil odadan çıktıktan sonra beni yanına çekti. "Özür dilerim." Ona sıkıca sarılıp "Seni affettim. Ama eğer bir daha-" lafımı keserek "Söz veriyorum seni bundam sonra asla üzmicem." Dedi. Şu an o kadar huzurluydum ki. Can yanımdaydı. Sevdiğim kişiler yanımdaydı. Annem,babam ve abim yanımda olmasalarda. Sağ olduklarını biliyordum. Can'a baktığımda bana dikkatlice bakıyordu. Biraz daha yaklaştı "Seni çok özledim." Beni kendine yaklaştırdı ve dudaklarını dudaklarımla birleştirdi.

Bölüm sonu... Cuma gününe bölüm geldii.

Vote ve yorum yapmayı unutmayın.

Yazarcığınız sizi öpüyor! 😘