ROMAN KIZI

Bölüm:16

*Vicdan*

~
Yağmur eve girdiğinde sinirlidir. Bir insan ona nasıl böyle bir şey söyler ? Yağmur onu artık çok seviyordu. Bunu asla yapamazdı. O para ile satın alınacak bir sevgiye sahip değildi. Damla'nın yanına oturdu. Damla ağzı kulaklarında Kaan ile telefonda konuşuyordu.

Biraz sonra telefonu kapattı ve utangaç bir kahkaha attı.

"Bu adama bayılıyorum !"

Yağmur ona güldü.

"Saçmalamayı kes !"

Bu sırada içinden ona anlatıp anlatmamayı düşündü. Ama tercihini anlatmamak yönünde kullandı.

"Yağmur baksana, ben bugün Kaan ile buluşmak istiyorum. Ama teyzem alışverişte ve beni götürecek bir arabam yok. Kendisi karşıda olduğunu söylüyor. Beni oraya kadar götürebilecek birileri olmalı " dedi. Yağmur göz devirdi. Ne yani Yağmur mu götürecekti ?

"Kusura bakma hayatım ama ben işe gidiyorum" dedi gülerek. Evet sonunda tekrar sekreterlik işine devam ediyordu.

"Hey ! Çok geç oldu nereye ?"

"Saat sadece sabahın 10'u" dedi Yağmur ve göz devirdi. "Ne varmış yani ?"

"Bu biraz geç bence, aman ! Zaten kimin umrunda ? Senin sevgilin patron değil mi ? İşe hiç gitmesen bile maaşı kaparsın"

Yağmur'a göz kırptı Damla.

"Sus artık ! Ben sadece bugün biraz geç kaldım, hem evet bundan sanane ? Benim sevgilim bana kızmaz"

Damla kahkaha attı.

"Vay be ! Ne sevgiliymiş ! Daha dün onun için ağlıyordun. Hem bak ! Ben sana ne diyeceğim biliyor musun ? Söyle o zengin sevgiline o koca arkasını kaldırıp beni sevgilimin yanına götürsün"

Yağmur sırıttı.

"Sen benim sevgilimi şoför falan mı sandın ?"

"Ne alakası var ! Sadece zengin. Beni götürecek bir arabası var. Ne yani eline mi yapışacak ?" dedi ve trip attı Damla.

Yağmur güldü. "Tamam ufaklık. Arayıp söylerim ama hayır derse ben karışmam "

"Tamam kabul !" Dedi ve ayağa kalkarak güldü Damla. "Saol !"

Yağmur cebinden telefonu çıkararak Ufuğu aradı. Damla sayesinde onu arama fırsatı bulmuştu.

"Alo ?" Sesini özlemişti resmen Yağmur.

"Alo, nasılsın ?"

"İyiyim Yağmur, ya sen ?"

"İyiyim. Müsait misin ?"

"Benim sana meşgul olduğum nerede görülmüş ?"

Yağmur güldü ve kızardı. Bu adam onu gerçekten utandırıyordu.

"Pekala, ben şey diyecektim.. Damla.. onun bugün gitmesi gereken bir yer var ve araba yok ve o da benden rica etti. Eğer müsaitsen onu gideceği yere bırakabilir misin ?"

"Elbette Yağmur" dedi Ufuk. "Ben senin hiç bir ricanı kıramam "

Yağmur güldü. "Teşekkür ederim"

"Rica ederim. Yarım saat sonra oradayım "

Yağmur bu güzel haberi Damla'ya söyledi ve o da zıplayarak alkışladı.

"Tam bir çocuksun. Yarım saatin var. Git hazırlan !"

Damla koşarak odasına gitti ve hızla dolabını açtı.