Way to Forever

WTF5- Promote

Sophia's POV

"Soph.." Napaangat ang tingin ko nang marinig ko ang tawag sa kin ni Chandria.

"Hmm?"

"Pinapatawag ka daw ng CEO sa office." Nakita kong nakakunot ang noo niya. "Weird. Hindi pa naman kayo nagme-meet diba? Hindi ka pa niya kilala so what's with the sudden call?" She raised her eyesbrow.

Ngumiti na lang ako.

"I talked to him last time. About sa mga paper works natin. And baka may mali dun so, yun siguro yung dahilan kung bakit ako pinapatawag." Palusot ko saka tumayo. Inayos ko ang suot kong damit at inilaglag ko ang buhok kong naka-bun kanina.

Kahit naman employee dapat mukha pa din desente kapag nasa mataas na posisyon na ang kaharap.

"Una na ko. Take care." Ngumiti ako bago lumabas ng opisina. Nakita ko pang nagtinginan sa kin ang ibang employees pero di ko na lang pinansin.

Sumakay na ko sa elevator. May ilan-ilan akong kasama sa loob. Narinig ko pa ang ilan sa bulungan ng iba.

"Grabe. Papalitan na daw ng CEO ang manager ng financial department."

"Hala. Sino kaya iyong ipapalit?"

"Hindi ko din alam. Basta ang sabi eh, nandito lang din daw sa building at nasa financial department lang din."

"So may possibility na kilala natin kung sino siya?"

"Siguro? Baka. Pero ang swerte niya noh?"

"Well, kung babae siya, kaibiganin natin. Kapag lalaki, tara landiin."

"Hihihihihi..."

Napangisi ako. Ganito na ba talaga ang panahon? Plastikan para sa yaman?

Pero sino kaya iyon? Babae o lalaki? Sana naman hindi kasing sungit ni Mr. Ignacio yun.

Pagkalabas ko sa elevator ay hinarang ako ng isang guard.

"Bakit ka nandito?" Tanong niya sa kin.

"Pinatawag po ako ni Mr. Luke Montianez." Sabi ko.

"Ahh sige. Kausapin mo na lang ang sekretarya ni Sir." Tumango ako at naglakad na.

"Mr. Montianez wants me to come here." Sabi ko na agad paglapit ko sa secretary niya.

Tinignan niya ko mula ulo hanggang paa habang nakataas ang isang kilay.

"Wait." Ay ang taray. Pero pakielam ko naman sa kanya? "He said you may come in." Nagbow ako at dahan-dahang binuksan ang pinto ng opisina ni Luke.

Pagpasok ko ay nakita kong magkaharap sila ni Mr. Ignacio at sabay na napatingin sa kin. Tumayo agad si Luke at lumapit sa harap ko.

"Good you're here Ms. Cauzon. You are fifteen minutes late you know that? Next time, make sure to come at exactly time I give you." Dadak niya agad.

Gusto ko na lang mapairap. Kay lalaking tao, ang arte arte. Subsob ko siya sa desk niya eh.

"Yes sir." Sagot ko. "Why did you call me anyway?" Tanong ko.

"Since you are here now. We can start. Please take a sit." Umupo ako katapat ni Mr. Ignacio na masama ang tingin sa kin.

"Ehem." Tikhim ni Luke kaya nawala sa kin ang atensyon ni Mr. Ignacio.

"Sir. Like what I said. What did I do wrong for you to change my position?"

"Nothing.." Walang gatong na sagot niya. Napabuga na lang ng hangin si Mr. Ignacio. Nagsasalit lang ang tingin ko sa kanila dahil hindi ko maintindihan kung ano bang pinag-uusapan nila.

"Then why are you going to change our position?" Halatang naiirita na si Luke kaya tumayo siya at humawak sa lamesa niya.

"First of all Mister. I am the boss here and I am the only one who have the right to complain. Second, you don't have the right to ask me such questions nor dictate me on whatever I want."

Napayuko si Mr. Ignacio. "I'm sorry sir."

"W-wait. What's going on here sir?" Singit ko. I don't really get what their point is.

"You will be the new Manager of financial department." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Luke.

"W-why? Mr. Ignacio can do better than me." Tumayo na din ako.

"Leave us alone Mr. Ignacio. Please." Sabi ni Luke pero sa kin pa din ang tingin.

Nang sumarado ang pinto ay umupo siya saka pinagsalikop ang mga palad. Tumingin siya sa kin ng nakangisi.

"I won't risk this position if I don't trust you. He can do better, but you can do the best. Sophia, I want to be with my children. Kung katabi lang ng opisina ko ang opisina mo, madali ko silang mapupuntahan." Napatango ako. Hindi din malalaman ng iba na sa kanya ang mga bata kung--- teka?

"So you want me to bring them here?" Tanong ko.

"Yes. You got it right baby." He winked. Tss. Flirt.

Umupo ako at pinatong ang mga paa ko sa isa pang upuan na katapat ko. Nakapangalumbaba akong tumingin sa kanya.

"May pasok ang mga bata nang weekdays. 10:00 am to 5:00 pm sila. Ako ang sumusundo sa mga bata kapag hapon kaya minsan hindi ako nakakapag-overtime."

"And you can do that easily now. Since ikaw na ang bagong manager, pagche-check na lang ang gagawin mo. Lahat ng paperworks ay ipapasa mo na sa iba."

"No. Kung kailangan ako ang tatrabaho ng iba gagawin ko, ayokong imasa sa iba at magrelax lang sa upuan ko. I can't be a manager kung aasa ako sa mga empleyado."

Ngumisi siya at inabot ang buhok ko para guluhin.

"I know I won't regret on putting you in this position."

"You won't sir. I promise." Huminga siya ng malalim.

"Well, I guess kailangan ko pang maghintay ng five days para makasama ulit ang mga anak ko? How are they by the way?" Tanong niya.

"They are fine. 10:00 am pa din naman ang pasok ko diba? Hindi pwedeng hindi dahil walang bantay ang mga bata." He chuckled.

"Blackmailer baby. Of course you can go here whenever you want. Kahit 12:00 nn ka na dumating ayos lang. I will accept that because you should be more responsible to the twin."

"Tss. I am not a blackmailer okay? Totoo ang sinasabi ko." Tumayo ako at humarap sa kanya. "Excuse me Luke, I will go back to my office."

"Better pack your things there dahil bukas ka na magsisimula."

Tumango na lang ako. Papalabas na sana kaso...

"Ahmm.. Did Zion already forgive me?" Napahinto ako at humarap sa kanya.

"I'm sorry. Please understand my son. Natatakot lang siya na pati sila ay iwan mo." Nangunot ang noo niya.

"I didn't left you before.."

"I know. And I am trying my best to convince him. Pero wala pa din siyang tiwala eh." Tumango siya.

"I understand. Just bring them here at saturday. I want to see my Princess and my Prince."

"Okay.." Ngumiti ako at lumabas na.

I'm happy to be the new manager of FD. But I am afraid that I might get close to Luke. Kahit anong tigas at sama ang pinapakita niya sa iba, hindi niya maiaalis sa kin na nakikita ko yung kabaitan niya. Whenever he is with our children, nagbabago siya. Lumalambot at masayahin.

I wish I won't fall for him.....

Yes! Thank you! 55 reads....