Çünkü Ben Aptalım.

İşimi Bitirecek Misin?!

Onu ittim ve aramıza yastık koydum. Bu biraz zor olmuştu çünkü her yerim ağrıyordu ama belli etmemeye çalıştım. Aniden gülmeye başladı. Ona iğrenerek baktım.

" Seni becermem tatlım merak etme"

Gözlerimi büyüttüm. "Gay misin?"

Bi an duraksadı.

" Ne?"

Mal mı öyle mi davranıyor?

"Gay misin? Bunda kötü bişe yok olabilirsin ama yani. Hayır öyleysen söyle de bi çeki düzen verelim kendimize sis, olmuyo bak böyle"

Tekrar gülmeye başladı durmasını bekledim.

"Seni becermem. Ben kölelerimi becermem"

" Anladım"

"Hiç anlamiş gibi durmuyorsun"

"Yok yok anladım ben"

"Yanlış anlama"

"Neyi yanlış anlamayayım?"

"Gay değilim!"

"Olabilir canım doğal şeyler bunlar"

Duraksadı

Biraz sessizlikten sonra yastığı gösterdim

" Burayı geçmek yok"

Yastığı başının altına koydu.

"Kendi yastığını koy"

Sapık işte nolacak.

" Baksana benimle işin bitti değil mi?"

"Sayılır."

Güldüm, gülmem kıkırtıya dönüştü

"O zaman eve gidebilirim." dedim.

Gülerek bana döndü,

"Bu halde gidemezsin."

"Yapmasaydın!"

"Haketmeseydin." derin bi nefes verdim.

Haketmeseymişim!

Çok rahattı. Bunu nasıl yaptığını öğrenmeliydim, ki ne hoş ben de rahat sayılırdım. Yarım saat öncesine beni deşen adamla çok rahat konuşuyordum.

" Uyumak istiyorum."

Bana kıçını döndü bu ' Yat zıbar' demekti. Şunu söyleyebilirim ki o bile mükemmeldi. Yani kıçı. Kendime göz devirip uyumaya çalıştım zaten yorgundum ve bu yatak gerçekten çok rahattı.

♥

Uyandım ama gözlerimi açmadım. Her yer çok sessizdi ve bu tuhaftı. Bu yüzden önce sağ gözümü açıp etrafı taradım. Temiz olduğunu görünce gözlerimi tekrar kapatıp dünü hatırlamaya çalıştım ama başım çok ağrıyordu. Oflayıp kalkmak için yeltendim ama vücudumun her bir hücresi ağrıyodu pikeyi kaldırıp vücudumdaki yaralara baktım. Tiksinç bi görüntü bekledim ama pansuman edilmişti. O mu etmişti? Kendime güldüm. O mu? Puhahaha

Yatakta yatmaktan kıçım ağrımıştı yavaşca doğruldum ve ayaklarımı teker teker aşağı attım atarken de nolur nolmaz diye saydım. İki taneydi, evet tam. Pikeyi tamamen üstümden attım neredeyse çıplak ve bezle sarılıydım. Bunu daha önce bana yapmamıştı.

Yürüyerek-en azından yürümeye çalışarak- koca odadan çıktım ve holde yürümeye başladım. Mumya gibi hissediyordum. Korkak bir mumya. Arkadan veya önden bi yerden çıkacak diye korkuyordum. Korku filmlerindeki gibi ama korkumu farkederse saldırabilirdi.

Gitmiş olsun diye dua ederek salon görünümlü yere ilerledim. Konuşma sesleri geliyordu.

" İşini bitirmen gerek."

Bi erkek sesi. İşini bitirmek ne olabilir ki?  Yani benden bahsediyo olamazlar değil mi?

"Karşılığı ne olacak?" diyen başka bir adamdı. Baha değildi

"Seni rahat bırakacağız."

Konuşmaları böyle dinliyordum: ????

" İşini bitireceğim, nerede?"

Kapıya biraz daha yaklaştım.

" Şuan yatak odanda."

Gözlerimi büyüttüm benden bahsediyolardı! İşimi bitireceklerdi! Ama Baha buna izin vermezdi yani.. sanmam. Ah sadece saçmalıyorum! Ayak sesleri ve arka fonda müzik girince bende içeri girdim. Ne cesaret bilmiyorum!

" İşimi bitirecek misin?!"

Çok çook çoook geç geldi biliyorum ama evimizde artık net yok malum