Trapped With Him

10

Chapter 10

MONTEMAYOR?

Ano iyon? Saan nakuha ni Monmon iyon? Ah baka kasi Monmon, Montemayor. Baka ganun nga.

Pero okay, ah? Sabagay wala akong apelyido, pwede na siguro ang Montemayor. At least sa apelyido man lang ay tunog yayamanin ako.

Tama. Iyon na ang apelyido namin ngayon... Montemayor.

Monmon Montemayor saka Jesusa Montemayor. Bagay! Napangiti ako. Ang talino talaga ng kapatid ko.

Okay, tama na muna sa pagiging masaya. May problema pa ako. Kasi habang tumatagal si Monmon sa ospital ay lalong lumalaki ang bill niya. Saka hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakabili ng gamot niya o kahit panlinis man lang sa sugat niya.

Naiiyak na naman tuloy ako. Lalo na kanina nong icheck ko ang ari niya, namamaga pa rin kasi iyon. Saka umiiyak na rin si Monmon dahil panaka-naka iyong kumikirot. At kapag nahihirapan siya at nasasaktan, doble ang aking nararamdaman.

Pero paano? Paano ko sasabihin kay Monmon na kaya hindi na siya ginagamot ay dahil hindi pa kami nakakabayad? Paano ko sasabihin sa kanya na kaya wala siyang iniinom na gamot ay dahil wala kaming pambili? At paano ko ipapaliwanag sa kanya na kaya hindi pa rin siya makalabas ng ospital ay dahil wala pa kaming pangbayad?

Paano?

...

"SABI mo bibigyan mo ako ng pera, di ba?" Pasimple kong sinundan si Henry sa garahe ng shop ni Mr. Husik.

Kinakabahan ako at nagda-dalawang isip, kaso mas lamang ang pagkataranta ko dahil nanakit na naman ang titi ng kapatid ko. Plus pa na nalaman kong may UTI si Monmon, kailangang-kailangan niya ng gamot.

Nilingon ako ni Henry. "Yeah, I said that."

"Paano ako makakasiguro na hindi mo ako lolokohin?" Tumitig ako sa singkit niyang mga mata.

"You have no choice but to believe me."

"P-payag na ako."

...

"ANO kamo?!"

"Iyon lang ang paraan, Maricel..." iniwasan ko ang nanunumbat na tingin ng kaibigan ko.

"Hala ka! Bakit naman nagpa-uto ka sa Henry na iyon?!"

"Nakatikim ka na ng pagkain sa Jollibee?" Biglang tanong ko sa kanya.

Natigilan siya. Inginuso ko si Monmon na nasa di kalayuan namin. Nakaupo siya sa hospital bed niya habang kumakain ng pagkaing pasalubong ko sa pagdating ko kanina.

Kumakain si Monmon ngayon ng Jollibee yum at Jolly Spaghetti. Tila hinahaplos ng mainit na kamay ang puso ko habang nakikita ko siya na nakakakain ng mga pagkaing bihirang matikman ng mga batang tulad namin.

"Nakikita mo ba si Monmon? Ang saya-saya niya..." naluluhang sabi ko.

"Osang..."

"Ang mga pagkaing iyan ay galing kay Henry. Bigay niya sa akin, bonus. Ibinili niya rin ng gamot ang kapatid ko kaya hindi na nananakit ang totoot niya ngayon."

"Pero mali ang gagawin mo," napahikbi na si Maricel. "Sabi sakin ng nanay ko, mali raw pala na makipag-sex ka kapag bata ka pa. Saka mali rin na gawin iyon sa hindi mo asawa."

"Shhh... kahit naman thirteen lang ako, mukha na akong sixteen. Hindi na ako bata." Maliit ko siyang nginitian. "Ikaw na muna ang bahala sa kanya, ha?"

"Osang naman..."

"Ayaw ko rin naman, Maricel... pero alam mo namang wala akong choice, di ba? Gusto ko ng mailabas ang kapatid ko rito, gusto ko siyang pakainin ng masasarap. Gusto ko rin siyang ibili ng mga gamot para gumaling na siya."