Trapped With Him

Chapter 36

Chapter 36

"YOU WANT THIS AS MUCH AS I DO."

Bumaba ang mga labi niya sa leeg ko. Ang inaasahan kong marahang halik ay biglang naging marahas. Naging mabangis.

"D-Damon, nasasaktan ako!"

Pero nagpatuloy siya. Naging mas mapangahas.

What's happening? Why did he suddenly become this way? Bakit nawala ang pag-iingat niya sa akin? Bakit parang mas gusto niya akong saktan?

"Ah..." ungol ko ng basta na lang niyang paghiwalayin ang mga hita ko. Ipinasok niya ang dalawang daliri sa loob ko at walang habas na isinagad iyon.

"Damon!" napahiyaw ako sa sakit.

I opened my eyes and stared at his glaring eyes.

Parang hindi na siya si Damon.
Parang iba na siya...
Hindi ko na siya kilala...

And gradually his face changed.

"Henry?" Napamulagat ako ng makita ang singkit niyang mga mata.

"Hi Jessie... missed me?" Ang ngisi niya ay nakakakilabot.

"No!" Hiyaw ko. Nandidiri akong pilit na umiwas sa kanya.

Lalo niyang binilisan ang paglabas-masok ng daliri niya sa loob ko.

"Hayup ka! Bitawan mo ako!" Nasaan si Damon? Nasaan siya?! "Si Damon?!" Sinubukan kong bumangon pero mabigat ang katawan niyang nakadagan sa akin.

"He's dead." At muli niya akong sinibasib ng marahas na halik sa leeg, sa balikat at sa dibdib.

"No..." napaluha ako. Halos bumaliktad ang sikmura ko. Diring-diri ako habang pilit na kumakawala sa kanya. Pero mas malakas siya sa akin. Wala siyang pakialam kahit mabalian ako.

"No! Damon!!!"

"Jesusa!"

"Damon!"

Isang sampal sa pisngi ang nagpagising sa akin. 

Gulat akong napatitig sa guwapong mukha na nakatunghay sa akin. "D-Damon?"

Puno ng pag-aalala ang mga mata niya. "Nightmare?"

"Damon..." yumakap ako sa kanya at doon sa kanyang dibdib humagulhol.

"Hush... it's okay..." hinagod niya ang likuran ko habang panay ang halik niya sa aking ulo. "You're safe here... you're safe with me... panaginip lang iyon..."

"P-pero parang totoong-totoo..." sumisinok na sabi ko.

"No, love. It was just a nightmare, okay? Hindi iyon totoo... hush..." inabot niya ang T-shirt niya sa headboard ng kama saka isinuot iyon sa akin.

Saka ko lang napansin na nakahubad kaming pareho sa ilalim ng kumot.

Oo nga pala, dito na siya sa kama ko natutulog. At bago kami natulog ay nagpatangay na naman ako sa maiinit na haplos at halik niya.

"Go back to sleep, love..."

Umiling ako. Hindi pa rin matapos ang pagluha ko.

"Gusto mo bang sabihin sa akin kung tungkol saan ang panaginip mo?"

Umiling ako. Ayoko. Ayoko na ni banggitin ang pangalan ni Henry.

He's not real. Wala na siya. Imahinasyon na lang siya. Matagal ko na siyang ibinaon sa limot. Matagal ko ng kinalimutan na minsan sa buhay ko ay nasayaran ako ng marumi niyang mga kamay.

"Okay..." Hinila ako ni Damon at pinaunan sa hubad at matigas niyang dibdib. "Kung ayaw mo, it's okay... basta wag mo na iyong isipin pa."

Marahan akong tumango habang sumisiksik sa kanya.