Sylver

Syrena

'Sylver is alles oke met je.' Zei ze. Ik herkende haar uit duizende het is mijn vriendin Syrena. Ze is een meermin. Het meer waar ze woont ligt hier verder op. Ze heeft blauw haar met glitter en heeft een blauw groene staart, echt prachtig. Ze komt hier altijd als ze rust wilt en voor de bloemen hier. Ik ken altijd me verhaal bij haar kwijt en anders om ook. 'Ja alles is prima.' Zei ik om haar gerust te stellen. 'O ik heb iets voor je alvast voor je verjaardag van morgen. Alsjeblieft.' Zei ze. Het was een armand je met een blauw groene leli. 'Dankje hij is prachtig.' Zei ik. 'Omdat je waarschijnlijk geen gave heb heb ik hem betovert. Je kan wanneer je wilt in een meermin veranderen. Want weet je nog vier jaar geleden toen zei je "Ik vind de meer en de rivier echt prachtig ik wou dat ik een meermin was." Nou ik heb hem betovert als je in het water ben en zegt "Ik wil een meermin zijn." wordt je een meermin.' Zei ze opgewonden.

Ik kreeg tranen in me ogen wat een mooi kado is dit zeg. Ik deed de armband om en ging in het water. 'Hertje wil jij op mijn boog letten.' Zei ik een tegen een hertje die de hele tijd naast me zat. Hij knikt en ik knikte terug. Dieren en ik gaan vaak goed met elkaar. Waar ik helemaal dol op ben zijn draken. Dat komt vooral door de boeken en verhalen die ik heel vaak lees. 'Ik wil een meermin zijn.' Zei ik voorzichtig en angstig. Om me heen begon het te borrelen. Ik keek om laag en zag dag ik een staart had. Tot het borrelen stopten raakte ik in paniek in weet niet hoe ik hiermee moet zwemmen. Ik zonk naar de bodem en hield mijn adem zo lang mogelijk in. Syrena zwom lachend naar me toe. 'Gekkie toch je kan gerust ademen hier.' Zei ze lachend. Ik hoorde haar zuiver. Ik ontspande en inderdaad ik gewoon ademen.

'Syrena hoe werkt dit ding.' Zei ik terwijl ik op mijn staart ging slaan. 'Kom maar pak me hand.' Zei ze. Ik pakte haar hand ik en we zwemmen super snel. Ik bewoog me staart, liep haar hand los en zwom zelfstandig verder. 'Omg ik zwem zelf. Ik kan zelf zwemmen. Met staart. Het is nog best makkelijk.' Zei ik. Syrena keek mee vrolijk aan. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' Vroeg ik maar. 'Naar het kasteel. Mijn ouders zitten te wachten. Ze willen je graag ontmoeten.' Antwoordde ze. Zei ze nou net dat ik haar óuders zou gaan ontmoeten met ándere meerminnen. Ik twijfelde heel erg dus ik stopte even. 'Wat nee dat durf ik echt niet.' Zei ik. 'Jawel kom het word het leuk het is maar een paar minuutjes beloofd.' Zei ze met een pruillip. Ik kan er zo niet tegen als ze een pruillip doet. 'Oke maar alleen omdat ik het haat als je dat gezicht trek.' Gaf ik haar toe. Ze giegelde pakte me hand en zwommen verder. We waren er binnen een minuut.

Toen we aankwamen zag ik wachters. 'Prinses Syrena wat leuk u weer te zien. Bent u weg geglipt uit u raam.' Zei een van de wachters Syrena kreeg een heel onschuldig lachje. Dat zei al genoeg. We gingen gauw naar binnen. 'Hohoho wie is zij prinses.' Zei de andere wachter. 'Dit is Sylver een vriendin van mij. Ze mocht komen van mijn moeder.' Zei ze. Hij knikte en we zwommen verder. We zwommen naar een open zaal. Met 4 tronen daarop zaten de ouders en de broer van Syrena. 'Ik neem aan dat die troon van jouw is.' Zei ik terwijl ik naar de lege wees. Ze knikte. 'Dat is inderdaad zo.' Zei ze.

'Moeder, vader dit is Sylver, ik heb over haar verteld. Ze is die elven prinses.' Zei Syrena. De ouders en broer kwamen naar mij toe. 'Leuk je te ontmoeten. Hoe bevalt je staart.' Zei de Koningin. 'Het is wederzijds Uwe Majesteit. Het is nog een beetje wennen.' Zei ik verlegen. 'Zeg dat zeker ze dacht dat ze verdronk. Sylver je moest je hoofd zien.' Ze Syrena lachend. Ik begon een beetje de blozen. 'Hallo Sylver ik snap het wel het is natuurlijk nog wennen.' Zei de Koning. 'Hey ik ben Taron. Bevalt je dat armband.' Zei hij. Ik keek hem verbaast aan. En toen naar Syrena. 'Ik heb die armband gemaakt. Zei zij dat zij die had gemaakt.' Ze hij. 'Nee nee. Maar ze had ook niet gezegd dat jij die gemaakt had.' Zei ik. 'Sorry broer.' Zei Syrena die haar broer een knuffel gaf. 'Sylver wil je anders even blijven eten?' Vroeg haar moeder. Ik knikte. Maar eerst kreeg ik een rondleiding door het kasteel. Het was echt schitterend.

Toen zaten we in de eetzaal. Ze hadden allemaal die ik nog nooit had gezien bijvoorbeeld zeewier salade met zeekomkommer uit de oceaan. Het was best te doen maar het was een beetje te zout. Maar dat is logies de oceaan is ook super zout. Na het eten gingen Syrena en ik rond het paleis zwemmen. Ik keek naar boven. 'Syrena wat is daar?' Vroeg ik. 'Ow daar is Meerstad. Daar wonen de gewone mensen. Het is daar best gezellig als je even gauw een kijkje gaat nemen.' Zei ze. 'Ik ben nog nooit echt bij de mensen geweest.' Zei ik. 'Dat moet je dan echt een keer doen. Sylver zullen we misschien een spelletje doen?' Vroeg Syrena. 'Hu Syrena ik moet gaan ik moet echt naar huis, sorry andere keer misschien.' Zei ik. 'Oké is goed ik breng je wel even. Want hier verderop zijn groepen Sirenes. Ze hebben een uitstekende reukvermogen.' Zei ze.

Toen we bij de plek waren zei ik dat ik een mens wou zijn en veranderde in een mens. Ik was droog maar hoe. Ik wou me boog pakken maar hij was weg net als het hert. Ik keek rond en zag iemand staan. O nee nu heb ik echt een probleem.