Sylver

De Elvenraad

'Lieve zusters welkom bij een nieuwe vergadering. Ik heb van de koning onze vader een bericht gekregen dat hij vind dat we de orksen moet vernietigen. Ze worden steeds sterken en gevaarlijker,' zei Starenna de oudste van ons haar gave heeft te maken met de nacht. Ze heeft wit haar en droeg altijd blauwe jurken. 'Maar zuster hoe we weten niet waar ze zitten,' zei Sunshinna de derde jongste van ons haar gave heeft te maken met de zon. Ze heeft zwart haar en droeg altijd een licht groene jurk met goud. 'Ik heb wel een idee wat nou als we ze lokken ze komen altijd op mensen geur af. En ik heb gehoord dat ze in Mordor zitten.' Voegde Lovena in het gesprek. De op een na oudste van ons haar gave heeft te maken met liefde. Ze heeft zwart haar en droeg een paarse jurk. 'Maar waar moeten we ze dan naar toe lokken en trouwens orksen zijn oer stom dus iemand moet ze wel naar die mensen sturen of meegaan,' zei Leavida de op een na jongste haar gave heeft te maken met bomen. Ze een rood/oranje haar en droeg altijd een donker groene jurk. 'Ja maar waarom moeten we die orksen vernietigen. We moeten gewoon degene vinden die hun maakt. Jullie weten dat iets of iemand ze ontwikkelen en niet door voortplanting bestaan,' zei ik Sylver. Ik heb geen gave omdat ik nog geen achttien ben. Dat word ik pas morgen. Wat mijn gave word geen idee. Maar ik denk niet veel soeps. Ik ben echt de kluns van de raad en de familie. Soms denk ik dat ik gewoon een mens ben of een elf die helemaal niks word. Wij, de raad beschermen mensen, elfen en dieren. Ik heb in dit geval blond haar. Mijn haar is best apart het is eigenlijk bruin maar door mijn ring die ik vroeger vond is het blond geworden en draag dit keer een zilveren jurk ik draag nooit de zelfde kleur jurk dat is namelijk saai.

'Lieve domme Sylver. Die orksen willen alleen maar oorlog daar voor zijn ze gemaakt. En wij beschermen de mensen tegen de oorlogen,' zei Sunshinna. Zij had altijd al de pik op mij, ze beschouwd me geen eens als familie. 'Sunshine doe is rustig,' zei Lovenna. Ze stond op en liep naar me toe en gaf me een knuffel. 'Trek je er maar niks van aan je bent de slimste van ons,' fluisterde Leafida die naast me kwam staan en een kus op me hoofd gaf. 'Gaan jullie het nou voor haar opnemen. Ze is de domste van ons en ze heeft waarschijnlijk gaan eens een gave dat is een schande voor onze raad. En ons koninkrijk. Sylver je bent een schande voor onze familie,' zei Sunshinna. 'Sunshinna, je moet nu echt stoppen. Je gaat nu echt te ver,' zei Starenna. 'Ik weet niet hoor. Maar als zij er niet is. Zeggen jullie ook die dingen,' zei Sunshinna. Dat was de druppel ik voelde de tranen in mijn ogen branden en kreeg een brok in mijn keel. Ik stond op pakte me boog en pijlen die in een hoek lag. Ik keek ze woest aan en rende naar buiten. En wat nou niet echt verrassend was is dat ik val op het stenen pad. Ik ging op mijn kont zitten en keek naar mijn handen die onder het bloed zitten. Ik zat daar nog een tijdje te huilen tot ik hoorde dat ze naar me gingen zoeken.

Ik pakte me boog en rende naar het rivier een aantal meter verder op. Ik deed me om handen ik het water en maakte het voorzichtig schoon want het prikte heel erg. 'Waarom heb ik dit toch altijd,' zei ik tegen mezelf. Ik keek naar mijn armband met de gouden draak. Maar ouders zeiden toen ik zestien was dat ze mijn echte ouders niet waren, maar ik geloof er niks van. Als dat echt zo was zouden ze toch mijn echte ouders voor mij gaan zoeken. Of zijn ze hebberig dat ze dat niet doen. Ik keek ook naar mijn ring. Die vond ik vroeger. Het is een Elfen ring. Ik ben misschien wel een elf maar ik ken de taal geen eens. Dat is echt vreemd. Ik krijg er wel les in, maar ik onthou echt helemaal niks. Dat vind ik echt vervelend want als ze Elfs praten versta ik er geen draak van. Net toen ik weg wou gaan zag ik wat zwemmen. Het kwam naar me toe. Ik was best bang. Ik zat zelfs te trillen en ik kreeg kippenvel. Het stak zijn hoofd boven water.