Sylver

Erebor

Ik liep terug naar mijn familie. Ik dacht nog steeds aan Legolas, hij is zo lief. Ik pakte mijn spullen. Niet veel want alle mijn spullen zaten in mijn tasje en die zat onder in mijn laars. We liepen en liepen naar Erebor. De natuur was hartstikke mooi. Ik zag dat Tilda moe was. Ik ging op mijn hurken. 'Spring maar op mijn rug. Dan loop ik wel tot we er zijn.' Zei ik. Ze sprong op mijn rug, het was wel onhandig want houder enzo hingen daar ook. We liepen en liepen. Het begon al donker te worden. Maar we waren er bijna ik zag namelijk de stad van Erebor. Als we er zijn ga ik meteen naar het kasteel waar mijn vrienden nu zijn.

We waren er mijn familie had al onderdak. Bard was alweer weg. 'Sigrid wil je tegen vader zeggen dat ik naar de dwergen ga.' Zei ik. 'Is goed.' Zei ze. Ik rende naar het kasteel. Ik keek naar "de ingang" het was gewoon één gappend gat in de muur. Dat deed waarschijnlijk de Draak. Ik liep naar binnen. Ik keek om me heen het was niet normaal groot. Het was vijf keer zo groot dan de kasteel van mijn ouders. Ik liep verder en zag Thorin en Bilbo. Ik rende ernaar toe. 'Hey jongens ik ben er weer.' Zei ik. Bilbo keek me aan zo van maak dat je hier weg komt. Wat was hier dan aan de hand. 'Sylver hoe kom je hier, hoe weet je de weg?' Vroeg Thorin. 'De overlevers van Meerstad zijn in de stad. Ze wisten geen andere plek waar ze heen konden.' Zei ik. 'Fili, roep iedereen naar de poort. Naar de poort. Nu.' Zei Thorin bazig. Thorin liep weg. Ik en Bilbo stonden nog op de plek. 'Bilbo wat is hier aan de hand?' Vroeg ik. 'Laat ik het zo zeggen. Doordat Thorin de steen niet kan vinden word hij gek en denkt hij dat hij heel wat is.' Legde hij uit. 'Maar waar is de steen dan? Ik weet dat jij dat weet, ik zie het aan de houding en in je ogen.' Zei ik. 'Hoe weet dat ik dat weet?' Vroeg Hij. Ik liet me ring zien. 'Als een elf tussen de achttien en negentien is. Krijgen ze hun gaven of gavens. Maar als ze die leeftijd behaalt hebben zijn ze soort van onsterfelijk. Hun veroudering gaat het erg langzaam. Als ik die ring blijkbaar om heb ben ik een elf met een gave.' Legde ik uit. 'Ik heb je nog meer gavens?' Vroeg hij. Ik haalde mijn schouder omhoog. 'Hey niet van onderwerp veranderen. Waar heb je de steen gelaten?' Vroeg ik. Hij deed zijn jas open waardoor ik iets zag glinsteren, dat was de Arkensteen. 'Hey jullie help ook even!' Schreeuwde Thorin. We liepen naar de poort. Daar zag ik alle andere dwergen. 'Sylver je leeft nog.' Ze Fili. 'Weet jij wie de Draak heeft gedood?' Vroeg Balin de dwerg die hier bleef. 'Ja, mijn vader Bard heeft dat gedaan samen met mij.' Zei ik. Ze lachte allemaal, geloofde ze me nou niet. 'We gaan de poort dicht maken zodat niemand er in kan.' Zei Thorin. 'Maar waarmee?' Vroeg ik. 'Met reuze stenen.' Zei hij.

We maakte de poort dicht met grote stenen, ze waren te zwaar voor de dwergen maar ik vond het een eitje. Ik kan twee hele grote stenen met gemak op tillen en neerleggen waar ze moesten. Iedereen keek me de hele tijd raar aan. Was de kracht ook een nieuwe gaven. Dan had ik genezing, kracht en soort van gedachte lezen. Wat was de vierde de toekomst voorspellen. Ik lachte in mezelf. Het was al ochtend. Ik was bekaf maar gelukkig was de stenen poort al klaar.

Ik ging even liggen. Ik wou net mijn ogen dicht doen. Maar ik zag wat en ja hoor van de toekomst of gebeurde dat nu. Ik zag dat in de stad elfen aan zijn gekomen. Met eten en drinken voor de mensen. Ik zag ook koning Tranduil de vader van Legolas. Hij zat op een rendier of hert. Ik zag het niet zo goed. Maar was een paard niet goed genoeg ofzo. Hij sprak tegen Bard over een juweel dat in deze kasteel lag. Maar toen was het voorbij.

Ik stond op en rende naar Thorin. 'Thorin moet je wat vertellen. Ik kreeg net een visioen waarin ik zag dat er andere elfen in de stad zijn. Tranduil sprak met Bard over een juweel dat in dit kasteel ligt. Maar wat voor juweel bedoelde hij precies?' Vroeg ik. 'Je zag dat er elfen in de stad zijn?' Vroeg hij. Ik knikte. Pakte iets uit een toren van elfen diamanten. Het was een ketting geloof ik.

'Hij bedoelde deze. Hij was van de vrouw van Tranduil. Zijn zoon hoort binnenkort te trouwen met de vrouw waarvan hij houd. Die ketting krijgt altijd de bruid of ze nou wel of geen familie is.' Zei hij. Opeens werd mijn beeld weer wazig ik zag dat de elfen hier naar toe kwamen, ik zag ook Bard. Maar toen werd alles weer wazig en was weer terug. 'Sylver wat zag je nu?' Vroeg Thorin. 'De elfen komen soort van hierheen samen met Bard. En hoe weet dat ik een visioen kreeg?' Vroeg ik. 'Je ogen worden dan goud.' Zei hij. Wij liepen terug de poort. 'Iedereen klaar staan de elfen staan klaar. En Bard komt!' Schreeuwde Thorin. 'Hu hoe weet u dat?' Vroeg Kili. Hij deed zijn hand op mijn schouder. 'Deze meid. Ze kan blijkbaar zien wat er nu gebeurt en wat er gebeurt in de toekomst.' Zei Thorin. Mijn hoofd werd helemaal rood denk. Iedereen pakte een wapens behalve ik. 'Sylver, pak je boog.' Zei Thorin. Toen iedereen boven poort stond. 'Als je denkt dat ik mijn eigen vader ga neerschieten heb je het mis. Ik heb hem zestien jaar niet gezien. Dan ga ik hem niet vermoorden. Want ik weet het pas drie dagen.' Zei ik boos. 'Is Bard je vader?' Vroeg Balin. Ik knikte. Ik keek in de verte. Ik zag Bard op een paard hier naar toe draven. Niet veel later was hij bij het kasteel.

'Gegroet, Thorin, zoon van Train. We zijn blij dat je het overleefd hebt.' Zei Bard. 'Waarom kom je gewapend aan de poort van de koning onder de Berg?' Vroeg Thorin. 'Waarom verbergt de koning onder de Berg zichzelf als een rover?' Vroeg Bard terug. 'Omdat ik verwacht te worden beroofd.' Zei Thorin. 'Heer, wij komen u niet beroven, maar zoeken een oplossing. Wilt u niet met mij praten?' Vroeg Bard. Thorin knikte en liepen naar beneden. Bard ging van zijn paard en liepen neer de poort muur. Ze praatte met elkaar maar ik hoorde het niet goed. Ze waren uit gepraat en Bard reedt weg. Wat was er gebeurt. Thorin kwam terug.

'Wat doe je? Je kunt geen oorlog beginnen.' Zei ik boos. 'Dit zijn niet jouw zaken.' Zei Thorin. 'Sorry, maar is het je nog niet opgevallen dat er daar buiten een leger elfen staat? En enkele honderden boze vissers.' Schreeuwde ik boos naar Thorin. 'We zijn eigenlijk in de minderheid.' Zei Bilbo. 'Nog wel ja. Maar onderschat nooit meer Dwergen.' Zei Thorin. 'Wat bedoel je?' Vroegen Bilbo en ik. 'We hebben Erebor herwonnen. En nu gaan we het verdedigen.' Zei hij. Ik was het zat, ik liep van de trap ergens naar toe. Ik wou gewoon eventjes rust. Waarom zou Thorin een oorlog willen riskeren voor goud voor de mensen aan wie hij het belooft had. Ik snap het echt nou waarom is hij zo achterlijk dat hij dat wilt.