Sylver

Binnengevallen door Orksen

'Jongens wat er ook gebeurt blijf binnen.' Zei ik. 'Meiden ga onder de tafel liggen.' Zei Bain. Sigrid en Tilda deden wat hij zei behalve ik.

Ik deed gauw mijn wapens om. Pakte een pijl en richte op de deur. Er rende een ork naar binnen en ik schoot meteen op hem. Er kwam vijf orken uit het dak. Ik schoot er meteen twee van dood. Maar er kwamen teveel. Ik keek naar de opening van de deur en zag Tauriel.

Ik keek haar blij aan en zij ook naar mij. Ze had al haar messen in haar handen in dode met gemak de orken. Ik werd opeens bij mijn haar gegrepen en er werd een mes tegen mijn keel gehouden. Ik stond daar zo stil mogelijk. Tot dat ik los werd gelaten, ik keek naar de grond er zat een pijl door zijn hoofd en was dood. Ik keek de andere kant op het was Legolas die op hem schoot. Ik de mijn boog om mijn houder en pakte mijn dolken. Ik stook alle orken die ik er waren met Tauriel en Legolas. 'Eikenschild is weg.' Hoorde ik buiten een ork zeggen. 'Terugtrekken! Hergroeperen bij de burg.' Hoorde ik een andere ork schreeuwen. Ik zag dat Legolas buiten stond. Hij had met twee dolken een ork onthoofd. Ik ging naar buiten bijna alle orken vluchten. 'Jullie hebben ze allemaal vermoord.' Zei Bain. 'Niet allemaal. Er zijn andere, Tauriel kom.' Zei Legolas. 'Sorry maar ik blijf hier om te helpen.' Zei Tauriel. 'Ik ga wel met je mee Legolas.' Zei ik. Ik pakte gauw nog een paar pijlen en ik ging met Legolas mee. 'Doe je wel voorzichtig.' Zei Sigrid. 'Met haar gebeurt niets, dat beloof ik.' Zei Legolas. We keken elkaar aan en vertrokken.

We rende super snel. Ik schoot als ik een ork tegen kwam meteen dood net als Legolas dat deed.

We waren bijna bij ze, ik kon ze oren. 'Legolas ze weten dat we hen volgen. Ze ruiken ons.' Zei ik. 'Hoeveel zijn het er?' Vroeg Legolas. 'Er komen drie naar ons toe de rest van hun vluchten.' Zei ik. Ik hoorde hun dichter bij komen, en zo te zien Legolas ook. Ik liep voor en hield hem tegen. 'Ze zijn hier om de hoek. Het zijn er inderdaad drie.' Zei ik. 'Oke één voor jouw en twee voor mij.' Zei hij. Nou dat zien we nog wel. Eerst ging Legolas de hoek om en daarna ik. We zagen er maar één maar waar waren de andere twee. Ik hoorde wat rennen het waren de andere. Ik pakte mijn zwaard. En dode meteen de ork wat voor me stond. Legolas was aan het vechten met de leider van de groep. Achter Legolas was een andere ork die hem wou aanvallen. Ik pakte mijn dolk en gooide hem naar de tweede ork. Legolas was nog steeds aan het vechten met de leider. Ik raakte in paniek, Legolas werd namelijk bij zijn armen vast gehouden.

Ik pakte de dolk die ik in gegooid had en rende naar de ork en maakte een snelle snee in zijn been waardoor hij los liet. Maar hij had het nu op mij gericht. Hij gaf me een vuist kei hard op mijn hoofd en gooide me tegen een muur aan.

Ik deed mijn ogen open in het begin was het wazig. 'Sylver alles oké.' Vroeg Legolas die naast me zat. 'Wat is er gebeurt?' Vroeg ik. 'Die leider van de orken heb je tegen een muur gegooid.' Zei Legolas. 'Hoelang was ik weg?' Vroeg ik. 'Ow niet zo lang twee tellen maar.' Zei Legolas. Ik zag hem nu goed. Hij had bloed bij zijn neus. 'Maar jij gaat terug naar huis nu.' Zei Legolas. 'Nee ik ga met je mee.' Zei ik. Hij trok me omhoog. Ik keek in zijn ogen. Ik lachte naar hem en hij naar mij. En toen gebeurde het. Hij kuste me op mijn mond. Het duurde een paar tellen, maar het waren de mooiste tellen van mijn leven tot nu toe. Ik lachte en deed er een stap naar achter. 'Maar ga naar huis, dan ga ik achter die orken aan.' Zei hij. Ik knikte. 'Ow het was toch één voor mij en twee voor jouw. Nou ik heb er twee vermoord en jij nul.' Zei ik met een grijns. Hij lachte naar me en ik lachte terug. 'Namarie, Legolas.' Zei ik. 'Namarie, Sylver.' Zei hij. We gingen allebei een eigenkant op. Ik liep naar huis maar wankelde nog wel een beetje. Ik was bij het huis en klopte aan. De deur werd open gedaan maar ik viel. 'Sylver.' Schreeuwde iedereen om me heen.

'Sylver wakker worden.' Hoorde ik Tauriel zeggen. Ik deed mijn ogen open. Ik lag op een bed. Ik had iets koud op mijn hoofd. Ik deed hem weg en ging zitten. En dacht aan de draak die misschien zou komen. Misschien kwam hij wel nu. Ik hoorde geluid uit de verte. 'De draak hij komt.' Zei ik. Tauriel ging naar buiten. 'We moeten meteen vertrekken.' Zei Tauriel. 'Wij gaan niet zonder onze vader.' Zei Bain. 'Als je blijft, sterven je zussen. Is dat wat je vader wil?' Vroeg Tauriel. Ik pakte me wapens en deed hem om. Mijn tasje had ik in mijn laars gedaan en die zat strak om mijn been. We hadden snel wat spullen gepakt en wat eten. Voor de plek waar we naar toe gingen. We gingen met zu'n allen snel in een boot. Overal hoorde je mensen schreeuwen. Maar waar was Bard? Waar was mijn vader? Hadden ze hem niet vrijgelaten voor dit. We waren geen minuut aan het varen en de draak vloog boven ons overal hoorde je draak. Als mijn vrienden en familie het maar overleven. Hij kwam terug en zette een deel van de stad in brand. Het gegil en geschreeuw werd als maar erger. Net als de brand.

We letten een paar tellen niet op en we vaarde tegen een andere boot aan. De boot van de Meester en Lelijkerd, ze hadden er allemaal goud en juwelen op de boot. 'Aan de kant, sneller.' Zei de Meester. Ze vaarde verder zonder andere mensen te helpen. Schoft dat ie is.

Het gegil werd erger net als de brand. De hele stad stond in vuur en vlam. We vaarde langs de klokken toren. We zagen iemand het was Bard.

'Vader. We zijn hier.' Schreeuwde Tilda half huilend van angst. Maar hij hoorde ons niet het was te verweg. Hij schoot met normale pijl op de draak maar het deed hem niks. 'Hij raakte de draak.' Zei Kili. 'Nee, niks kan hem tegen houden. Behalve dat Zwarte Pijl.' Zei Tauriel. 'Bain waar had je die Zwarte Pijl neergelegd?' Vroeg ik. 'Daar. Bij de boot, bij die standbeeld.' Zei Bain en hij wees naar de boot.