Sylver

Vriendschaps kado

Ik was bij de poort naar de ver te aan het kijken. Het was donker en de sterren schenen vel. Ik hou echt van de sterren. Ik zag de grote-kleine beer en de melkweg in de sterren. Ik liep naar de andere ze waren zich aan het voor bereiden. Ik zag dat ze harnassen aan deden. Ik ga een harnas aan trekken dat doe ik nooit. Dus waarom zou ik het nu wel aan doen. Thorin liep naar me toe. 'Ga je daarin vechten?' Vroeg Thorin. 'Ja waarom niet. Ik doe nooit een harnas aan.' Zei ik. Hij hield iets omhoog. Het was een soort harnas met zilver en goud. 'Dit is gemaakt door mijn voorouders toen elfen en dwergen bondgenoten waren. Dit is voor een elf gemaakt niet voor ons. Wij noemen dit Mithril.

En ik heb dit voor je de ketting van Tranduil.' Zei hij. Hij gaf het aan mij. Was hij nou serieus. 'Uh dank je maar waarom geef je me dit?' Vroeg ik. 'Één je zal het nodig hebben en twee het is een kado, uit vriendschap.' Zei hij. Wat zat hier achter. 'Ik ga me even omkleden ben zo terug.

Ik was weer terug bij Thorin ik had de ketting om. Maar de ketting die ik van Legolas kreeg doe ik echt niet af. 'Hoe zit het vest van zilverstaal?' Vroeg Thorin. 'Humm, wel oké. Deze dingen zijn niet echt mijn ding. Maar hij is wel mooi.' Zei ik. 'Ik had een vraagje, heb je toevallig gezien in een visioen wie die Arkensteen op dit moment heeft?' Vroeg Thorin. Ik wist het, ik wist dat er iets achter zat. En ja ik wist wie hem had maar ik ga Bilbo echt niet verraden. Dat maakt zijn gedrag alleen maar erger en erger. 'Sorry Thorin maar ik weet het niet. Ik heb nog niks gezien.' Loog ik. Ik zag dat hij daarvan baalde.

Ik wou weg gaan tot ik weer een visioen kreeg. Het was hier in het stad, dichtbij het kasteel en op een toren in de bergen. Ik zag vijf legers die van ons, de mensen, elfen, dwergen en orken. Er gingen veel dood. Opeens was in de visioen op een toren. Kili ging dood, net als Thorin. En toen zag ik weer. Als dit echt gaat gebeuren moet ik de toekomst veranderen. Ik moet zorgen dat ze blijven leven. Ook al word het mijn eigen dood.

Ik keek achter me en zag dat Bilbo daar stond. Ik liep naar hem toe. 'Bilbo we moeten naar de stad we moeten iets doen.' Zei ik. 'Ja maar wat?' Vroeg Bilbo. 'We geven de Arkensteen aan Tranduil of Bard. Misschien gaan ze dan wel ruilen.' Zei ik. 'Goed idee maar hoe komen we hier weg. Allen uitgangen zijn gebarricadeerd.' Zei Bilbo. 'We kunnen met de touw hier misschien weg.' Zei ik. We rende naar de muur poort.

We waren er ik deed mijn laars uit en pakte mijn tasje. 'Accio touw.' Zei ik en er sprong een touw uit het tasje. Ik deed het tasje terug in mijn laars en deed hem weer aan. Ondertussen maakte Bilbo de touw vast aan een steen dat uitstak en gooide het touw over de poort heen. Ik klom als eerst naar beneden en daarna kwam Bilbo. Er was water maar gelukkig lagen er stenen in zodat we geen natte voeten krijgen. We rende naar de stad.

We slopen door de poort de stad binnen. De bewakers zijn echt sukkel ze doen hun best geen eens. Niet veel later zag ik Bard en Gandalf. Ze stonden te praten over de oorlog. 'Het is een gevecht dat ze niet kunnen winnen.' Zei Bard. We rende naar ze toe. Ze zagen ons niet. 'Dat houd ze niet tegen. De dwergen geven zich niet over. Ze zullen vechten tot het einde.' Zei ik. 'Ah Sylver Eldaost en Bilbo Balings.' Zei Gandalf. Ik liep naar Bard toe en gaf hem een knuffel. 'Ze geven zich niet zomaar over. Thorin geeft geen enkel munt weg aan jullie.' Zei ik. 'Is koning Tranduil er. We moeten met hem praten. Hij knikte en liet ons naar een gouden tent.

We liepen naar binnen. Ik boog naar voren om Tranduil te begroeten.

'Koning Tranduil, het spijt ons dat we u storen.' Zei ik. Hij keek me aan. 'Wie zijn jullie?' Vroeg hij. 'Ik ben Sylver Eldaost en dit Bilbo Balings.' Zei ik. 'Zo jij bent dus de prinses die weggelopen is. En mijn gevangenen was.' Zei hij. Ik keek verbaast. 'Hoe weet u...' 'Je ouders hebben het snel verspreid. En mijn zoon zei het al. Volgens mij is hij stapel gek op je. Hij praatte die nacht nergens anders over op het feest van de sterren.' Zei hij. Ik lachte. 'En dit is toch de halflang die de sleutels van mijn kerker heeft gestolen? Vroeg Tranduil en keek naar Bilbo. Bilbo keek onschuldig, het zag er zo grappig uit. 'Ja, nog sorry van dat. We kwamen om u dit te geven.' Zei Bilbo. Hij liep naar de tafel waar Tranduil aan zat en legde de Arkensteen met een leren doek er omheen. Hij deed hem eruit en liep weer naast me. Tranduil stond op van verbazing.

'Het hart van de Berg. Het Koningjuweel.' Zei Tranduil. Bard stond ook op en liep ernaar toe. 'Het losgeld voor een koning waard. Hoe kan je me dit geven?' Vroeg Bard. 'Ik nam het als mijn aandeel.' Zei Bilbo. 'Je bent ons geen trouw verschuldigd.' Zei Bard. 'Ik doe het niet voor jou.' Zei Bilbo. Ik kuchte. 'Hu ik wel.' Zei ik met een grijns. Maar iedereen negeerde mij. Lekker dan. 'Ik weet dat dwergen obstinaat en stijfkoppen kunnen zijn. Moeilijk, achterdochtig en geheimzinnig. Ze hebben verschrikkelijke manieren, maar ze zijn ook dapper en vriendelijk. En ongelooflijk loyaal. Ik hou van hen en zal hen redden als ik kan. Deze steen is voor Thorin meer waard dan wat dan ook. In ruil daarvoor krijg je vast wat je toekomt. Er is geen reden voor oorlog.' Zei Bilbo. 'Door deze steen kan het misschien lukken ook dat er geen oorlog komt.' Zei Bard. Als het met deze goed komt hebben hun met elkaar geen oorlog. Maar met andere legers wel bedacht ik bij mezelf. Ik dacht aan wat Thorin zei dat Tranduil het liefst de ketting van zijn overleden vrouw terug wilt. Ik had hem om maar had de ketting onder mijn donkergroene jas. 'Ow ik heb iets voor u Koning Tranduil.' Zei ik. Ik deed de ketting af en legde hem op tafel. 'De ketting van mijn vrouw. Hoe kom je eraan?' Vroeg hij. 'Ik had hem van Thorin gekregen als "vriendschaps kado" maar hij is van u.' Antwoorde ik met een glimlach. Hij knikte dankbaar. 'Ik moet gaan voor de dageraad begint.' Zei ik. 'Ik ga met je mee.' Zei Bilbo. 'Nee, je blijft hier. Gandalf.' Zei ik. Hij knikte en ik rende weg. Ik rende zonder Bilbo, Thorin zal hem vermoorden als hij er achterkwam wat wij deden.