Will Be Back | Otayuri & Victuuri ✓

Space Between Us

Otabek artık bunu sık sık yapar olmuştu.

Hala araları pek düzelmiş sayılmazdı, ama Otabek her akşam o uyuduğunda gizlice odasına geliyor ve küçük çocuğuyla konuşuyordu. Hisleri çok masumdu.

Yurio salak değildi elbette. Her gece onun geldiğini adı gibi biliyordu.

Ancak o gece gelmemişti.

Yurio geceliğini düzeltip yataktan kalktı ve onun odasına yürüdü. Neden gelmediğini biliyordu ve bu sorunu ortadan kaldırması gerekiyordu.

Kapının önüne geldiğinde muhafızın konuşmasına fırsat vermeden odaya girmişti. Otabek ropdöşambırıyla camın önünde duruyordu, Yurio'yu gördüğünde yüzünden kısa süreli bir panik dalgası geçmişti.

"Erken geldim demek" Yurio geceliği üstünden çıkarırken mırıldandı. "Gelecek olan cariyeyi geri yolla"

"Ne yapıyorsun?"

"Benimle sevişebilirsin, cariyeyi yolla, bir daha da çağırma kimseyi" Yurio, Otabek'in üstüne yürüyüp boynuna sarılmıştı. Otabek kendini toparlayıp beyniyle düşünmeye çalıştı.

"Hamilesin, aklını kaçırmış olmalısın"

"Aynı zamanda bir hekimim. Hamileyken ilişkiye girmenin ne kadar faydası olduğunu senden daha iyi biliyorum. Sadece yumuşak olacaksın, bu kadarını yapabilirsin, değil mi ama?" Yurio kollarını çekmeden onu yatağa götürdü.

"Çok mantıklı gözükmüyor Yurio" Otabek sesindeki ciddiliği korumak istiyordu ama konuşurken sesi çatlamıştı.

"Bütün faydalarını saymak isterim ama...-" kapı çalınca küçük olanın kaşları çatıldı. "... önce onu kov"

Otabek bir süre Yurio'nun yüzünü inceleyip kollarından kurtuldu ve kapıyı açıp gelen çocuğa bir süre baktı. Gözü Yurio ve çocuk arasında mekik dokuyordu. Yurio kaşlarını çattı.

Otabek iç çekip alnını ovdu ve kapıyı çocuğun yüzüne kapattı. Yurio'nun yüzüne şeytani bir gülümseme yerleşmişti.

"Hadi, uyuyalım. Saat baya geç olmuş"

Küçük olan alfasının üstüne yürürken gözlerinden adeta ateş saçıyordu. "O çocukla sadece uyuyacak mıydın? Buna inanmam mı gerekiyor?" Yurio kuşağı yakaladığı gibi açıp röpdöşambırı Otabek'in üzerinden çıkardı.

"Bazen çok korkutucu oluyorsun Yura, bugün uyuyalım, olur mu? En son ne zaman kollarımı sana sararak uyudum unutuyorum, hem sen de bebeğimize ezberlediğin bir şarkıyı bana söyle"

"Onu çok seviyorsun, değil mi?" Yurio ellerini karnında birleştirdi. "Ona senin için iyi bakacağım Otabek" küçük olan inadı bırakıp prensin bacağına oturmuştu. Otabek, tek elini onun beline sararken diğerini boynuna koymuş ve dudaklarını uzunca öpmüştü. Ardından yatağın bir kenarına onu yatırıp diğer kenarına kendisi kıvrılarak örtüyü üstlerine çekmişti.

"Şimdi bana şarkı söyleyebilirsin"

"Aradaki boşlukta beni bulabilirsin
İki dünyanın buluştuğu
Asla ulaşılamaz olmayacağım
Çünkü benim bir parçamsın
Asla yalnız olmayacaksın nereye gidersen git
Aradaki boşlukta buluşabiliriz"

Yurio şarkının ortasında esneyince Otabek onu kendine çekip başını kendi omzuna koymuştu. "Sesin melek gibi çıkıyor Yura" başını küçük olanın omzuna gömdü. "Çocuğumuz çok şanslı olacak."

Yurio gözlerini ovarken gülümseyip ona sarıldı ve iyice sokuldu. Otabek sıcacıktı. Her daim vücudu buz gibi olan Yurio için bir nimetti.