Kırmızı Lale (girlxgirl)

neredeydin?

Fırtına beni çarptı. Doğa beni alt üst etti. Ve yıldızlar artık geceleri yok. Kayboluyorum. Bulacak mısın beni?

Uyandığımda yanımda güzel bir manzara vardı. Göz kapakları arada bir oynuyordu. Göz bebekleri adeta ateş böceği gibi hareket ediyordu gözlerinin içinde. Dün gece... Hatırlamaya başlıyorsun Yıldız. Dün gece diye düşünürken elim istemsiz olarak dudaklarıma gitmişti. Dudaklarım... Dudaklarına değmiş idi. "Ben ne yaptım?" dedim sesli sessiz arası titrek bir sesle. Yataktan kalktım. Koşar adımlarla eve geçtim. Saat ona geliyordu. Kendimi odama atmış delirircesine ağlıyordum. "Ben ne yaptım?" diyordum kendime sürekli sesli olarak. "Ben ne yaptım? Onu tamamen kaybettim." Uyanacak, düşünecek ve bunu hatırlayacaktı. Sevgilisi vardı. Ben ne yaptım?

Saat akşam olmuştu. Gelmedi. Ne aradı ne de geldi. Oysa gelecekti bugün. Kaybettim onu. Ben uslanmak bilmez iğrenç bir insandım. Selma ile mi acaba şu an? Nerede kim bilir? Ya da kiminle? Neden gelmedi? Acaba beni öpmek istemedi mi? Of... Keşke... Keşke öpmemiş olsa mıydık birbirimizi? Gülümsedim. Yine olsa yine öperdin dedim kendime. Gelmeyecekti. Beklemenin anlamı yoktu. En iyisi uyumaktı. Uyumak ya da kaçmak ne denirse densin.

-Bir hafta sonra-
Ne aradı, ne mesaj attı, ne geldi. Bense ne aradım, ne mesaj attım ne de gittim. Karşılaşmamak için evden çıkmıyor, gün içinde kapı çalınca kalbim yerinden çıkıp tüm apartmanı dolaşıyor olsa bile bunu belli etmeyerek kalkmıyordum yerimden. Bir haftadır sadece onu düşünüyor, Holmes ile bu konuyu konuşuyordum. Bana sadece hav diyordu. Ve bu çok canımı yakıyordu. Ondan çok hoşlanıyordum. Bir haftadır yüzünü bile görmemiştim yine de ille de o diyordum. O nerede?  Sanırım bir haftadır onu özlediğimi hissediyorum.

-İki hafta sonra-
Okulumun açılmasına iki hafta kaldı. Günler geçmiyordu. Günler ağırdı. Şiir okuyor, onu düşünüyordum sadece. Ve evet, evden çıkmıyordum. Ekmek almaya hatta çikolata almaya bile gitmiyordum. Onu çok özlemiştim ama bana gelmediği sürece ona gitmek istemiyordum. Neredeydi? Neden hiç aramadı? Basit bir öpücüktü sadece. Berna artık dayanamayıp bize gelmişti.
"Neyin var Yıldız?"
"Nerede o?"
"Kim ulan kim? Bir saattir nerede, ne yapıyor, niye gelmedi... Kim olduğunu söyle artık."
"Galiba Berna... Galiba ben birisini seviyorum."
"Kimi kızım kimi? Yeter artık sen de kurtul ben de kurtulayım."
"Gizem'i."
Gözleri fal taşı gibi açıldı. "Sen..?" dedi
"Sanırım eşcinselim."

"Ne yapacaksın peki?" Tüm hikayeyi anlatmış idim ve bana bunu soruyordu. Ne yapacağımı bilsem sana sorar mıydım acaba zeki arkadaşım benim. "Bilmiyorum."
"Gidip konuş."
"Ne diyeceğim? "
"Aklında ne varsa?"
Önümde duran vişneli meyve suyundan bir yudum aldım. Bilmiyordum. Annem odaya girdi. İkimiz birden baktık.
"Akşam Meryem'e yemeğe davetliyiz."
Berna ile göz göze geldik. Ve o kadardı.