Heartbeats

11.

〽

"Mükemmel bir geceydi."

Sawyer'ın arabasının içinde, kıyafetlerimizi giymiş bir biçimde oturuyor, nefeslerimizden buğulanan camdan dışarı bakıyorduk. Sadece birkaç dakika önce torpidonun üzerinde sütyenimi, direksiyonun üzerinde ise Sawyer'in Boxer'ını görebilir ve sokaktan geçerken arabanın sallandığına şahit olabilirdiniz. Birbirimize söylediğimiz ahlâksız mırıldanışların zevkten kıvranırken dudaklarımızdan çıkışı, sanki hâlâ kulaklarımda yankılanıyordu.

"Öyleydi," dedim, onu onaylayarak. Sabah okulda görüntülerimizin çıkmış olmasına rağmen aynı günün gecesi seviştiğimize inanamıyordum.

Ben adam olmazdım.

Telefonuma birkaç kez mesaj geldiğini duymuştum ama ceketimin cebindeydi ve ekran kilidini de açık unuttuğumdan şarjı çoktan bitmişti. Yine de şu anda Anonimi umursamak istemiyordum. Tamamen Sawyer'a odaklanmak istiyordum. Onun baştan çıkarıcılığına bir saniye bile dayanamıyor olmam sinirimi bozsa da, hayatım boyunca ondan iyisinin gelmeyeceğinin de farkındaydım. O benim ilkimdi; ilk aşkımdı, ilk birlikteliğimdi.

"Bu gece benimle kalmak ister misin?" diye sordu, kaşlarını hafifçe kaldırarak.

Kafamı iki yana salladım. "Hayır, ablam merak eder."

İşin en kötü yanı ne diye sorarsanız, şu anda sevgili olmamamızın aramızda yarattığı mesafe olduğunu söylerim. Eskiden olduğu gibi her birlikteliğimizden sonra uyuyana kadar uzun, terli saçlarını okşar, şampuanının kokusuyla bile mutlu ederdim kendimi. Ancak şimdi onu burada bırakmak ve eve girmek zorundaydım.

"Seni yarın ararım?" dedi, sorarcasına. Bir eli direksiyonda duruyordu ve dolgun dudakları kiraz rengine yakındı.

"Olur."

Arabadan çıkıp eve gittiğimde karşılaştığım tek şey sessizlik oldu. Bunu sevmiştim. Çoğu zaman uzun süre dışarda kalırsam ve geleceğimi kız kardeşim Monica'ya haber vermezsem, genelde onları salondaki kanepede veya mutfak tezgâhının üzerinde değişik münasebetlere girerken yakalardım. Bu, itiraz edebileceğim bir şey değildi. Annemlerin yanından taşınıp buraya okumaya geldiğim zaman Monica bana kendi hayatına karışmamam ve onun evinde yaşadığım sürece sesimi çıkarmamam gerektiğini söylemişti.

İlk iş odama gittim ve kapanmış olan telefonumu şarja takıp komodinimin üzerine bıraktım. Sadece bir gün içinde hayatıma giren Anonimin birkaç saatlik yokluğu bile özgürlüğü hissetmemi sağlarken, beni bu kadar çabuk avucuna alabileceği aklımın ucundan bile geçmezdi.

Yorgun argın bir şekilde kıyafetlerimden kurtulup duşa girmiş ve pijamalarımı giymiştim, bu sadece on beş dakikamı aldı. Yatağıma kıvrılıp, bok çukuruna dönen hayatıma söverken uyuyakalma planları yaparken, toplu örtümün üzerinde bir not buldum.

"İŞTE BUNU YAPMAYACAKTIN, JESSICA."
Anonim

〽

B L U E B O N E S