Ο καθηγητής μου

Κεφάλαιο 9

Περιττό να πω ότι το πρόσωπό του είχε πάρει ένα από τα πιο ανήσυχα βλέμματα που έχω δει. Κοίταζε μία εμένα και μία τη Νάντια. Όλες οι ομιλίες είχαν διακοπεί, είχαν στραφεί όλοι πάνω του και τον κοίταζαν περιμένοντας την αντίδρασή του. 

"Τι συμβαίνει εδώ πέρα;" είπε τελικά προσπαθώντας να το παίξει όσο το δυνατόν πιο χαλαρός μπορούσε. Ναι καλά, μη το προσπαθείς καν. Φαίνεται ότι αρπάχτηκες.

Η Νάντια γύρισε και με κοίταξε χωρίς να χάσει στιγμή το ειρωνικό χαμόγελο από το πρόσωπό της. Τι κοιτάς ρε; Με το ζόρι κρατήθηκα να μη την πιάσω από το μαλλί πριν. "Εδώ, η Δέσποινα, κύριε, δε χάνει ευκαιρία να με προσβάλλει" είπε αλλάζοντας το χαμόγελό της με μία λυπημένη φάτσα και προσπάθησε να δείξει στενοχωρημένη μπροστά στον καθηγητή. 

Του έκανε τα γλυκά μάτια για να την πιστέψει, ενώ εγώ το μόνο που έκανα ήταν να την κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό μη μπορώντας να πιστέψω το ψέμα της. Δε μπορούσα καν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από την έκπληξη. 

Η ανησυχία στο πρόσωπό του άλλαξε θέση με ένα ειρωνικό χαμόγελο με το οποίο κοίταζε τη Νάντια. "Α μάλιστα" είπε και στράφηκε σε μένα. "Αληθεύουν αυτά που ισχυρίζεται η συμμαθήτρια σου;" με ρώτησε. 

Κοκάλωσα και έμεινα έτσι για μερικά δευτερόλεπτα που έκαναν την Νάντια να χαμογελάσει λίγο, κρυφά από τον κ. Γιώργο. Προφανώς, η Κλαίρη με κατάλαβε σχεδόν αμέσως και προσπάθησε να με υπερασπιστεί. "Κύριε, η Νάντια δε λέει αλήθεια. Βασικά-".

"Δε ζήτησα την άποψή σου, Κλαίρη" είπε φανερά εκνευρισμένος αφού τη διέκοψε. "Δεσποινίς Καλογήρου, αδυνατείτε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας; Χρειάζεστε συνήγορο;" συνέχισε με τον ίδιο τόνο.

Γιατί μου μιλάει έτσι; Μέχρι πρόσφατα με έπιανε στους διαδρόμους και με ρωτούσε αν είμαι καλά και τέτοια. Τώρα παίρνει το μέρος της Νάντιας; Όχι, λοιπόν, αυτό δε θα το επιτρέψω. Γιατί ξέρω τι ακριβώς έγινε μέχρι να εμφανιστεί. Ξέρω ότι άκουσε τις προσβολές της. Απλά θέλει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ο τρόπος όμως που το κάνει είναι απίστευτα εκνευριστικός.

"Όχι, δε χρειάζομαι συνήγορο. Σ' ευχαριστώ Κλαίρη μου" είπα στην κολλητή μου η οποία μου χαμογέλασε τρυφερά. "Ξέρω όμως ότι ακούσατε τη συζήτηση που είχα με την κοπέλα από δω" κοίταξα τη Νάντια περιφρονητικά "και απλά σπαταλάτε το χρόνο μας. Ξέρετε τι έγινε." του μίλησα με το στυλάκι με το οποίο μου μίλησε εκείνος νωρίτερα.