Ο καθηγητής μου

Κεφάλαιο 23

Ψηλή, γλυκιά, όμορφη. Ακριβώς έτσι ήταν. Και γιατί να μην είναι άλλωστε;! Δεν είναι όμως μόνο από αυτά, αλλά και κοπέλα του. Δε θα του άξιζε ποτέ κάτι λιγότερο. Μα καλά, κι εγώ τι σκατά περίμενα; Ότι ξαφνικά θα αφήσει τη ζωή του και θα στραφεί στο να ζήσει κάτι καινούριο με εμένα; 

Απλά τον άφησα και έφυγα. Είχε πραγματικά έστω και λίγο νόημα το αν θα ασχοληθώ ξανά μαζί του; Όχι, δεν είχε. Και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο έστω και αργά, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω καμιά θέση μέσα στην ενήλικη, καλοβολεμένη, καθηγητική ζωή του. Και όπως εγώ, έτσι κι εκείνος δεν είχε καμιά δουλειά μέσα στη δική μου. 

Έχω τις σκοτούρες μου, το διάβασμά μου, ένα μέλλον να κοιτάξω. 

Όσο έκανα αυτές τις συνειδητοποιήσεις, έμπαινα όλο και πιο μέσα στα καμαρίνια, ώσπου έφτασα δίπλα στη σκηνή. Όλοι οι διαγωνιζόμενοι ανέβαιναν σιγά σιγά πάνω για να τους ανακοινωθούν τα αποτελέσματα. Ανέβηκα κι εγώ και περιμέναμε. 

Όλοι αναρωτιόνταν που είχε πάει ο Γιώργος. Μπορώ να σας το απαντήσω εγώ αυτό αν θέλετε. Τελικά εμφανίστηκε, αποφάσισα να μη του ρίξω ούτε μία ματιά. Συζήτησαν οι κριτές μεταξύ τους και τελικά αποφάσισαν στους τρεις φιναλίστ. 

"Η απόφαση πάρθηκε. Τρεις από εσάς έφυγαν για τον τελικό" ξεκίνησε να λέει ο κύριος Ευαγγέλου. "Κλαίρη, Νάντια και Δέσποινα".

Να πω ότι δεν το περίμενα; Προφανώς και το περίμενα. Περίμενα ότι θα είναι και η Νάντια στον τελικό μαζί με την Κλαίρη. Βέβαια, δεν είχα τόσο σίγουρο το ότι θα περάσω εγώ, είχα τις αμφιβολίες μου. 

"Συγχαρητήρια, δεσποινίδες μου" είπε ο Γιώργος. Χαμογέλασε σε όλες μας, ενώ εγώ συνέχισα να κρατάω το περιφρονητικό υφάκι που είχα υιοθετήσει προηγουμένως. Δεν ήθελα να καθίσω άλλο εκεί πέρα.  Ένιωθα το χώρο τόσο αποπνικτικό που ήθελα απλά να σηκωθώ να φύγω και να κρυφτώ στο σπίτι μου, κάτω από τα σκεπάσματά μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. 

Γιατί, εφόσον δεν είχα δώσει ποτέ την άδεια σε κανέναν άνθρωπο να ελέγχει με τέτοιο τρόπο τη διάθεση και την ψυχολογία μου, εκείνος κατάφερε να το κάνει με απίστευτη ευκολία και ήταν πρακτικά σαν να του έδωσα τον έλεγχο στα χέρια;

Γιατί ήμουν και είμαι τόσο αφελής όταν έρχεται η κατάσταση σε εκείνον, όταν όλα τον αφορούν; 

Γιατί δεν προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τον εαυτό μου με τον πιο δυνατό τρόπο;

Γιατί είμαι ό,τι να ναι;

Τόσα πολλά ερωτήματα και αδυνατώ να απαντήσω σε κάθε ένα ξεχωριστά, ή και να δώσω μία και μοναδική απάντηση για όλα. 

Γιατί τον ερωτεύτηκα..

Τι σκεφτόσουν καρδιά όταν διάλεξες το συγκεκριμένο άτομο..; Τίποτα. Δε σκεφτόσουν απολύτως τίποτα. Γιατί αν σκεφτόσουν δε θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. 

Όπως λέει και ο φίλος μου ο Βέρτης "Αν μετρήσω τα λάθη φταίω μόνο εγώ, που δε κράτησα κάτι για μένα". Κάτι ξέρουν εκείνοι που βγάζουν τραγούδια τέτοιου τύπου. Ξέρουν που να χτυπήσουν και ξέρουν ότι θα ακουστούν. 

Εγώ νιώθω σαν να είμαι σε άλλο κόσμο αυτή τη στιγμή. Έχασα πάσα ιδέα για εκείνον. Η καλή εικόνα που είχα δημιουργήσει μόλις πήρε φωτιά και όταν εγώ το αποφασίσω θα γίνει στάχτες. Έως τότε θα ασχολούμαι χωρίς να με νοιάζει με την πάρτη του, γιατί τόσο αφελής είμαι. 

Το θέμα είναι ότι είναι στο χέρι μου το να αλλάξω την κατάσταση, αλλά και πάλι επιλέγω να μην το κάνω διότι έχω την εντύπωση πως δεν έχω τη δύναμη να προχωρήσω χωρίς να έχω εκείνον στο πλάι μου ή στο μυαλό μου, στην καρδιά μου. Κάπου μαζί μου, τέλος πάντων.

Αυτό όμως είναι ένα ψέμα, τόσο μεγάλο όση η αγάπη που νιώθω για αυτό το πρόσωπο. Θα το παλέψω, όσο κι αν χρειαστεί. Γιατί τυχαίνει να είμαι από τους πιο δυνατούς ανθρώπους που γνωρίζω. 

Φεύγω, από τη σκηνή, τα καμαρίνια, εκείνον, τα ψέματα, την αφέλεια, τα λάθη. Αποχωρώ πανηγυρικά και δε το μετανιώνω. 

Από δω και στο εξής θα σκέφτομαι πρώτα εμένα. 

Αλλά γιατί με ακολουθεί πάλι; 

Γιατί φωνάζει το όνομά μου;