Ο καθηγητής μου

Κεφάλαιο 29

Εάν έχετε συγκεκριμένο πρόσωπο στο μυαλό σας για τον καθηγητή μπορείτε να αγνοήσετε το παραπάνω gif. Είναι ενδεικτικό για το πώς τον έχω εγώ περίπου στο μυαλό μου.

***

Δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω... 

Έχω βρεθεί σε ένα αδιέξοδο. Η ζωή με κοροϊδεύει. Με έχει στήσει στη γωνία και κάθεται απέναντί μου και γελάει. 

"Να" λέει "σήμερα θα σου βάλω μια διλημματάρα που θα τη φυσάς και δε θα κρυώνει, κούκλα μου". Μου έσκασε μια βόμβα, να! Κι εγώ κάθομαι και την κοιτάω σαν να της λέω "Χτύπα κι άλλο, θα τ' αντέξω". 

Έχω περίπου ένα τέταρτο που μπήκα στο σπίτι και απλά κάθομαι και κοιτάω την καρτούλα που μου άφησε, σαν χάνος. 

Ε να σας πω και κάτι; Πολύ πίσω έχω κάνει στη ζωή μου ρε παιδιά, καιρός κι εγώ να ασχοληθώ με τη ζωή μου λίγο και να ενδιαφερθώ για τον εαυτό μου. 

"Παρακαλώ;" ακούστηκε η φωνή του από την άλλη γραμμή. Κοκκάλωσα, έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου που λένε. Τρέμουν τα χέρια μου, τα πόδια μου, νιώθω ξαφνικά να κρυώνω από την τρεμούλα χωρίς να μπορώ να αναπνεύσω καλά. "Ναι;" επανέλαβε, ενώ εγώ προσπαθούσα αθόρυβα να συνέλθω. 

"Εγώ είμαι". Ήλπιζα να καταλάβει τη φωνή μου και να μη μου ζητήσει να εξηγήσω ποια είμαι γιατί ειλικρινά θα κοροϊδευόμασταν. 

"Που θες να σε βρω;" χωρίς καθυστερήσεις, λέει. Μάλλον ανυπομονεί να βρεθούμε, σίγουρα όμως όχι όσο εγώ. Σφίγγω το τηλέφωνο στο χέρι μου και το πιέζω στο αυτί από την αγωνία και τη λαχτάρα που με κατακλείουν. Που να του πω, που θα είναι καλά τέτοια ώρα.. 

"Έλα στη Σπιανάδα, θα με βρεις σε ένα από τα παγκάκια στο κιόσκι".

Δεν έχω ιδέα πότε πρόλαβα να σκεφτώ, να συλλογιστώ και να του μεταφέρω αυτή την πληροφορία. Ήταν λες και δούλευα στον αυτόματο. "Σε 5' είμαι εκεί" ήταν το τελευταίο που είπε και η γραμμή νέκρωσε. Χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να έχω αλλάξει ρούχα από τον καφέ μου με τον Μίλτο πριν, βγήκα από την πόρτα της πολυκατοικίας και έφυγα για Σπιανάδα. Αν μου είχαν βάλει νέφτι στον κώλο, πιο αργά και λιγότερη αγχωμένη θα πήγαινα. 

Βρήκα ένα μόνο παγκάκι άδειο και ήταν από τις ελάχιστες φορές που ερχόμουν στη Σπιανάδα τέτοια ώρα. Αν και μένω απέναντι, δε σκέφτηκα να χαλαρώσω εδώ μια φορά με ένα βιβλίο και λίγη μουσικούλα. Τώρα θα μου πεις, μένεις λίγο καιρό στο νησί. Ναι, αλλά αυτή η ομορφιά ήταν εδώ πάντα.