ŞARAP ATLISI

17 Bölüm

Sıcak bir şekilde gülümsedi.  'Ama ben öyle değilim. '

Jasper gerçekten iyi biriydi. O Ruhsuz kibir kaba , sert ve dobra değildi. Onu seviyordum. İyi bir dosttu.

Ama sadece dosttu.

Bunu düşünürken gözlerinin içine bakmış olduğumu farkettim.

Jasper ın yüzü sertleşti , " Ben gidiyorum. "

Ruhsuz konuşurken ona baktım , " Git kolamı doldur. "       Resmen sırıtıyordu.

O da mı akıl okuma grubumuza katılmıştı?

Jasper sinirle Homurdandı,  " Lanet kolanı gidip kendin doldurabilirsin."

Hemen de alınmıştı ,  " Jasper ben birşey-"

" Konuşmak istemiyorum ,  Nazlı. "

Bende sinirlenmiştim , " Defol tamam. S*kik çeneni açıp açmaman da umrumda değil. "

Ruhsuz fısıldadı,  "A-ow. Yanlış taşla oynadın,  Nazlı. "

Jasper arkasından çarptığı kapıyı geri açıp geldi. Bana sertçe bir bakış attı , "Tekrar et. "

" Ne dediğimi gayet iyi duydun. Bundan şüphem yok."

Birden gürledi, " Seninde Ruhsuz dan bir farkın yok! "

Ayaklarımı çimene basıp ayağa kalkarken birden ayaklarımın altından bir elektrik akımı şimşek gibi çakıp karşımızda duran ağacı devirdi. Öfkemden sadece Jasper a bakıyordum. 

O da bana bakıyordu.

" Sakın  bir daha böyle birşey deme."  Dedim parmağımı kaldırarak.

Jasper dudak büzüp omuz silkti ,            " Gayet iyi duydun. Bunu kabullenmen için tekrar edebilirim ama."

"Seni-"

"Beni ne Nazlı? Benden daha güçlü olamazsın. İyiliğin gücü her zaman kazanır. "

Nazlı nın beyninde FLASHBACK;

İç sesi ona yavaş yavaş minik şeyler fısıldıyor...

' Ruhsuz...Ruhsuz a da aynısını yaptı. Öfkesi ile bedeni olan Ruhsuz u bir bedensiz yaptı. Onun sana yaptığının aynısını Jasper Ruhsuz a yaptı. '

'Ve sen de bir iyisin...'

Şimdiki Zaman;

Gözlerimi büyüttüm. Ruhsuz aslında beden sahibiydi evet. Ama bedenini gerçekten Jasper ın öfkesi yüzünden mi kaybetti?

Ruhsuz un ayağa kalkma sesini uydum : " Bu kadar yeter. Defol ,  Jasper. "

 Ruhsuz beni tutacakken  ileri adım attım, " Dur dur. Sen yaptın değil mi? Ruhsuz u bedeninden sen ettin. "

Jasper birden afallayıp gözlerini kocaman açtı. Öfkeliydi ama bu onu sakinleştirmiş gibiydi ,  " O...o bir kazaydı..."

Arkamda beni tutacak olan Ruhsuz un seslerini duydum. Öfkelenmiş olduğu çok belliydi. Eğer burayı şimdi biri sakinleştirmezse gerçekten büyük bir olay olucaktı. Ve ben sakinleştirme niyetli değildim.

' Bence bayılmanın vakti geldi. '

Ne?! Hayır,  saçmalama İç ses?! Şuanda sırası değil.