Are You Crazy?

Rozdział 16

Kim on jest, żeby mi mówić co mam robić?! Twoim ojcem. Tak... Zajebisty ojciec. Purwa. Może kiedyś mieliśmy wspólne marzenia, ale to było kiedyś. Ludzie się zmieniają. Ludzie zmieniają ludzi.

-Madeline?

-Cześć Wanda. Coś się stało?

-Nie, tylko chciałam Ci powiedzieć, że jest kolacja gotowa.

-Jesteś pewna? Wyglądasz na zestresowaną

-Nic się nie stało. Wszystko w porzadku.

-Dobra niech będzie, że Ci wierzę. Zaraz zejdę na dół.

*W TYM SAMYM CZASIE ZA DRZWIAMI POKOJU MAD*

-I co?

-Nic. Siedzi sobie.

-Tylko tyle? Siedzi? Nic więcej?

-Skoro chce się Pan czegoś więcej dowiedzieć dyrektorze to niech Pan sam do niej zajrzy.

-Wanda! Pamiętaj kto tu jest szefem.

-Mad?

-Właśnie tak. Znaczy nie! Co Ty wygadujesz?!

-Pan się jej boi.

-Nie po prostu nie chcę być natarczywy.

-Niech sobie to Pan tak tłumaczy, a teraz jeśli Pan już pozwoli pójdę do kuchni robić co swoje. Panu też radzę zrobić to samo.

-Czy Ty mi rozkazujesz?!

-Nie, tylko ona zaraz wyjdzie z pokoju.

-Dobra ten jeden raz Cię posłucham.

***

-Ale Ty jesteś głupia!

-Zostaw mnie!

-Bo co? Zawołasz tatusia? I tak nie przyjdzie! A twoja mamusia może przyjść jest całkiem niezła.

-Spadaj głupku!

-Ale Ty agresywna jesteś! Hahaha.

***

-Co tam się dzieje do cholery?! [Mad ze swojego pokoju]

-Pomocy! Ratunku! (Płacz) [Marysia]

-Zamknij się krasnalu [Wiktor]

MAM TEGO DOŚĆ KTO TAM SIĘ TAK DRZE?! CZŁOWIEK CHCE SOBIE POCZYTAĆ ALE JAKIEŚ DZIECI SIĘ DRĄ JAK OSZALAŁE!

-Co tu się dzieje?!

-On mnie bije!

-Słuchaj gnojku! Spadaj mi stąd i żebym więcej Cie tu nie widziała, bo jak jeszcze raz mi przeszkodzisz albo usłyszę tą dziewczynkę jak płacze to RODZONA MATKA CIE NIE POZNA! Rozumiesz?

-T...t...t..tak

-Też tak myślałam... Już zwiewaj stąd!

-Oczywiście!

-Mehhh dzieci... Jak masz na imię dziewczynko?

-Jestem Marysia.

-Ja jestem Mad.

-Dziękuję, że mi pomogłaś. Tata jest cały czas zajęty innymi dziećmi, a mama młodszym bratem.

-To mieszkasz tu z rodzicami? Ile masz lat? Z tego co mi wiadomo od siódmego roku życia dzieci tu mieszkają bez rodziców.

-Mam 8 lat. Ale mój tatuś jest dyrektorem tej szkoły.

CO PURWA?! WAIT... ANALIZUJE DANE. ONA MA 8 LAT! MÓJ OJCIEC MIAŁ CÓRKĘ ZANIM JESZCZE SIĘ Z MAMĄ WYPROWADZIŁYŚMY! I NIC MI O NIEJ NIE POWIEDZIAŁ I JESZCZE MAM BRATA. NO BEZ JAJ! PURWA! CO ON SOBIE NIE MYŚLI! JESZCZE DLA NIEJ TEŻ NIE MA CZASU. IDIOTA! TEGO ZA WIELE!

-Słuchaj kruszynko idź teraz się pobawić. Ja pójdę porozmawiać z Twoim tatusiem, dobrze?

-Tak. Tylko niewiem czy będzie miał czas..

-Uwierz dla mnie znajdzie.

-A zrobisz tak, żeby dla mnie też miał?

-Spróbuję.

***

-MAD NIE MOŻESZ TAM WEJŚĆ TATA JEST ZAJĘTY!

-MAM TO W DUPIE! TU NIE CHODZI TYLKO O MNIE!

-Mad? Jestem zajęty.

-Ohhh no przepraszam bardzo! Ale jakoś mnie to gówno interesuje! Słuchaj co u Marysi?

-Mad, chciałem Ci powiedzieć, ale...

-Taaak... Znam tą gadkę... Pewnie czekałeś na odpowiedni moment... Chciałeś mnie na to przygotować...
Rozumiem... TYLKO TROCHĘ DŁUGO CI TO ZAJĘŁO!

-Poczekaj... Porozmawiamy później...

-O NIE! Nie będziemy rozmawiać później! A mój braciszek? Jak się nazywa? Ile go przede mną ukrywałeś? Wiem, że jest młodszy od Marysi i twoja flądra się nim zajmuje.

-Ma na imię Mikołaj i ma trzy miesiące. A Wioletta to nie flądra tylko twoja mama!

-Ciesz się, że tak powiedziałam, a nie inaczej. I nie masz prawa jej nazywać moją matką! NIE WIEM CZY PAMIĘTASZ, ALE JESTEM TUTAJ TYLKO DLATEGO, BO MOJA MAMA UMARŁA! INACZEJ ŻYŁ BYŚ SOBIE DALEJ ZE SWOJĄ RODZINKĄ W SPOKOJU. Aha i jeszcze jedno skoro już masz tyle dzieci to mnie możesz olewać dalej, ale Marysia to jeszcze dziecko mógłbyś się nią zainteresować bardziej!

-Wiola się nią zajmuje. Ja mam pracę.

-Otóż właśnie nie! Ta twoja Wiola zajmuje się tylko twoim synem. Nie wystarczy Ci, że jedno dziecko Cię nie nawidzi? Bo robisz wszystko by drugie też Cię znienawidziło!
A teraz do widzenia Panom. Przepraszam, że musieliście wysłuchiwać tego cyrku. Dobranoc.