Gerçek Dostlar

6. Bölüm: Eve Dönüş

Elif'ten

"Şuradan sağa dön."

Kafasını sallama gereği bile duymamıştı odun kişilik.Öküzdü bu çocuk, katıksız hemde.Tabi sadece gerçek bana karşı böyleydi.Beni hayali sandığı kıza karşı ne kadar da nazikti.Ne kadar iyiydi.Keşke,keşke Berkcan'da bana karşı böyle olsaydı.

Evimi gördüğümde çığlığı bastım.

" Hey! Dur ,burasııı! "

Bir yandan kulağını tutarken bir yandan bana sert bir bakış attı.Kulak sağlığını iyi yönde etkilemediğime emindim,fazlasıyla.Araba aniden durunca ön camdan caddenin ortasına fırlamamı engelleyen tek şey emniyet kemeriydi.Emniyet kemerini çözüp kapıyı açtım.Dışarı çıkacağım sırada bir el bileğimi kavradı.

" Gördüklerini unut.Bir kişiden bile duyarsam,ölürsün.Ve..ona bu kadar benzeme.ikizi gibisin.Onun gibi olman zararına olur.Herneyse.Dediğim gibi bir kişiden duyarsam."

" Ölürüm."

Kafasını aşağı yukarı salladı.Soğuk bakışları ve kaskatı çenesiyle önüne döndü.

" Aynen öyle."

dediğinde arabadan inip eve doğru yol aldım.Zaten yol boyunca sorduğum hiçbir soruya cevap vermemişti öküz herif!Kapıyı çaldım.Kimse açmadı.Yaklaşık bir 5 dakika falan bekledim.Daha sonra kapıyı dün Ecrin'in peşinden koşan çocuk açtı.Onun burada işi neydi? Sanırım Ecrin hanım platoniklikten vazgeçiyordu.Çocuk bana gözlerini büyüterek bakarken ben içeri girdim.Tuğba koltukta uyuyordu.Tuğba aslında minyon bir kızdı.Bu yüzden ona hep küçük kız derdik.

Sesimi ayarlayıp ufak bir öksürükle boğazımı temizledim.Tuğba uyanmamıştı.Diyorum işte,bu kızın uykusu ağır abi.Camış ölüsü gibi oluyor uyurken,allahtan horlamıyor ha.Bu arada şu çocuk -kapıyı açan haniyy.Hatta Ecrin'inki de diyebiliriz.- bana öküzün trene baktığı gibi bakıyordu.Arda'nın şu 4 arkadaşının hepsi de öküzmüydü acaba?Merak etmedim değil.Herneyse.Ben geri döndüm ve hepsi bunu bilmeli.Haince sırıttım.Birazdan olacaklardan sorumlu değilim millet.hihi.

" Ben geldim lan eşekleeer !!! "

Ev sesimle inlerken Tuğba yere düştü.Diyemem.Neden,düşseydi düştü derdim ama düşmedi de ondan.Dedim abi ben kız camışölüsü gibi uyuyo diye.Kıpırdamadı bile.Onun dışında abimin ve Ecrin'in merdivenlerden inişi kopmalıktı.İlk önce koşarken çarpışmışlardı.Sonra abim merdivenden koşarken sorunsuzca inerken Ecrin son üç basamakata takla atmış en son kıç üstü yere oturmuştu.

Abim kollarını sımsıkı sarınca önce nefes alamadım.Sonra terli olduğunu fark ettim

Yapış yapıştı.Ama bu sorun değildi asıl sorun.Onun en son bu kadar sinirlenip kaslarının geridiği ve muhtemelen kendini kum torbasıyla yatıştırdığı olay o olaydı.Şuan bunu sinirden mi yapmıştı,yoksa tedirginlikten mi?

Benim için korkmuş olmalıydı.Kollarımı ona sardım.Kokumu içine çektiğini hissettim.Bu normalde romantik anlarda olurdu.Ama şuan hiç de romantikçe olmadığına emindim.Muhtemelen her yerde beni aramıştı.Abim yaa.Kollarını ayırdığında bende ayırdım ve dolu dolu gözlerle bana bakan Ecrin'e sarıldım.Gözyaşları omzuma damlarken fısıldadı.

" Neredeydin seni gerizekalı? Ne kadar korktuk,biliyo musun ha?Gerizekalı!" dİye omzuma şakacıktan vurdu.Oscarlık yeteneğimle canım yanmış gibi yüzümü buruşturunca gözlerini büttü Ecrin.

" Acıdı mı ?Yoksa bişey mi oldu oraya,birşey yaptı mı sana?"

" Sen vurunca acıdı."

Gözleri pişmanlıkla daha da açılırken kendimi tutmayıp bir kahkaha koyverdim.Salak kız yaaa.

" Pisliksin.Biliyosun dimi? "

" Bu pisilik için ne kadar da endişeleniyorsunuz,Ecrin hanım "

Deyip gülerken gözlerini kıstı.Tuğba'yı uyandırmaya giderken kolundan tuttum.

" Bırak uyusun.Belliki yorulmuş. "

Ecrin gülümseyerek kafasını sallarken mutfağa geçip oturduk.Abim espiri yapıp bizi güldürürken zil çaldı.

" Ben açarımm. "

Kapıya giderken Tuğba'nın hala uyuduğunu görüp kıkırdadım.Kapıyı açtığımda kızarık gözlü bir Aslı boynuma atladı.Uykusuzluktan kahverengiye dönmüş gözaltları ile ağlamaktan kızarmış gözleri zombiye dönmesine neden olmuştu.Ama yine o Aslı'ydı ve meraklı manyağın tekiydi.

" Neredeydin kzım sen ! Öldüm meraktan!"

Diyen Ecrinvari Aslı'ya omuz silkip mutfağa doğru ileledim.Aslı' kapıyı kapatıp arkamdan geldi.Yerime tekrar oturduğumda Abim ve Ecrin hala gülüyorlardı.Aslı yanıma otururkenabim telefonunu çıkarıp birini aradı ve konuşmaya başladı.

" Gel abi gel.Bizim deli döndü."

Abim bana bakıp gülümsedi.Öcünü alırdım ama neyse abi,affettim.Herkez abimin yaptığı -cem seni sordu + hangi cem?-sivilcem espirisine gülerken gözlerini ovuşturup içeri giren Tuğba'ya baktım.Gözleri beni bulduğunda şaşkınlıkla sordu.

" Sen dönmüşsün. "

" Evet cadı,döndüm.Benden o kadar kolay kurtulamazsınız."

Tuğba boynuma sarılırken içimden düşüüyordum.Geri dönmüştüm dönmesine de,bundan sonra herşey eski haline dönebilecek miydi?