Gerçek Dostlar

25.Bölüm: Aşkın diğer adı ayrılık

" Kirletilmiş bir ilişkiyi,bir tek ayrılık temizler."

- Kahraman Tazeoğlu

♥♥♥♥♥

Ateş'ten...

Gözlerimi açtığımda başım acayip zonkluyordu.Bir süre neler olduğunu anlayamadım.Sonra aklıma dün akşam bayağı içtiğim gelmişti.Ve daha sonrasında sıkı bir dayak yediğim.Eray beni sağlam dövmüştü.Aslında karşı da koymamıştım.Hakediyordum çünkü.Elif'i kırmış ve üzmüştüm.Ondan özür dilemeli ve kendimi affettirmeliydim.Kendimi Elif'e affettirecektim.Gerekirse kapısında paspas olurdum.Ama affedecekti beni.Affederdi,değil mi?

Kafamı toplamak için iki yana salladım.Ayağa kalktım ve çekmeceden ağrı kesici çıkardım.Koltuğa geri oturdum.Hapı dişlerimin arasına aldım.Sürahiden bardağa su dolduracağım sırada gözüme kağıt takıldı.Önce suyu katıp içtim.

Kağıdı elime aldım.Üzerinde adım yazıyordu.Merak etmiştim.Hızla kağıdı açtım ve okumaya başladım.

" Merhaba Ateş,

Belki dün neler olduğunu hatırlamıyorsun bile.Çok sarhoştun.Seni parkta bulup evine getirdim.Ateş seni getirdiğimde ve taşırken içimde bir umut kıpırtısı taşıyordum.Bana aşkından vazgeç dediğin için pişman olduğunu düşünmüştüm,ama yanılmışım.Sen sadece Aysu'yu özlemişsin.Özür dilerim,sana umut beslediğim için,ikimizin olduğu hayaller kurduğum için,senden vazgeçemediğim için çok ama çok özür dilerim Ateş.

Bu mektup sıkıcı gelicek belki sana.Umrunda olmayacak.Üzgünüm ama kalbi kırık bir kadının elinden daha fazlasıda gelmiyor malesef.Ben vazgeçiyorum Ateş.Gitmek hiçbir şeyi bitirmez ama olsun deneyeceğim.

Ben yokken kim sana katlanacak bilmiyorum.O yumuşak saçlarını kim okşayacak,yada kimle yıldızlara küfrediceksin bilmiyorum.Her neyse.Ağlama sakın bunları yazdığım için.Çünkü ben seni böyle sevdim.Çatık kaşlarınla,kasılmış çenenle,sıktığın dişlerinle,kıstığın gözlerinle.Ben seni sert halinle sevdim.O kaya gibi sert,dik duruşunla.O gücünü sevdim ben senin.Beni herkesten herşeyden koruyabilecek o duruşunla sevdim.Ben en güçsüz halimdeyken gelip beni toparlayışını sevdim.Ben seni sevdim.Sinirli seni.Gülüşünü göremedim belki,ama ben seni böyle sevdim.

Ve ben en acısıda sen şuan yanımda Aysu diye sayıklarken bile seni sevdim.

Sevgilim diyemeyeceğim sana,o kelimeyle aramız iyi değil bizim.Sen ve bendik ikimiz.Biz olamamıştık.Ama bunlara rağmen sana sen yerine o diyeceğim aklımın ucundan geçmemişti.Her şeye rağmen seni sevmiştim.

Hoşçakal..."

Sinirle kağıdı fırlattım.Gitmişti,Elif gitmişti.Tıpkı yıllar önce yaptığı gibi gitmişti.Yine bırakmıştı işte beni.Nasıl yapardı bunu bana,nasıl?

Sinirle önüme gelen şeyi devirmeye başladım.Salon yerle bir olduğunda bende bitmiştim.Kalbimin hızlı atışlarını kulağımda hissediyordum sanki.Devirdiğim koltuğa yaslandım.

Bitmiştim ben.O gitmişti.Dediği gibi biz olamamıştık.Ve biz olamadan gitmişti.Ben onun kalbinde hiç onarılmayacak yaralar açmıştım.Gitmişti işte.Sana kim katlanacak bilmiyorum demişti.Kasıtlı mı yapmıştı.Bilerek mi Aysu'nun kullandığı o cümleyi kullanmıştı.Bana kimin katlanacağını ikiside bilmiyordu giderken.Ama ben ilk defa bu sefer bana sadece Elif'in katlanmasını istiyordum.

' İstemiyorsan git.' dediğimde gidemeyişini, ' Vazgeç şu saçmalıklardan,biz sevgili falan değiliz.' dediğimde gözlerinin doluşunu.Şimdi fark ediyordum da ben onun canını ne çok yakmışım.Ne çok kırmışım onun o ufacık yüreğini.Ne derin yaralar açmışım.Gitme bile diyememiştim.Beni bu haktan mahrum bırakmıştı.