Gerçek Dostlar

15.Bölüm: Film Gecesi ...

Aslı'dan....

" Dur artık! "

Atakan beni dinlemeyip duvara bir yumruk daha attı.Amacı neydi bu gerizekalının?

" Atakan! Dur dedim sana! "

Çabalarım sonuçsuz kalıyordu.Tüm seslenmelerime rağmen beni umursamıyordu.Bahçedeki herkez bize bakıyordu.Bende tüm cesaretimi toplayıp Atakan'ın yanına yaklaştım.Sinirle kasılı olan kolunu tuttum.Yumruklarından kan damlıyordu.Ama. o bunu umursamıyordu.

" Atakan,lütfen dur."

dedim yanaklarımdan süzülen yaşlarla.Daha az önce yaşadıklarımın şokunu atlatamadan bir de Atakan'la uğraşıyordum.

Atakan'ın kolunu sıktığımda kaldırdığı yumruğunu indirdi ve bana döndü.Ağzımdan

kaçan hıçkırık gözyaşlarımın son hızla akmasına neden oldu.Atakan kollarıyla beni sarıp kendine bastırdı.Tek eliyle kafamı okşadı.

" Hişşt,ağlama.Lütfen ağlama Aslı."

Başıma bir öpücük kondurdu.Dudaklarımdan bir hıçkırık daha kaçtı.

" Biliyor musun,o çocuğu öldürecektim az kalsın."

Şaşkınlıkla ona baktım.

" Peki kararından vazgeçiren neydi."

Titrek ve kısık sesimle sormuştum.

" Sendin.Seni sevmiyor diye bu kadar üzülüyorsun onun canını yaktığımda daha çok üzüleceğini düşündüm."

Şaşkınlıkla ona baktım.Beni seviyordu.Onu sevmeyi isterdim.Keşke Furkan yerine onu sevseydim.Maalesef insan seveceği kişiyi seçemiyordu.Eğer seçebilseydim Atakan'ı seçerdim.Fakat ben seçmemiştim.Ben sadece sevmiştim ve bu kişi Furkan'dı.

" Özür dilerim.Ama biliyorsun,ben Furkan'ı seviyorum."

Yine bir hıçkırık daha kaçtı dudaklarımdan.Sonra devam ettim.

" Ama o beni sevmiyor."

Hıçkırıklarım artmıştı.Gözlerimden yaşlar hızla süzülüyordu.Etrafta izleyenler ne dediğimi duymuyorlardı.Muhtemelen onun bu halinden korktuğum için ağladığımı sanıyorlardı.Bir süre öylece durduk.Bana sarılmadı yada hiçbir şey demedi.

Gözyaşlarım durduğunda gelen sesle arkamı döndüm.

" Ne oluyor burada? Atakan? "

Müdür hızla yanımıza geldi.İşte şimdi yandık.Ne yaptın sen Atakan.

" Hiç gelmedin yanıma hayırsız."

O sert müdürümüz hiç duymadığım yumuşak tondaki sesiyle şaşkına döndüm.Atakan beni bırakıp müdüre döndü.

" Özür dilerim,amca.Kusura bakma valla."

Ne! Amca mı? Ne yani? Müdür Atakan'ın amcası mı? İkisi birbirine sarılırken ben ortada tek başıma kalmıştım.

" Ne yaptın yine? "

Müdür bıkkın bakışlarını Atakan'a yollarken aklıma elleri geldi.

" Atakan ellerin."

Atakan bana baktı.Yüzünde hiçbir ifade yoktu.Omuz silkti.Bu hali beni korkutuyordu.

" Önemli değil."

Müdür gözlerini kıstı.

" Nasıl önemli değil? Yürüyün hastaneye.Benden izinlisiniz."

Atakan elimi tutup beni de sürüklerken karşı koymadım.Biraz yalpalasamda sonunda ona ayak uydurmuştum.