Gerçek Dostlar

22.Bölüm: Tuğba?

Elif'ten...

Telefonumun normalde çok sevdiğim ama gecenin bir yarısı hiç de hoş gelmeyen sesiyle uyanmıştım.İlk önce nerede olduğumu kavrayamadım.Ateş'i fark ettiğimde resmen donmuştum.Ateş ile beraber birbirimize sarılmış kanepede uzanıyorduk.Ateş'in kollarını belimden hafifçe ayırdım.üstümdeki örtüyü Ateş'in üstüne aktarıp masanın üstündeki telefonuma uzandım.

Arayan Aslı'ydı.

" Efendim Aslı? "

" Elif senin Tuğba'nın nerede olduğundan haberin var mı? "

Uyku mahmurluğundan dolayı geç anlıyordum.Ama ne dediğini anladığımda endişeyle cevap verdim.

" Neden sordun,başına bir şey mi geldi yoksa? "

" Hayır hayır,korkma. Sadece telefonunu açmıyor.Belki sen biliyorsundur diye aradım."

" Neredesiniz hemen oraya gelelim? "

Ateş'in uykusunda çattığı kaşlarına baktım.Kabus görüyordu galiba.

" Saçmalama kızım.Atakan'layım.Kal orda."

" Tamam.Can'ı aradın mı hiç? Onunla gitmiş olması gerekiyor."

" Evet ama onunki kapalı."

" İyi tamam.Saat geç,sen yat ben ararım."

" Tamam,görüşürüz."

" Görüşürüz. "

Telefonumun rehberinden Tuğba'yı bulup aradım.Telefon çalıyordu ama bir türlü açılma.Uzun uzun çaldırdım.Açılmadığında telefon kendiliğinden kapandı.Tekrar aramadan önce saate baktım.

Ah,cidden mi? Saat 3'tü.Tekrar aradım Tuğba'yı.İkinci çalışta telefon açıldı.

" Elif? "

Tuğba'nın yorgun sesi uykudan uyanmış gibiydi.Arkadan bir patırtı geldi.Herhalde Can'dı.

" Sen iyi misin? "

" Evet iyiyim.Sadece biraz yorgunumda."

Telefondan tekrar bir patırtı geldi.

" Aslı seni aramış neden açmadın? Çok meraklanmışlar."

" Uyuyordum da duymamışım."

Tekrar bir patırtı geldiğinde bu sefer dayanamadım."

" Nerdesin kız sen?Sürekli sesler geliyor."

" Şey,Can beni götürecek yer bulamadı bana sordu."

" Eee? "

dedim devam etmesi için.

" İşte benim aklıma da Hacer teyzem geldi.Onlardayız şimdi.Hacer teyze ne oldu diye soruyor da.O yapıyor sesi. Şimdi kapatıyorum yatmam lazım."

" Ta-"

Sözümü bitirmeden telefon kapandığında telefona bakakalmıştım.

Hemen Aslı'yı aradım.

" Bizim evde buluşalım.Ecrin'e haber ver.Çabuk olun,çok çabuk! "

Telefonu kapatıp Ateş'i sarstım.Zorla gözlerini açtı.

" Noluyo kızım? "

" Çabuk ol Ateş.Bizim eve gitmemiz lazım."

" Neden ki? "

Dedi gözlerini ovuşturarak.

" Tuğba'nın başı belada."

Ateş'in gözleri açıldı.Yerdeki ceketini üzerine geçirirken bende telefonu cebime attım.Pijamalarımı değiştirmek için odaya girdim.

Üstümü değiştirmiş sırt çantamla beraber odadan çıkarken aklımda hala Tuğba'nın dedikleri yankılanıyordu.

' İşte benim aklıma da Hacer teyzem geldi.Onlardayız şimdi.Hacer teyze ne oldu diye soruyor da...'

Demişti Tuğba.Başı dertteydi.Bunu anlamıştım.Çünkü Tuğba'nın Hacer teyzesi tam 3 yıl önce ölmüştü...