ŞAFAKTAN GÜN BATIMINA

~Bölüm 10~

Muzik: boy epic scars suicide sguad

Gözlerimi açmakta zorlaniyordum yattığım yerde haraket ettikçe başımın arkası daha çok acıyordu. Gözlerimi açabilidiğimde gri rutubetli ve boyası soyulmuş duvarlarla karşılaştım oda da sadece eskimiş ince bir sunger vardı ve bende onun üzerinde yatıyordum.

Kapıdan sesler gelince gozlerimi tekrar kapattım çünkü olacaklara hazır değildim. Adım sesleri gittikçe yaklaştı ve durdu
-Demek hala uyuyosun öyleyse-
Dediği gibi yüzüme sanırım bi kova suyu döktü

-Aaa!-
Yattığım yerden zorda olsa kalkmayı başarıp üzerine doğru yürümeye başladım. Bunu neden yapıyorum bilmiyorum ama sinirle kendime hakim olamamıştım

-Sen ne yapıyosun böyle-   
Bana boş boş bakıp kolumdan tuttu ve sırtımı duvara çarptı kemiklerim kırılmıştı sanki, kaçmamam için beni sıkıca tutuyordu ama ben haraket bile edemiyordum. Saçlarımı sağ omzuma alıp elini ceketinin cebine atti ve bi iğne çıkardı pis bi sırıtmayla iğneyi boynumda ki yaranın üstüne batırdı

Dişlerimi birbirine bastırdım çığlık atmamak için daha sonra benden uzaklaşıp kolumdan tutup sürükleyerek odadan çıkardı ve başka bi odaya soktu odanın ortasındaki sandalyeye beni oturtup ellerimi ve ayaklarımı bağladı karşı koymak istesemde boynuma batırdığı iğneden sonra sersemlemiştim.

Yavaşça ellerimi oynatmaya çalıştığımda fazlasıyla sıkı olan ip tenime deydikçe canımı yakıyordu. Birden görüntü bulanıklaşıp net oldu hala böyle devam ederken gözlerimi birkaç kere kırpıştırdım ama bi işe yaramadı.

-Ne yaptin bana-  
Diyebildim güçsüz sesimle sırıtması hala yuzundeyken konuşmaya başladı
-Beynini uyuşturucucak ve haraketlerini kısıtlıycak bişey ama acıyı hissetmeni engellemiyor- 
O da karşıma geçip bi sandalyeye oturmuştu ve sigara içiyordu.

Bense hala düşünüyordum, kardeşini ve benim onla ne gibi bi alakam olabilirdi ki nasıl benim yüzümden ölebilirdi. Ben bunları düşünürken o ayağa kalkıp sandalyeyi kenara koyup bana doğru yaklaşmaya başlamıştı başım öne eğikti sadece botlarını görüyordum, iyice yaklaştı ve saçımdan tutup başımı kaldırdı.

Hala elinde olan bitmiş sigarayı da sağ yanağımda ki çeneme kadar uzanan yaranın üzerine bastırdı yine dişlerimi birbirine bastırıp kendimi sıktım.
-Sen iyi olan hiçbirşeyi haketmiyorsun sen acı çekmeyi, ölmeyi hakediyorsun-  
Diyip büyük bi öfkeyle tokat attı başım sola doğru döndü kulağım çınlıyordu.

-Ama sende yakınını, herşeyini kaybetmenin ne demek olduğunu öğreniceksin-
Hıçkırıklarımın arasından
-Anlamıyorum, ben ne yaptım kardeşin nasıl benim yüzümden ölebilir ki-

Diye sordum bu onu daha da ofkelendirmis gibi duvara bi yumruk atıp bana doğru gelmeye başladı eğer bağlı olmasaydım kesinlikle kaçmaya çalışırdım çünkü çok korkunç görünüyordu.

Sandalyenin ayağına bi tekme atıp yere düşmemi sağladı yerde acıyla kivranirken bi dizinin üstüne çöküp tekrar saçımdan tuttu ve başımı kaldırdı göz yaşlarımdan yüzünü net goremiyordum ama gözlerindeki nefreti öfkeyi hissedebiliyordum.
-Anlamiyosun öyle mi-     
Bağırarak söylediklerinden sonra yine bi tokat attı canım çok yanıyordu.

-O gün o adamı dovmemin sebebi o şerefsizin kız kardeşimi kacirmasiydi, çok az kalmıştı onu kurtarmama çok az kalmıştı, o adamı dayaktan öldürdükten sonra kardeşimi kurtarmaya gidicektim ki sen-
Bana ürkütücü bi bakış atıp konuşmaya devam etti

- polisleri aradın ve ben onu kurtaramadim o beni bekliyordu onu kurtarmamı ama senin yüzünden yapamadım o şerefsizin itleri onu öldürdü o öldü onu kurtaramadım senin yüzünden o öldü!!-

Çıldırmış gibiydi anlatırken bazi yerlerde sesi kisilsada bazı yerlerde deli gibi bağırıyordu.
Artık ne olduğunu öğrenmiştim ve kalbimde acımaya başlamıştı benim yüzümden ölmüştü onu kurtaramamıştı.

-Sen de bunu yaşayacaksın sevdiğin birini kaybetmenin ne demek olduğunu anlayacaksın -  

-Lütfen yapma öyle bişey yalvaririm, ben ben korkmuştum bilemezdim kardeşini kurtarmaya çalıştığını o adam ölmek üzereydi onun kim olduğunu seninle olan alakasını bilmiyordum sadece korktum ve polisi aradım.
Bilmiyordum, üzgünüm
çok üzgünüm...-

•SB.