The Loyal Being Played (ON GOING)

Chapter 8

Chapter 8: Promise

Andrew's POV

Andito ako sa kwarto ko ngayon, hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Hindi pa rin maialis sa isip ko ang nangyari kanina kay Andrea.

Hindi ko hahayaang may mangyari sa kaniya na kahit ano. Makakapatay ako ng tao kung mangyari man 'yun, hindi ko nga pinapakagat sa lamok si Andrea tapos hahayaan ko lang na may mangyaring masama sa kaniya? Hindi 'no, hindi ko hahayaang mangyari 'yun. That's why I don't trust Liam kahit na sabihin nating ipinagkatiwala ko sa kaniya ang kakambal ko.

Fuck that guy! Kung sinamahan pa niyang umuwi ang kapatid ko edi hindi sana nangyari ang hindi dapat mangyari. Lagi na lang siyang may ginagawa tuwing break time, hindi na nga niya minsan nabibigyan ng time si Andrea at sa ginagawa niya sa break time wala sa amin ang may idea kung ano iyon.

Sinisisi ko rin minsan ang sarili ko kasi minsan nawawalan na ako ng oras sa kaniya. Hindi na nga ako nakakasabay kumain sa cafeteria kasama siya. Hindi ko na nga din siya masyadong nasasamahan sa mga lakad niya eh.

From now on, I promise, lagi ko na siyang pagtutuonan ng pansin. I will never let her be out of my sight. Never ever, again.

I will do anything for her, for my sister.

Xander's POV

Matapos mag good night sa akin ni Andrea ay napangiti na lang ako. Lagi lang siyang positive sa lahat ng bagay, kahit sa nangyari kanina parang hindi niya na nga ni-alinlangan iyon eh. Sariwa pa rin ang mga nangyari kanina, hindi ko alam kung anong mangyayari kung mapahamak si Andrea.

Habang nags-scroll ako ay nakita ko ang post ni Liam, oo nga pala friends na kami sa Facebook siya ang nag friend request sa akin. Ano siya chicks para ako ang mag friend request sa kaniya? No fucking way dude! Binasa ko ang post niya, hindi na ako nagulat sa nabasa ko. Ang sinabi niya ay 'Sorry if I don't have enough time for you, you know who you are. I love you!'

"Dapat lang na humingi ka ng tawad. Tanga ka pala eh." sabi ko sa sarili ko. Buti naman at naisipan niyang mag sorry, tss.

Sasamahan ko sana pauwi si Andrea kung alam ko lang na hindi siya ihahatid ni Liam.

Pero nung niyakap ako ni Andrea, nawala lahat ng problema ko, lahat ng pag-aalala ko sa kaniya. Lahat napalitan ng ngiti at saya. Gusto kong lagi na lang ganun. Ang gaan sa pakiramdam, kumbaga stress-reliever ko iyon.

Naiinis ako kay Liam, hindi pa nga sila ni Andrea hindi na niya nababantayan, what if na lang kung sila na? Mawawalan ba siya lalo ng oras kay Andrea? O magkakaroon na siya ng oras para sa kaniya?

Sana pag sinagot na siya ni Andrea babantayan, aalagaan at poprotektahan niya sa Andrea at hindi niya sasaktan kasi pag ginawa niya 'yun... I'll make his life a miserable and a one damn hell.

Andrea's POV

Naririnig kong nagriring ang cellphone ko, bumangon ako at umayos ng upo. Kinusot kusot ko muna ang mata ko para makakita ako nang maayos. UGH! Ang aga-aga naman istorbo oh! Jeez! Nasisira ang beauty sleep ko, oh wait, I don't need beauty sleep 'cause I'm already beautiful since birth, hahaha.

Nagriring pa rin pala ang cellphone ko, tumingin ako sa orasan ko kung anong oras na. Shucks! Buti na lang ang may tumawag sa akin, haha naging alarm ko na rin ito. 6:00 am na pala ng umaga.

Kinuha ko na ang cellphone ko at binasa kung sino ang nagc-call.

Liam <3 calling

Di ko alam kung magagalit ako or matutuwa kasi tumawag siya, nanginginig pa ang kamay ko kasi nag aalangan pa ako kung sasagutin ko ito o hindi.