-My Brothers Friends-Why Don't We fanfiction-

-21-

-Sarah's POV-

Terug in onze hotelkamer ging Jack totaal niet slapen, hij zat op zijn gsm terwijl hij duidelijk zei dat hij moe was.
"Ik dacht dat je moe was?"
"Euhm, ja maar ik kijk gewoon of ik niets gemist heb" zei hij.
Ik deed me pyjama aan en ging in bed liggen met me telefoon. Ik kreeg een bericht van Lucas.

Lucas: Hey😉
ik: Hey☺️
Lucas: Jammer dat je al wegging. Ik wou graag nog wat met je rondhangen😊
ik: Hm, ja maar ik ben hier met Jack dus ik moet samen bij hem blijven
Lucas: Kunnen we het niet hebben over Jack
ik: Okay, over wat dan wel?😸
Lucas: Wil je morgen samen wat attracties doen?🌈
ik: Misschien, maar ik ga slapen. bye🤗
Lucas: goodnight beauty😚

Ik legde me mobieltje weg en ging slapen.

-Jack's POV-

Ik deed alsof ik sliep maar het lukte niet echt. Ik opende 1 oog en zag Saar op haar gsm. Wat zou ze doen?
Ik draaide me om en probeer toch wat te slapen.

De volgende ochtend sta ik op en neem een douche. Ik kom de badkamer uit en zie dat Sarah weg is.
"Sarah?Saar ben je hier?" maar geen reactie. Ik belde haar meteen maar ze nam ook niet op, haar telefoon lag nog in de kamer. Ik neem me spullen en ga de kamer uit. Aan het einde van de gang zag ik haar samen met... LUCAS!?!!! Ik bleef staan, ze hadden niet door dat ik hier was. Voor me ogen zag ik dat Lucas en Saar kuste. Me hart brak en tegelijk was ik woedend. Met tranen in de ogen stormde ik naar hem toe en duwde hem weg van haar.

"WAT DENK JE DAT JE AAN HET DOEN BENT?!" riep ik luid. "Zie je niet dat ze gelukkiger is bij mij?!" en hij gaf me een duw. "Ik zag zelf dat jij haar kuste en zie Sarah, lijkt ze blij? Ik denk het niet!" en ik duwde hem terug.
We duwde elkaar wat en toen gebeurde het, ik vormde mijn hand als een vuist en stootte hem tegen zijn gezicht. Ik hoorde Sarah roepen om te stoppen maar dat gebeurde niet. Ik kreeg een paar klappen na elkaar van Lucas in me gezicht. Hij sloeg nog 1 keer en ik zakte door me knieën, hij ging weg.
Saar hielp me recht en we gingen samen naar de EHBO. Mijn wonden werden verzorgt.

Terug in de kamer zette ik me neer op de rand van het bed.
"Sorry" zei ik. "Waarom sorry? Oké, het was niet goed dat dit gebeurde maar je was er voor me. Wie weet wat er gebeurd zou zijn als je niet zou gekomen zijn" ze zette zich naast me en gaf me een knuffel. "Hoe hij je kuste was verkeerd! Ik zag het meteen en dacht even aan niets anders dan roepen en slaan. En ja ik weet het, dat was niet slim van me"
"Maar alles is nu goed, we zullen dit achter ons laten en voor de laatste paar dagen plezier hebben!" zei Saar.
"Er is alleen nog 1 ding... Wie kust er beter? Hij of ik?" Sarah lachte en daarna gaf ze me een kus. "Jij natuurlijk!"