BERCESTE

∥B.05

Haktan arabasından indikten sonra üzerinde ki kalçasının altında biten siyah paltosunun önünü ilikledi. Gecenin karanlığında bile parlayan altın rengi saçlarının arasından parmaklarını geçirerek alnına düşen saçlarını geri attı. Karşısında ki adamın önüne doğru adımladı. Uzun boyu sayesinde adama üstten bakış attığında karşısında ki adamın gerildiğini gördü.  Dilhun ise her dakikayı kayıt altına alıyordu. Onları izlerken Haktan'ı incelemeye devam ediyordu. Kemikli yüz hattı onun sert mizacıyla uyumluydu. Her geçen saniye Dilhun'un gerilmesine sebep olurken, Haktan'ın deponun içine yöneldiğini gördü. Haktan'ın her adımı kendinden eminken onu takip eden adamlar tereddütle etrafa bakıyordu. Dilhun, kamerayı biraz daha yaklaştırıp etrafı izleyen adamın birkaç fotoğrafını çekti. 

Onlar deponun içine girerken çektiği fotoğrafı açıp yüzü tanıdık gelen adamı incelemeye başladı. Kırklı yaşlarında, çelimsiz denebilecek zayıflıkta olan adam kafasına bir kasket geçirmişti. Tanınmamayı umduğu aşikardı. Dilhun bir süre daha telefonun ekranına baktığında onu nerede gördüğünü anımsamıştı. Geçen hafta başkan ile beraber yeni yapılacak stadyumun sponsorluğunu yapacak holdingin sahibiydi. Dilhun vakit kaybetmeden internet arama motoruna girdi. Başkanlığın internet sitesine girdiğinde aradığı haberi buldu. Rasim Petrov adına tıkladı. Bulgar asıllı iş adamıydı. Annesi Türk'tü. Paratic Holding'i ise babasından devralmıştı. Dilhun adamın adını bir köşeye not alırken vakit kaybetmemek adına telefonu cebine koyup saklandığı yerden çıktı. 

Deponun etrafını incelediğinde ikinci kata dışardan ulaşabileceği demir merdivenleri gördü.  Biraz daha ilerledikten sonra kapının önünde bekleyen adamların görüş açısından çıktığından emin oldu ve hızlı adımlarla karşı tarafa geçti. Önceden beyaz olan ama artık bakımsızlığın etkisiyle renk değiştirmiş dış cephesi olan deponun merdiveninin başına geldi. Kiremit rengi, pas tutmuş demir merdivene adım attığında ortamın sessizliğinden dolayı yayılan gürültüyle olduğu yerde kaldı. Etrafında bir hareketlenme olup olmayacağını bekledi. Merdiven kapıda bekleyen adamların tam tersi yöne doğru uzadığından birkaç basamak sonra tamamen görüşlerinden çıkmış olacaktı. Binanın yanına doğru uzanan merdivenler üst kata sessiz adımlarla ulaştı. Koyu kahve tonunda ki tahta kapı aralıktı ama kapıyı ittiğinde çıkabilecek gürültüyü düşünüp duraksadı. Kapının yanında ki kare küçük cama ulaşmak için parmaklarının ucunda yükseldi. Camın kirli tabakasından içerisi net gözükmese de katın ortasında alt katı görebileceği bir boşluk olduğunu gördü. İçeri girebilirse istediği görüntüleri kesinlikle elde edebilirdi. 

Risk almak zorundaydı. En fazla yakalanırdı ve Alparslan'la görüşmesi erkene çekilirdi diye düşündü. Kapıyı yavaşça ittiğinde şansı yaver gitmişti ve kapı sessizce açılmıştı. Kendisinin geçebileceği kadar bir yer edindikten sonra içeri geçti. Haktan'ın gür sesi kulaklarına dolduğunda nabzı hızlanmıştı. "Sen bizimle dalgamı geçiyorsun!" 

"Silahları onlara vermeseydim benden şüpheleneceklerdi." Rasim Petrov, Haktan'ın karşısında giderek siniyordu. Dilhun görünmemeyi hedefleyerek yere çömeldi ve duvar kenarına yaklaştı. Beline anca gelebilecek duvar, üzerinde siyah demirle çevrilen tutunacak yeri vardı. Duvarın kenarından destek alarak biraz doğruldu ve aşağı göz gezdirdi. Haktan ve Rasim ikilisi tam ortada duruyordu. Kaydı tekrar başlattığında Haktan'ın derin bir soluk aldığını duydu. "Biz sana bu teslimat için son şansın demedik mi?" 

"Tabi size hiçbir şey olmuyor! Şahin, oturduğu yerden tehditler savurup, keyfine bakıyor." Haktan, adamın yüzüne bir yumruk savurdu. Ardından üzerini düzeltip, yerde yatan adamı dürtükledi. Rasim Petrov'un adamları silahlarına davrandıklarında, Haktan'ın yüzünde alaycı bir gülümseme vardı. Boş depoda sesler yankılanırken Dilhun'un eli gerginlikle titremeye başlamıştı. Nabzını düzene sokmak adına gözlerini yumdu birkaç kesik soluk ardından daha iyi hissediyordu. "Aptal olmasaydın da karını aldatırken videoya almasaydın."